i dławiąc za każdym razem krzyk, po czym dokładnie wycelowała i rzuciła kulkę.
Szczęk łańcucha dobiegł jej uszu, kiedy Ti’an podnosił papier.
Amber czekała tak długą minutę i zaczynała już się niepokoić. Dlaczego Ti’an nie przychodzi? Dziwiło ją, że za drugim judaszem nie pojawiają się zielone oczy.
Jestem głupia! Jest przykuty łańcuchem! Nie może przyjść!
To dlatego przesłał wiadomość w chwili, kiedy jedne i drugie drzwi były otwarte. Jedyny sposób, by jej odpowiedzieć.
To komplikowało plan Amber.
Nagle wszystko jej się przypomniało. Jakby doznała olśnienia podczas czytania słów Ti’ana. Skoro zaczął odzyskiwać przeobrażenie, należy działać natychmiast, nie czekając, aż przyjdą założyć mu nowe pęto. Uciekać. To szalone, zwłaszcza w mieście będącym w rękach Ozyjczyków, w dodatku z Dręczycielami, ale i tak lepsze niż czekanie.
Amber nie wiedziała, jak odnaleźć Tobiasa. Nie zastanawiała się jeszcze nad tym wszystkim, ale miała do siebie zaufanie. Zawsze umiała improwizować.
To Matt na mnie oddziałuje.
Imię przyjaciela pomogło, uspokoiło ją. To idiotyczne, ale niemal poczuła, że myśl Matta dodała jej odwagi.
W drugiej celi ponownie poruszył się łańcuch, potem usłyszała westchnienie pełne rezygnacji.
– Ej tam! – wrzasnął strażnik ze swojej wnęki. – Cisza!
Amber natychmiast zsunęła się na podłogę. Ti’an nie mógł jej odpowiedzieć, a tym bardziej uwolnić. Trzeba znaleźć inne rozwiązanie.
Intensywnie myślała. Brała pod uwagę wszystkie możliwości. Ale szybko się zorientowała, że nie ma żadnej. Była uwięziona, bardziej jednak przez swój paraliż niż to wilgotne pomieszczenie.
Ucisk w gardle stawał się nie do zniesienia, własna bezsilność coraz bardziej dawała się we znaki. Wróciła do łóżka i zjadła kolację, żeby nie wzbudzać podejrzeń i zająć czymś umysł, bo tylko w ten sposób mogła zapobiec pogrążeniu się w rozpaczy.
Kiedy nadzorczynie wróciły, by zabrać tacę i zgasić świeczki, Amber wpatrywała się w drzwi celi naprzeciwko.
Na próżno.
Strażniczka wsunęła ją pod pościel i zbierała się do odejścia. Tylko smuga światła z pochodni na korytarzu sączyła się przez otwarte drzwi. Kobieta położyła dłoń na ciężkiej klamce i zaczęła zamykać drzwi. Amber miała wrażenie, że jeśli one zamkną się tego wieczoru, będzie to niczym zasunięcie płyty nagrobnej.
W chwili gdy jej grób się zamykał, coś przeleciało w powietrzu i potoczyło się aż do łóżka.
Potem obie cele zamknięto na klucz, a judasze opuszczono z głuchym szczęknięciem, jak gilotyny.
Amber ściągnęła pościel i chwyciła wiadomość. Rozwinęła papierową kulę i podsunęła pod okienko w nadziei, że wpadająca przez nie niewielka ilość nocnego światła wystarczy do czytania. Kiedy oczy przyzwyczaiły się do półmroku, pojawiły się czarno-białe znaki. Amber siedziała z nosem przyklejonym do kawałka pogniecionego papieru.
„Policz do 6000 i podejdź do judasza”.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
