соң кат
Күрер өчен газиз күк-җирне,
Сезне – гүзәл туганнарымны!
...И Ялгызлык! Кил син,
Кил генә син!
Синең барлык күпне уйлата –
Дөньяда һич тиңе булмас шигырь
Языйк әле икәү...
Аулакта!
Нигә кирәк сезгә?
Нигә миннән тәртип сорыйсыз гел
Гүяки чын Тәңре шикелле? –
Корбан тәкәсенә атланып, дус,
Сиратны да әллә үттеңме?
Нигә генә кирәк икән сезгә
Сызган сызыклардан узмавым?
Сездән артык ярсып шашынмавым,
Сездән артык кызып азмавым?
Нигә кирәк сезгә?
...Азган-тузган бер комета булдым –
Җилгә очырдым мин язымны,
Мәхәббәтем хәтта ярсу күккә
Яшен белән генә язылды!
Тугарылып һаман яшәдем мин...
Миндәйләрне, хәер, күк сизә! –
Шигырьләрем,
ялтыр яшен булып,
Күкрәүләрен илтер тик сезгә!
...Һәм тыңларсыз аны
Минсез дә...
Аулак сукмак
Гомер буе кабалана торгач,
Гади бернәрсәгә төшенәм:
Олы юллар түгел, аулак сукмак
Кирәк икән уйлы кешегә.
Кошлар төшеп кунар өчен мәллә,
Әйтик, гаярь супер-автобан?
Ә тын сукмак исә
Аулактагы
Кошлы таңнар моңын ятлаган.
Туң тимердән салган күңелләрне
Узгынчылар бары таптады,
Ә хыялый гашыйкларны көтте
Айның
Тын судагы сукмагы.
Салмак карлар төшкән тын сукмакка
Яфрак очышлары түшәлгән;
Аста тирән сулар чылтыраган,
Өстә ялтыр яшен яшьнәгән.
...Биек яшен исе сеңгән килеш,
Сеңгән килеш чишмә тавышы,
Табигатьтән килеп Табигатькә
Тын сукмактан узып барышым...
Юрап булмас төш
Балачагым узган йорт төшемә керде...
Нинди генә моңлы истәлекләр сөйләр
Түбә саламнарын кыштырдаткан җилләр?
Шул саламда шыткан сарут хәтта тере, –
Балачагым узган йорт төшемә керде...
Һаман җылы килеш болдыр сайгаклары!
Кем мөлдерәп шулай карый икән дисәм,
«Ботак күзләре»нең карашлары исән...
Әнкәй кырып юган идәннәр сап-сары.
Һаман җылы килеш болдыр сайгаклары...
Тәңре Үзе шулай искәртәме әллә:
«Төп йортыңда, бәндәм, бер төш булып
керер,
Фани дөньядагы синең фани гомер,
Янган еллар синең калмас кара көлгә!» –
Тәңре Үзе шулай искәртәме әллә?
Юрап булмас
