– odparł. – Mogłabyś napisać artykuł o starej sprawie zaginięcia wędkarza i w tym celu skontaktować się z sekcją cold cases, prosząc o wgląd w akta. Tym bardziej że znasz śledczego, który prowadzi tę sprawę.
– Stiller?
Ojciec przytaknął.
Rok temu Adrian Stiller podjął współpracę z „VG” w związku ze wznowieniem śledztwa w sprawie porwania. Line stworzyła podkast i serię artykułów na ten temat. Trochę trwało, zanim zorientowała się, że śledczy z Kripos miał w tym ukryty cel: chciał wykorzystać media do tego, by sprowokować sprawcę i zmusić go do działania.
– Role się odwróciły – zauważył ojciec. – Teraz to ty masz ukryty cel.
Line poczuła, że podoba jej się ta myśl, nie mówiąc o zadaniu dziennikarskim. W końcu chodziło o zapomnianą sprawę zaginięcia. Nierozwiązaną zagadkę kryminalną. Lubiła pracować nad takimi sprawami. Powiązanie z Bernhardem Clausenem ujawniło inne aspekty sprawy, na które wcześniej nie zwrócono uwagi.
– Jutro zadzwonię do Stillera – postanowiła. – A ty musisz zdobyć akta sprawy kradzieży pieniędzy.
Ojciec wstał i pytającym gestem wskazał pokój Amalie. Line skinęła głową, a wtedy Wisting zajrzał po cichu do sypialni wnuczki.
– Śpi – powiedział, gdy znowu wszedł do salonu.
Wzrok Line zatrzymał się na ogromnym zegarze wiszącym na ścianie obok telewizora. Nagle do głowy przyszła jej pewna myśl.
– Obliczyłeś kwotę, biorąc pod uwagę aktualne kursy walut? – spytała.
Ojciec nie zrozumiał pytania.
– Wspomniałeś, że zegar w wideorejestratorze ochroniarza chodził za szybko – wyjaśniła. – Że musieliście skorygować czas, żeby ustalić, kiedy furgonetka minęła punkt poboru opłat.
– Tak czy inaczej, musimy uwzględnić spory margines błędu – odparł. – Poza tym nie jest pewne, że samochód jechał właśnie tamtą drogą.
– Miałam na myśli pieniądze z napadu – powiedziała. – Obliczyłeś kwotę na podstawie kursów walut obowiązujących w 2003 roku? Od tamtej pory korona straciła na wartości.
Ojciec spojrzał na nią i usiadł na kanapie.
– Za dolara płacono trochę ponad sześć koron – powiedział i podniósł wzrok znad iPada. – Za euro niecałe osiem koron.
Wyjął notes i zaczął liczyć.
– Masz rację – przyznał, spoglądając na córkę z uznaniem. – Różnice w kursie walut wynoszą prawie dziesięć milionów. To mogą być pieniądze z napadu.
15
W nocy zachmurzyło się, a nad ranem zaczął padać deszcz. Wisting siedział przy kuchennym stole i przeglądał księgi gości domku letniskowego Clausena od 2000 do 2006 roku.
W tym okresie Clausen spędzał w Stavern większą część lata. Dużo wydarzyło się w ciągu tych kilku lat, chociaż polityk nie wspominał o tym ani słowem. Został ministrem zdrowia. Jego żona zachorowała i zmarła, syn zginął w wypadku, Clausen wycofał się na jakiś czas z polityki, po czym wrócił jako minister spraw zagranicznych. Lista gości była długa. Wiele nazwisk było w tamtym czasie nieznanych, dopiero później osoby te stały się kluczowymi postaciami norweskiego życia politycznego.
Lato 2003 roku było pierwszym po śmierci Lisy Clausen. Pozdrowień w księdze gości było mniej i miały zdecydowanie inny wydźwięk. W weekend na początku czerwca cała grupa weteranów partyjnych zebrała się w czynie społecznym, żeby pomalować domek i urządzić nowe patio. Od tego czasu wizyt znowu było więcej.
Wisting usłyszał, że przed domem zatrzymał się samochód. Podszedł do okna. To był Mortensen. Deszcz przybrał na sile. Woda bulgotała w rynnie. Line szła od siebie z domu, chowając się pod parasolem. Ostatnich kilka metrów pokonała truchtem. Wisting zszedł na dół i wpuścił ich do środka.
Usiedli przy kuchennym stole. Mortensen położył przed sobą laptop.
– Line i ja odkryliśmy wczoraj coś ciekawego – powiedział komisarz i postawił przed kolegą filiżankę z kawą.
– Co takiego?
Wisting usiadł.
– Nie mogłem przez to zasnąć – powiedział i położył na stole iPad. – Szukałem starej sprawy, a znalazłem to.
Odtworzył archiwalne nagranie wiadomości z 29 maja 2003 roku. Materiał zdjęciowy przedstawiał techników kryminalistyki, którzy pracowali pod ogonem samolotu SwissAir. Reporter mówił, że napad został przeprowadzony z wyjątkową precyzją i że sprawcy ukradli znaczną sumę pieniędzy w obcej walucie. Wszystkie ślady urywały się przy furtce w ogrodzeniu na północnym końcu pasa startowego.
– Daty emisji banknotów i ówczesne kursy walut wskazują na to, że może chodzić o pieniądze znalezione u Clausena – wyjaśnił Wisting. – Akta śledztwa jeszcze dzisiaj zostaną dostarczone przez kuriera.
Mortensen odchylił się na krześle.
– Ta hipoteza jest, być może, najbardziej konkretna, ale zupełnie nielogiczna. Jaki związek z kradzieżą pieniędzy może mieć norweski minister?
– Może właśnie to miała na myśli Edel Holt – zastanawiała się na głos Line. – W ciągu tych wszystkich lat, kiedy pracowała dla Clausena, trzy razy obserwowała, że coś go dręczy i wpływa na jego codzienne funkcjonowanie: kiedy zmarła jego żona i kiedy stracił syna. Trzeciego razu Holt nie była w stanie skojarzyć z żadnym konkretnym wydarzeniem, ale miało ono miejsce między śmiercią żony i syna. Mniej więcej w tym samym czasie doszło do napadu i zniknięcia Simona Meiera.
Wisting przyciągnął do siebie iPad.
– Tę informację podano późnym wieczorem tego samego dnia, w którym Simon Meier był widziany po raz ostatni – powiedział i wyjaśnił, w jaki sposób zamierza wykorzystać Line do zdobycia wglądu w akta sprawy zaginięcia.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала,
