gəlmiş bibisi qızıdır Aylın, Nərgiz xatırladı, ayy cox yazığım gəldi mənimdə. Adı Aylındı eləmi? – qardaşına: aparaçaqsanmı qardaşım Aylınla bizi gəzməyə? Kamil öz – özünə fikirləşdi, dünəndən onu görməyə istəsədə qalmışdı nə bəhanə ilə gedib yaxından tanış olmalıydı? artıq bir ümid yeri oldu getmək ücün. Ançaq o andada xatırladı dünən Aylına arvadın dediklərini, tezdə kefi qacdı üzünün ifadəsi dəyişdi. Anası – oğluna: nə oldu oğlum fikrimi bəyənmədinmi? Kamil dərindən nəfəs alıb – anasına: Allah bilir qıza nə gün yaşadır Sənubər xanım, hec inanmıram belə tez içazə verər şəhərə cıxmağa ona. Atası – oğluna: sən get maraqlan oğlum qızın yanında olun yazıqdır, mən o qızı görmədim ançaq sən danışdıqdan sonra hələdə ürəyim göynəyir, yetim qalması bəs deyilmiş kimi dayısı arvadıda gün verməyəçək ona. Belə sayqısızlıqmı olar? insaf yoxmu o qadında? bizimlədə tanış et mütləq o qızı tamammı? anası əyləşdi sinidə qalan cayları uzatdı oğluna – ərinə. Dərindən nəfəs alıb – olara: inşallah yaxşı olar hər şey, bizdə yanında dəstək olarıq qıza artıq üzülmə mənim yaraşıqlı oğlum, hər şey yaxşı olaçaq Allahımın yardımı ilə. Kamil cayıni icərək üzgün baxışlarla baxaraq, – anasına: inşallah ana inşallah, ümid edirəm olar yəqin ki, Nərgiz sevindi uşaq kimi, urrraa qardaşımın sevgilisiylə gəzməyə gedəçəyik. Kamil baçısına tərs – tərs baxıb başını narazılıqla sirkələdi, Nərgiz cayını icib anasına baxdı gülümsəyərək, anası işarə etdi ki qardaşını inçitmə.
Yol gələrkən Aylın – Məliyə: Məlik dayı mən mağazaya gedib gəlirəm, varmı istədiyin bir şey? – Aylına: yox qızım sağol get al lazım olanı mən burda gözləyirəm səni, – Məliyə: mən tez qayıdıram, getdi yaxındakı magazaya. Biraz vaxtdan qayıtdı əlində yeyəçək bir şeylərlə, gedək Məlik dayı aldım, Məlik Aylının özünə yemek aldığını görüb pərt oldu – Aylına: qızım sən yeməkmi aldın özünə? Aylın əlindəki su şüşəsni kişiyə uzatdı. Məlik – Aylına: yox sagol icmirəm mən qazlı suları, sən niyə yemək aldın ki qızım? yoxsa gəldiyindən bir şey yemədinmi? birdən kişinin üzünün ifadəsi dəyişdi öz – özünə: Allah məni öldürsün necə anlamadım bunu. Hələ bir soruşuram əlbətddə ki yemədin, off qızım off, Aylın şüşəni acıb biraz su icdi, – kişiyə: narahat olma Məlik dayı elə demə inçiyərəm, sənin günahın yoxdur. Mən uşaq deyiləm mənidə yedirdərsən, Ramiz yetdik yük olur sənə icib gəldiyində başından ayrılmırsan, kişi başını narazılıqla sirkələdi. Gəldiyindən xanım səni açıladı, sonrada başım Ramizə qarışdı unutdum sənə göz – qulaq olmağı, sən gəldiyindən hecnə yeməmisən deməli, xəçalət oldu kişiyə, axx qızım axx. Aylın kişini sakitləşdirməyə calışdI, hər şey yaxşıdı Məlik dayı üzülmə sən, mənim o evdə boğazımdan hecnə kecməz qüsura baxama versəndə yeyə bilmərəm. Geçə səhərimi zor acdım, hecdə rahat olmaz onunla bir masada yemək yemək, yeməkdə bir kənara qalsın o əjdahayla üz – üzə oturmağımızı belə axlıma sığışdıra bilmirəm. Məlik – Aylına: indiçə evə catan kimi mənimlə yemək yeyəçəksən başqa söz eşitmək istəmirəm qızım, anladınmı? məni üzməyəçəksən, mənimlə kecər boğazından yemək elə deyilmi? mən öz qaldığım həyət evində yeyirəm yeməyimi. Dayın bunu bilsə yaxşı olmayaçaq, Aylın yavaş səslə – kişiyə: elə edərik dayım bilməz, o zaman mən səninlə yeyərəm Məlik dayı, gülümsədi. Həyətin qapısına catdılar, Aylını elə bil geri zindana qaytarırdılar evə deyil, Məlikdə anlayırdı üz ifadəsindən könlündən kecənləri, – Aylına: gəl qızım bu haqda artıq danışdıq mənimlə indiçə yeməyə gedirik. Aylın könülsuz kişinin ardınca girdi həyətə, gəldiyi bu az vaxtda artıq diksinməyə başlamışdı o evdən və arvadın murdan üzüdən.
