staan op. “Ek sal jou skakel by jou hotel sodra ek meer weet. Dit sal seker môre wees. Is daar iemand by wie ek ’n boodskap kan laat as jy uit is?”
“Nee. Ek sal hier wees. Jy kan my hier skakel.”
“Hier? In dié plek?”
Midas Hammond glimlag. “Ja. Ek het besluit om oor te trek hierheen. Dit gaan nogal iets anders wees, dink ek. Onthou, ek kén ’n derderangse hotel!”
Vegter kyk hom fronsend aan. “Maar wat van jou telefone en … dinge? Jy het pas gesê jy is gedurig aan die werk, moet …”
“Ja, ek weet.” Nou glimlag die magnaat breed. “Maar ek het skielik besluit een keer in my lewe gaan ek ook ’n vakansie neem. Ek wil van geen telefoon, kontrak of onderhandeling weet nie. Ek gaan ’n paar dae lank net Grant Hammond wees.”
“Grant Hammond.”
Midas lag saggies. “Ja. Dis my regte naam. Ook dit het ek al amper vergeet!” Dan raak hy ernstig. “Ek wil saam met jou kom, Vegter.”
“Jy is mal. Hulle is throat cutters. Hulle sal jou doodmaak.”
“Maar as jy by is? Jy het tog seker invloed? Sal jy my nie kan beskerm nie?”
“Nie goed genoeg nie. Ek kan niks waarborg nie. Ek is nie nou so gewild nie.”
“ ’n Bendegeveg?”
“ ’n Twis binne die bende. Ek verwag self enige oomblik ’n mes tussen my blaaie. Ek kan nie nog softies ook beskerm nie.”
“Hierdie een verras jou dalk. Twee paar oë is beter as een. Een paar kan vorentoe kyk, die ander agtertoe.”
“Vergeet dit, Hammond. Ek neem jou nie saam met my nie.”
“Ek wil bitter graag gaan. Asseblief.”
“Hoekom?” Vegter klink geïrriteerd en ongeduldig. “Dis nie ’n plek vir nuuskieriges nie.”
“Ek weet. Maar ek wil graag kennis maak met die wêreld waarin my kinders lewe.”
Die mondhoeke smaal weer. “Dis nie ’n mooi wêreld nie, Hammond. Dis nie ’n Babel nie.”
“Wat laat jou dink Babel is altyd mooi?”
Vegter trek sy wenkbroue op, dan sy skouers. “Ons kan môre verder daaroor besluit. Laat ek eers hul spoor vannag kry.”
Hy stap aan en Midas se stem dwing hom tot stilstand. “Jy het iets vergeet.” Hy draai terug, kyk vraend op en volg dan Midas se blik na die tafelblad waar die twee wit koeverte nog lê.
Vegter skud sy kop. “Ek het altyd geld nodig, maar ek sal nie weet wat om met daardie spul te maak nie.” ’n Vae beduidenis van ’n glimlag breek in sy oë, die eerste vriendelike teken wat Midas Hammond gewaar. “Hou dit maar eers.”
Hy tel dit op, plaas dit terug in sy binnesakke. “Goed. Ek sal dit vir jou bêre. Sukses vir jou, ou seun.”
Daar speel ’n glimlag om Midas Hammond se mondhoeke toe hy Vegter agternakyk. Hardgebak, nè? Dan trek sy oë peinsend saam.
Vegter stap blindelings voort. Die man wat sy pa is se gesig bly gedurig voor hom, word af en toe deur ’n ander gesig verdring. Hy kan dit nie doen nie, is die gedagte waarteen hy telkens moet stry. Wat gaan met jou aan? Jy kon reeds duisende rande in jou sak gehad het – die meeste geld wat jy nog ooit in jou lewe bymekaar gesien het! En dit nog eerlike geld, juffrou Elske, praat hy in sy gedagtes. Die nie eens meer afpersgeld nie. Midas Hammond het hom in diens geneem. Dis sy salaris daardie!
