Krzyżacy, tom drugi. Генрик Сенкевич

375

przychówek – potomstwo. [przypis edytorski]

376

warować się (daw.) – strzec się, chronić się, pilnować się. [przypis edytorski]

377

przygrażać – dziś popr.: wygrażać. [przypis edytorski]

378

pątlik – siatka do podtrzymywania włosów. [przypis edytorski]

379

buchasty (daw.) – bufiasty, szeroki. [przypis edytorski]

380

k'sobie (daw.) – do siebie. [przypis edytorski]

381

na hak przywieść (daw.) – złapać, poskromić, jak psa łańcuchowego. [przypis edytorski]

382

miarkować (daw.) – myśleć. [przypis edytorski]

383

modry (daw.) – niebieski. [przypis edytorski]

384

boćkać (daw.) – całować. [przypis edytorski]

385

do dnia (daw.) – rano. [przypis edytorski]

386

alkierz (daw.) – izba narożna, często reprezentacyjna. [przypis edytorski]

387

pożoga (daw.) – pożar. [przypis edytorski]

388

wyprawić (daw.) – urządzić. [przypis edytorski]

389

Kazimierz Wielki – (1310–1370), ostatni król Polski z dynastii Piastów (od 1333), znacząco poprawił sytuację gospodarczą kraju i standardy cywilizacyjne. [przypis edytorski]

390

rezolutny (daw.) – śmiały, zaradny. [przypis edytorski]

391

głownia – palący się lub spalony kawałek drewna, tu: pochodnia. [przypis edytorski]

392

przeor – przełożony domu zakonnego lub wyższy duchowny. [przypis edytorski]

393

opat – przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym. [przypis edytorski]

394

Jan II Raciborski, zwany Żelaznym – (ok. 1365–1424), książę raciborski od ok. 1380. [przypis edytorski]

395

wagant – śrdw. kleryk lub żak, żyjący w sposób prowokacyjnie swobodny, często zajmujący się twórczością poetycką bądź aktorstwem. [przypis edytorski]

396

mdły (daw.) – słaby. [przypis edytorski]

397

szpylman (z niem.) – grajek, aktor. [przypis edytorski]

398

przygodzić się (daw.) – przydarzyć się. [przypis edytorski]

399

opat – przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym. [przypis edytorski]

400

zali (daw.) – czy. [przypis edytorski]

401

rozsierdzić się (daw.) – rozzłościć się, rozgniewać. [przypis edytorski]

402

terminy (daw.) – sytuacje a. wydarzenia niepomyślne. [przypis edytorski]

403

Aleksandra Olgierdówna – (ok. 1370–1434), córka wielkiego księcia Litwy Olgierda, siostra Władysława II Jagiełły, żona księcia mazowieckiego Ziemowita IV. [przypis edytorski]

404

siła (daw.) – wiele. [przypis edytorski]

405

rodzona – siostra. [przypis edytorski]

406

osobliwy (daw.) – szczególny. [przypis edytorski]

407

zachowanie (daw.) – poważanie, cześć, szacunek. [przypis edytorski]

408

przezpiecznie (daw.) – bezpiecznie. [przypis edytorski]

409

zapłonić się (daw.) – zaczerwienić się. [przypis edytorski]

410

po pytaniu (daw.) – po prośbie, na żebry. [przypis edytorski]

411

Maćków (daw.) – Maćka, Maćkowy. [przypis edytorski]

412

pielesze (daw.) – dom, strony rodzinne. [przypis edytorski]

413

Boruta – diabeł z polskich legend, związany z Łęczycą. [przypis edytorski]

414

rad (daw.) – chętnie. [przypis edytorski]

415

alkierz (daw.) – izba narożna, często reprezentacyjna. [przypis edytorski]

416

polepa (daw.) – gliniana podłoga. [przypis edytorski]

417

tur – wymarły dziki ssak z rzędu parzystokopytnych. [przypis edytorski]

418

mechera (daw.) – pęcherz. [przypis edytorski]

419

zawalidroga – osoba sprawiająca kłopoty. [przypis edytorski]

420

dżdże (daw.) – deszcze. [przypis edytorski]

421

któren – dziś popr.: który. [przypis edytorski]

422

puszyć – tu: pokazywać. [przypis edytorski]

423

kostur – kij podróżny, laska. [przypis edytorski]

424

czeladź (daw.) – służba. [przypis edytorski]

425

gorze (ze starop. gorzeć: palić się) – biada, nieszczęście, niebezpieczeństwo. [przypis edytorski]

426

kosołapy (daw.) – o krótkich rękach. [przypis edytorski]

427

bezera (daw.) – łajdak, niegodziwiec. [przypis edytorski]

428

smolarz – człowiek wytwarzający smołę i dziegieć, a przy okazji węgiel drzewny. [przypis edytorski]

429

duchem (daw.) – szybko. [przypis edytorski]

430

radzi (daw.) – chętnie. [przypis edytorski]

431

cóżeś zacz? (daw.) – kim jesteś? [przypis edytorski]

432

budnik – człowiek mieszkający w „budzie”, tj. w szałasie. [przypis edytorski]

433

stajanie a. staje – dawna miara długości (odległość, po przebiegnięciu której koń musiał się zatrzymać). [przypis edytorski]

434

wszędy

Скачать книгу