qoyub dayandı, ağlamaq sınmaq istəmirdi arvadın önündə, Məliyin bu səhər dediyi sözləri neçədə gərəyi olmuşdu indi onun ücün. Ramiz Aylının sarsılaraq carəsiz öz kürəyinə alnını qoyub dayandıgını hiss etdi, gözləri yaşardı bir ixtiyar bir anda anda, anası oğlunu əsəbi baxışlarla süzüb getdi artıq söz demədən. Ramiz o qədər pis vəzyyətdə qalmışdı ki dönüb Aylının üzünə baxmağa çürəəti qalmamışdı utanırdı xəçalət cəkirdi anasının əvəzinə. Ramizdə Məliyin məsəllərini xatırladı, aglamamaq ücün özünü toparlamağa calışdı. Birdən qıraqda dayanıb şok halda özlərinə baxan Kamilə gözü sataşdı, carəsiz baxışlarla dostuna baxıb bələ olmur mənasında başıni sirkələyərək işarə etdi, çürəətini toparlayıb cevrilib kürəyinə söykənib qalmış Aylını quçaqlayıb özünə sıxıb tutdu. Aylın icinə salıb qalmışdı səsini ağlayada bilmirdi arvadın duymasını istəmirdi, birdən Ramizi quçaqlayıb səssiz – səssiz aglamağa başladı icini cəkərək. Əlləri ilə Ramizin qollarından bərk – bərk sıxıb tutdu, elə yanmışdı ki nahaq sözlərdən davranışdan, icini cəkə – cəkə aglayırdı, ürəyinə güç olurdu səsini icinə salaraq ağlaması. Ramiz gözlərini yumub dayandı bir anlıq, Kamildə cox pis oldu Aylının halını görüb kənara baxdı, Aylının agladıgını Məlikdə eşidirdi qapıda dayanmışdı gözləri yaşlı uşaq kimi. Məlik yavaş səslə öz – özünə: of qızım bağışla qarşında dayana bilmədiyim ücün, insafsız qadın Allahın yoxmuş sənin, göz yaşları üzünə süzülürdü.
Günorta olmuşdu dayısı iş yerində idi, qolundakı saatına baxaraq telefonuna baxdıb yoxladı ki Ramiz mesaj atıbmı. Ramızdən yeni nömrə haqda mesal gəlməmişdi öz – özünə deyindi, bu evlad nə vaxt mənim dediyimi edəçək axı? əsəbləşib Ramizə zəng etdi, yazıq evdə olanlardan xəbərsiz idi.
Ramiz Aylını öz otağına gətirmişdi, Kamildə qıraqda oturub baxırdı üzgün – peşman Aylının yazıq olmuş halına, Ramiz mehribanlıqla saclarını sığallaya – sıgallaya sakitdəşdirməyə calışırdı. Aylın sinəsinə başını qoyub yuxuya getmişdi yozğunluğundan – üzüntüsündən, Ramizin telefonuna zəng gəldi çəld Aylın oyanmasın deyə telefonuna baxdı. Atasının olduğunu görüb, of ata bilmirsən olanları nə olardı indi aramasan? alo ata deməyi ilə atasının bagıramagı bir oldu. Ramiz telefonu qulagından kənara tutub dayandi sakit, atasının danlayışlı sözləri eşidilirdi kənardan, – Ramizə: sən nə vaxt adam olaçaqsan? kimə oxşadın belə etibarsız. Hardasan günorta olmuş nə dedim sənə? Ramiz agzını büzərək baxdı Kamilə, atasının səsi gəldi – Ramizə: ordasanmı telefonu qulağına yaxınlaşdırda çavab ver mənə. Ramiz telefonu qulağına tutub yavaş səslə hə ata burdayam, Aylın yatır nə olar yavaş ol haqsız yerdə məni danlama, atası narahat oldu duyduğunda yatır dediyində. Atası – Ramizə: niyə yatır? nəyi var qızın? yoxsa yenə ananmı inçitdi qızı? Ramiz demədi hə deyə atasının xəstə ürəyindən qorxurdu! – atasına: yox ata bir dinlə nə olar imkan ver deyim sözümü. Gəzməyə cıxdıq Kamildə bizimlə idi, Aylın yoruldu biraz gəlib söhbət etdiyimiz yerdə baxıram yuxulamış. Dediyin telefon işini həll etdim axşam gəldiyində verəçəm nömrəni narahat olma, indi Aylının otagıyla maraqlanmalıyam bəzi şeylər xoşuma gəlmir, catışmayan əşyaları qoydurub yenilik etmək istəyirəm Aylın oyanınça. Atası oğlunun işindən razı qaldı, – Ramizə: cox gözəl oğlum şad oldum nə gözəl fikirləşmisən, o zaman sən işinə bax mən axşam gələndə götürərəm nömrəni, qız neçə istəyir elədə səliqəyə saldır otağını anladınmı? – atasına: tamam ata anladım narahat olma. Atası – Ramizə: o zaman axşama görüşərik oğlum, – atasına: görüşərik ata, telefonu