Wie dink jy bluf jy nou eintlik, Vegter? vra die moedswillige stemmetjie. Dis jou eie pa wat jy so bedrieg! Daardie man soek opreg na sy seun. Hy wil hom ’n stad van goud gee! En jy … Draai om en vertel hom wie jy werklik is.
Ek kan nie. As hy moet uitvind wie ek werklik is, sal hy sy rug op my draai, teruggaan na Babel en vergeet dat hy ooit ’n seun gehad het. Gryp hierdie kans! Jy sal dit nooit weer kry nie!
Ek kan nie. Dis … gemeen, laag, veragtelik. ’n Mens doen nie dit aan jou eie pa nie.
Waar kom die skielike gewete en skaamte en skuldbesef vandaan? wonder hy ontstoke en ontsteld. Dis ’n harde lewe. Daar is nie plek vir sentimentaliteit en ontydige skuldgevoelens nie. Gryp die miljoene en maak dat jy wegkom. Jy steel mos nie van ’n arm man nie. My kragtie, Midas Hammond het miljoene! ’n Paar miljoen sal hy nie eers mis nie!
Hy kom tot stilstand. Verduiwels! Hoeveel kere in die verlede het hy nie oneerlike geld, as jy dit dan so wil noem, geneem nie. Trouens, hy ken nie iets soos eerlike geld nie. Die geld in sy sak het hy nog altyd gekry uit ’n inbraak of dwelmhandel. Midas Hammond se geld is die naaste aan eerlik wat hy ooit sal kry!
Vegter, asseblief, ek smeek jou, bid jou … los daardie ding waarmee jy besig is! Dit kan net ongeluk en hartseer en verwoesting bring. Dis duiwelsgeld! Die sagte stem gee nie moed op nie.
Hy kyk radeloos om hom rond. Dis die oomblik van beslissing. Hy weet dit. Hierdie keuse gaan die gang van sy toekoms bepaal. Hy staan roerloos: ’n swart, eensame skaduwee op die sypaadjie.
Here, ek is so moeg van die lewe wat ek lei! Help my!
Sy asemhaling het ’n oomblik verstil. Here …? Jesus, wat moet ek doen?!
Hy druk sy handpalms teen sy gesig. Wat gaan aan? Hy bid dan! Hy vra dan ’n ander bende se leier wat hy moet doen!
Daar is ’n gejaagdheid, ’n onbeskryflike onrus in hom. Hy moet by iemand kom … met iemand praat! Hy kan nie na sy pa gaan nie. Hy kan nie na Elske nie. Waarheen dan? Na wie?
Mevrou bemerk onmiddellik onraad toe hy voor haar lessenaar gaan staan. ’n Ontevrede klant, dink sy. Sy haal haar beste glimlag uit.
“Kan ek help, meneer?”
“Ek soek na Zia. Ek moet onmiddellik met haar praat.”
“Sy is nie hier nie.”
“Laat roep haar. Stuur iemand anders in haar plek. Dis dringend.”
“Sy werk nie meer hier nie, meneer.”
“Werk nie meer hier nie? Sy het nou die aand nog hier …”
“Sy is in die pad gesteek.”
Sy gesig verstil, verstrak. “Hoekom?”
Mevrou kyk ongemaklik weg. “Sy het … onbevoeg geraak.”
“Onbevoeg! Dan is dit soos jy dit doen!”
“Meneer, ek weet nie wie jy is nie, maar …”
“Ek is haar broer. En jy gaan nie hiermee wegkom nie. Zia is maar vier-en-twintig. Sy is nog jonk. Haar lewe lê nog voor. Sy …”
“Ek dink nie so nie, meneer. Zia het siek geword. Ek kon haar nie langer hier laat werk nie.”
“Siek?” Hy onthou nou. Zia hét siek gelyk. Hy onthou hy het gesê sy