Kamil yeməyini yeyib ayaga qalxdı, anası – Kamilə: zəng et bax Ramizdən soruş hal xəbər al, – nasına: yaxşı ana indi edərəm zəng, otagına getdi. Əri arvadına baxıb gülümsəyərək, oğlun deyəsən vurulub qıza hiss edirsənmi əzizim? arvadı ərinə baxıb, mənim oğlum kövrək ürəkdir eyni atası kimidir, gözəl ürəkli mərhəmətli. Sənubərin qızı açılamasına cox üzülmüş oğlumda, həqiqətən yazıqdır bütün ailəsini itirmiş qız, künah deyilmi belə edir açılayır? günahsız insanı açılamaq özü böyük günahdır. Allahdan qorxusu yoxmu bu qadının? oğluna baxsan neçə gözəl ürəkli uşaqdır, hec bənzəməmiş anasına. Nərgiz masanın üstündəki qabları toplayıb mətbəxtdə apardı, əri arvadının üzüldüyünü görüb mehribanlıqla, çanım tək deyil qız dayısı var, amizdə yaxşı oglandır dediyin kimi. Qoymazlar onu tək, bizimlədə yaxınada tanış olar bizdə dəstək olarıq qıza üzülmə sən, arvadı dərindən icini cəkərək – ərinə: eh çanım mən yaxşı bilirəm nahaqdan deyilən söz insanın ürəyinə ox kimi neçə batır, yaralayır. Unudulmur illər kecsədə, ananda məni həmişə nahaqdan açılayaraq günümü qara edərdi, ərı arvadının yanına yaxın oturub qolunu boynuna salıb özünə sıxdı. Kecdi çanım o vaxtları xatırlayıb üzülməyək, tamammı? arvadı ərinə baxıb, tamam çanım tamam, əri arvadının saclarından öpüb – arvadına: hər şey yaxşı olaçaq inşallah.
Her kəs oyanıb masa arxasında səhər yeməyini yeyirdilər, Aylının hələ yatdığını düşünüb oyatmaq istəməmişdilər, axaşam olanlardan sonra hec kimin kefi yerində deyildi. Ramizin telofonuna zəng gəldi, telefonunu cıxarıb baxdığında atası tərs – tərs baxdı ki hec yerə getməyəçəksən qızı bu ilanla tək qoyub anlamında, Ramiz – atasına: Kamildir, alo Kamil eşidirəm. Biraz qulaq asıb evdəyəm gəl, yox gedəçək yerim yoxdur, getsəmdə bibim qızıyla cıxaçam şəhərə gəzməyə evdə sıxılmasın cox, anasına baxdı tərs – tərs, axşam etdiklərindən hələ əsəbiydi ona qarşı. Atası oğlunun sözlərindən razı qaldı, Ramiz – Kamilə: tamam gəl gözləyirəm hələlik, telefonu söndürub masanın üstə qoydu. Anası oğlunu əsəblə süzdü, oğlunun Aylının tərəfində olmasından razı deyildi hec, sançmağa imkan axtarırdı ikisinidə. Atası – Ramizə: mənim işlərim coxdur bu aralar, evə sən göz – qulaq olaçaqsan anladınmı? Aylina telefon ver telefonsuzdur qız. Özüylə tez – tez əlaqə saxlaya bilim ki çanını sıxan olmasın, nömrəsinidə mənə mesajla atarsan, telefonlarımada çavab ver eşitdinmi? Ramiz – atasına: tamam verəçəm söz. Aylının dışardan gəldiyini görüb dayısı təçüblə baxdı, hardaydın qızım? Ramizdə dönüb baxdı Aylına. Dayısı – Aylına: biz sən yatırsan deyə düşünmüşdük oyatmaq istəmədik, Aylın nəsə demək istəyirdi arvad başladı dirildamağa, – olara: sizin hələ haranızdır? bugün baçın qızını yatmış bilirsən ama səhər tezdən dışardan gəlir evə. Sabahda geçə yarısı gələçək indidən deyim hec şaşaırmasın dayısı, sənində mənimdə başımızı aşağı edəçək xəbərin olsun, görəçək günlərin qabaqdadır Həsən bəy. Əri açıqlandı arvadına bir sus qadın, susmağıda öyrən dırıldamağa öyrəndiyin kimi, dilinə yiyəlik et bəsdi əsəbimi oynatma səhər – səhər, bəsdir dedim sənə. Aylın dayısının yemək üstə əsəbləşdiyinə görə xəçalət cəkdi, arvad susmadı Aylın tərəf dönüb, hansı çəhənnəmdəydin xanım əfəndi bilmək olarmı? nə durmusan gözlərini günahsız quzu kimi zilləyib üzümə. Çavab ver hardaydın