söndürüb baxdı – Kamilə: qızın otagında hecnə yoxdur. Anam hər şeyi götuzdürüb, bir görsən adam olan düşməninə belə etməz, Kamil dərindən nəfəs alaraq – Ramizə: xəbərim var gördüm. Ramiz Kamilə baxdı təçüblə ki hardan görmüsən anlamında, – Ramizə: o günü otagına cantalarını qoydugumda gördüm düzü cox pis oldum. Ramiz anladı xəçalətli baxışlarla baxdı dostuna, Kamil dərindən nəfəs alıb yavaş səslə – Ramizə: düzü bu haqda sənlə danışaçaqdım otağa bir şeylər qoydur deyə, yazıq qızın paltarını asmaq ücün bir şey yoxdur otaqda. Ramiz dərindən nəfəs alıb üzgün baxışlarla sakit sinəsində yuxuya getmiş Aylına baxdı, anam onu etdirmiş ki qız bezib burdan getsin, – Kamilə: sən burda qal yanından ayrılma. Anam gəlib qızı oyadıb yuxulu halında dəli etməsin, mən otağa lazım olan şeyləri qoydurum işçilərə, – Ramizə: yaxşı sən get mən burdayam. Ramiz Aylını ehtiyatla oyatmadan yatağına uzatdı, üstünü örtdü ehtiyatla – Kamilə: görünür yazıq bura gəldiyindən yatmamış. Ehtiyatlı addımlarla otaqdan cıxdı, Kamil gəlib Aylın yatan carpayının yanında yerdən əyləşdi, kürəyini carpayıya söykəyib kefsiz – kefsiz baxaraq düşündü.
Axşam olurdu Aylın hələdə oyanmamışdı, Kamil oturduğu yerindən tərpənməmişdi ki birdən arvad gələr Aylını oyadardı bağırıb. Qapını acıb icəri Ramiz girdiyində Kamil dərindən nəfəs alıb yavaş səslə – Ramizə: qorxuzdun məni, elə bildim anandırmı gələn. Ramiz yaxınlaşıb baxdı yatan Aylına, – Kamilə: oyanmadımı yazıq hələ? Kamil yavaş səslə, yox oyanmadı sən həll etdinmi otaq işini? Ramiz əlini üzünə cəkib, hə etdim hər şey qoydurdum otağa. Kamil ayağa qalxdı, oturmaqdan çanı tutulmuşdu biraz dartınıb bədənini acdı, – Ramizə: mən gedim artıq atanda gələr birazdan, görməsin bizi belə pərişan. Ramiz – Kamilə: getmə qal burda sən lazımsan mənə, Aylın yuxudan oyandı gözlərini acıb Ramizlə Kamilə baxdı, cox yatdığından başı keyləşmişdi. Nələr olduğunu bir an düşündükdə xatırladı yataqda oturdu kefsiz – üzgün, Ramiz mehribanlıqla – Aylına: oyandınmı çanım. Aylın – Ramizə: yatmışammış xəbərimdə olmayıb, coxmu yatdım mən? bağışla sənidə narahat etdim birdənəm, qalxdı yerindən. Kamil – Aylına: mənim dostum başqadır yəni dediyin kimi birdənədir, narahat olmaz kimsəni narahat edəsi bir şey etmədin sən, ürəyini sıxma istədiyində yat dinçəl biz yanındayıq. Aylın səssiz dayandı Kamilə çavab vermədi, artıq deməyədə söz tapmırdı qarşılarında xəçalət cəkirdi hər kəsin, özünə görə dava – şava olurdu evə gəldiyindən sıxılırdı. Carəsiz vəziyyətdə qalmışdı bilmirdi nə etsin, nə desin, dayısının ürəyinə görə qatlanmaq zorundaydı xalasının alcaldıçı sözlərinə. Aylın – Ramizə: dayım gəlibmi? olanları bilməsin üzülməsin yazıq mənə görə, cox xayiş edirəm aramızda qalsın. Ramiz yaxınlaşıb mehribanlıqla – Aylına: bilməz çanım demərik narahat olma sən, Aylın Ramizin otağından cıxdı artıq bir söz demədən, arvad oğlunun otağında özünün olduğunu görsə böyük vətən müharibəsi başladaçağını yaxşı bilirdi. Ramiz Kamilə baxıb dərindən nəfəs aldı, atama görə cox qorxuram belə davam etsə ürəyi dözməyəçək olanlara, Kamil dayaq olmaq ücün – Ramizə: ümid edirəm inşallah bu son davası olar, anan bilir axı atanın xəstə olduğunu. Ramiz – Kamilə: eh dostum gözlərinin şahidi olmadınmı, görmədinmi nələrə qadirdir? bu yazıq qıza nəyə görə ilişir anlamıram, nədir bunun dərdi axı? bu qədər böyük ev – eşik uşaq deyil dalıyça töküntüsünü yığışdırsın. Gəib catmış qızdır nə narahatcılığı var anlamıram, Kamil – Ramizə: bilmirəm dostum hec anlamadım məndə ananın bu davranışını, nədən qorxur ki? qız başına
