асыл ирләрне! –
Җылы җилләр кайтмас, ахры, безгә...
Яман җилләр бик нык җилгәрде!
...Инде: «Беттек! Безне бетерделәр!
Көйдерделәр!» – дигән чакта да,
Атасы таң әгәр атар булса,
Көйгән туфракка да
Чык тама...
Моның өчен күп тә кирәк түгел…
Ыгы-зыгы, шау-шу тулы дөнья!
Ник мин синдә?
Әллә ялгыштым?
Як икән бер учак! – Очкын белән
Саф йолдызлар төшеп кавышсын!
Югыйсә бит – үзем шаулы бәндә –
Мең дөньяны, имеш, яуладым!
Ә бүген сер итеп кенә язган
Шигырь укыр кешем калмады...
...Утырсаң ла икән әрәмәдә
Икәү генә
Учак тергезеп! –
Йолдызлардан түгел, шул учактан
Җем-җем итсә иде күк йөзе!
Моның өчен күп тә кирәк түгел...
Чытыр утын җый да
Сыз шырпы!
Һәм әйт:
– Күкләр безне түгел,
Әнә! –
Безнең учак күкне яктыртты!
Аулак учак очкын сирпегәнгә,
Йолдызлы күк шашты акылдан! –
Берүк, Ходай, мәхрүм итә күрмә
Учагымны тере яктыдан...
Югыйсә гел аждаһадай йота
Гомерләрне дөнья тамагы! –
Хәтта газиз серем итеп язган
Шигырь укыр кешем калмады...
Югыйсә лә
Мондый нурсызлыкка
Җаннарыбыз инде күнде бит –
Учак кына түгел, күкләр үлде,
Биниһая күкләр сүнде бит!
Мин үзем дә, чатыр уты сыман,
Әзер
Очкын чәчеп дөрләргә;
Кагыл гына кайнар очкын булып,
Янгын үрләр
Бу дөм төннәргә!
...Янмасын ла,
Бушка калмасын ла,
Дисәк әгәр безнең бу гомер –
Әрәмәгә чыгып,
Ялгыз калып,
Тын бер учак ягыйк әле бер...
Очкын белән йолдыз кавышырлык
Булсын безнең
Аулак шул учак! –
Төнге учаклардан очкын түгел,
Иксез-чиксез күккә җан оча!..
Галәмнең саф керфегеннән
Ходай безне шулай каргадымы?
Усал язмыш шулай көлдеме?
Башкаема коеп елыйммыни
Нигеземнән калган көлемне?
Мин ышанмас булдым хәтта чыкка, –
Ялган – таңгы урам, талгын җил...
Тууым да минем ялган икән,
Ялган икән минем туган ил!
Без лаектыр инде бу язмышка,
Ходай Үзе шулай кушкандыр...
Болай түгел, дисәң, язмыш кынам,
Киресенә мине ышандыр!
Бөҗәкләр дә үз дигәнчә яши...
Мин дә лә бит, язмыш, бер
