tygodniu przyszli z ankietą. Z gminy. Spis ludności robią.
– Do mnie też.
– Wypełniasz? – zapytał Franciszek. – Mój ojciec powiedział, że nie będzie wypełniał żadnych ankiet dla Niemców. Ja sam nie wiem, co robić.
– Podobno trzeba. Inaczej może się to źle skończyć. Dla całej rodziny.
– Po co im to? Jak myślisz?
– Mówiłem ci już, za mało ludzi mają. Boją się, że mogą przegrać wojnę.
– I co, ze wszystkich chcą zrobić Niemców? Nawet z tych, którzy czują się Polakami? – nie dowierzał Franek.
– Na to wygląda… Z nas na pewno.
– A dlaczego niby my jesteśmy bardziej Niemcami niż inni? – Zmarszczył brwi.
– Bo doskonale znamy niemiecki? Bo chodziliśmy do dobrej szkoły? – zaczął wymieniać Janek. – I oprócz języka znamy dobrze historię, kulturę? Doskonały materiał na Niemca, prawda? Nawet na niemieckiego patriotę.
– Doskonały – mruknął Franek.
– Chyba nie ma wyjścia…
– Co nam zrobią, jak nie wypełnimy? Wyrzucą nas z domów? – Wzruszył ramionami.
– A myślisz, że będą mieli skrupuły?
Franek westchnął głośno.
– Myślę, że nie.
– To trzeba to załatwić jak najszybciej.
Franek i jego mama wypełnili dokumenty. Podobnie jak Janek i jego rodzina, która mieszkała na wsi niedaleko Grudziądza, a także rodzina Adeli. Tylko Alojzy Schulz uparcie twierdził, że nie będzie wypełniał żadnych niemieckich papierów.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
