kyk hom aan asof hy van sy kop af is. “Hoekom nie?”
“Dis nie haar soort lewe nie, Pa. Nie haar wêreld nie, kan dit nooit wees nie. Sy sal nooit gelukkig in Babel wees nie.”
Midas se gesig verstrak. ’n Straatwerkertjie wat haar neus vir Babel optrek! Dan glimlag hy weer breed, selfversekerd. “Ag, my seun, sy is maar net ’n bietjie oorweldig. Sy sal wel aan al die weelde gewoond raak.”
“Dit sal nie help nie. Sy soek nie rykdom nie. Sy sal nooit daaraan gewoond raak nie. Met Pa se Babel wil sy niks te doen hê nie.”
“Nie mý Babel nie, óns stad, Vegter. Dit laat my dink … Dis tyd dat ons jou regte naam gebruik. Vegter is iets van die verlede. Jy is nou Sean Hammond. Ek sal met haar gaan praat.”
“Dit sal nie help nie.”
“Verdomp, man, watse onsinnigheid is dit dié? Enige meisie sal spring om …”
“Elske is nie enige meisie nie, Pa. Sy sal so onvanpas in Babel wees as ’n engel in die hel.”
“Dan is dit tot daarnatoe. Veg- … Sean, jy gaan my nie nou in die steek laat oor ’n ou meisietjie nie? Al hierdie maande het ek net gedroom oor dié dag dat ek jou na Babel kan neem … Sean?”
Vegter sluk. “Nee, Pa.”
“Ek meen te sê, my seun, jou plig lê sekerlik in die eerste plek by mý. Daar sal nog baie meisies wees.”
Vegter draai sy gesig weg, staar blind oor die stad uit. “Ja, Pa.”
Toe Elske Midas Hammond sien nader stap, weet sy waaroor dit gaan. Sy kan aan sy gesig sien die koning van Babel het iets op die hart. Maar sy ontmoet sy blik vierkantig toe hy voor haar gaan staan.
“Ek wil met jou praat.”
Sy kyk na Pieter en hy knik. “Ek sal iemand anders in jou plek stuur.”
Sy huiwer ’n oomblik, sê dan: “Laat ons in die oorkantste hoek gaan sit, meneer Hammond.”
Hulle neem plaas en sy blik dwaal vlugtig om hom in die koffiekamer. En hy wil Babel aan haar en Sean gee! ’n Plakkaat teen die muur trek vir ’n oomblik sy aandag, dan kyk hy vinnig weg.
“Elske, Sean sê my jy wil nie saam met hom kom nie,” val hy sommer met die deur in die huis.
Sy voel hoe haar hart krimp. Dan het hy nou al ’n ander naam ook, dink sy wrang. Sy kyk op, antwoord op die man af: “Nee, meneer Hammond.”
“Hoekom nie?” Sy swyg en hy vra kortaf: “Was jy al daar? Weet jy hoe lyk Babel?”
“Ja, meneer Hammond. Ek was ongelukkig al daar. Ek weet hoe lyk … Babel … en wat daar aangaan.”
Hy kug. “Jy hoef niks te doen wat teen jou beginsels is nie, Elske. Jy moet net daar wees ter wille van Sean. ’n lewenslange vakansie in die stad van goud! Wat sê jy?”
“Die antwoord is nee, meneer Hammond.”
Hy sluk. “Elske, jy het hom tog lief, dan nie?”
“Ja. Ek het hom lief.”
“So? Ons het hom albei lief. Hoekom …?”
“Maar Jesus het hom die heel liefste.” Hy sit terug, kyk haar net aan met ’n harde gesig, en sy gaan onverskrokke voort: “Só lief dat Hy vir hom aan die kruis gesterf het. Dit beteken iets, meneer Hammond. Vir só ’n liefde kan jy ’n stad van goud inboet.”
“Elske, luister … goed. My liefde wil my seun die rykste man in die land maak, hom ’n stad van goud gee. En joune? Wat gee dit aan hom? Die dood?”
Sy staar hom net aan, en hy vervolg driftig: “Dis wat jou liefde vir hom gaan bring – sy dood. Vegter is voëlvry onder die bendes verklaar. Jy weet dit. Bly hy hier en doen wat jý verlang, gaan hy sterf. Hulle gaan hom doodmaak. Wel?”
Sy kyk hom bleek maar kalm aan. “Meneer, net Vegter kan besluit. En die leiding moet hy van God bid. Nie ek óf jy kan sy toekomsweg bepaal nie. God sal sy voetstappe in die regte rigting lei – na watter kant dit ook al mag wees. Maar ek het reeds die oortuiging van Bo ontvang: myne lei nie na Babel nie. Myne bly hier … in die stad van nagstrate.”
“Jy is koppig.”
“Nee. U verstaan my verkeerd. Weet u hoe swaar dit vir my is om nee te sê, te moet sien dat hy van my af weggaan? Ek wat hom liefgehad het toe hy nog Vegter, aan die verkeerde bende se kant was? Ek verseker u, hierdie besluit van my is nie sonder trane geneem nie. Nege maande al het ek met Hom hieroor gepraat, want ek het geweet wat gaan gebeur wanneer Vegter uit die tronk kom. Ek het allerlei planne beraam hoe om die duiwel te omseil. Maar dit werk nie so nie, meneer Hammond. ’n Kind van God onderhandel nie met die duiwel nie. Nie eens Jesus wou in die woestyn ’n kompromis met hom tref nie. Hoe kan ék dan? Ek verruil nie die ewigheid vir jou stad van goud nie, meneer Hammond.” Haar oë smeek en bewende lippe pleit: “En moenie dit aan jou seun doen nie!”
Midas se kaakspiere verstyf, dan staan hy op. In ’n lae fluistertoon sê hy: “Ons het niks meer om oor te praat nie. Sal ons die besluit dan aan Vegter oorlaat?”
Sy knik net stom, sien Vegter in die koffiehuis se deur staan. Hy stap nader. “Julle lyk ernstig.”
“Ja.” Sy pa aarsel, sê dan reguit: “Ek het Elske probeer oorreed, maar soos jy gewaarsku het, wil sy van niks weet nie. Dit is vir jou om te besluit waar jou toekoms lê, my seun. Maar ek wil net vir jou sê ek het met Spike gepraat toe jy in die tronk was. Jy is nou voëlvry. As jy hier bly, gaan hulle jou kry.”
Hy stap weg en Vegter sak op die bankie neer waar sy pa so pas gesit het, steek aarselend sy hand uit en neem hare in syne. “Elske … ’n mens kan God ook in Babel dien.”
Haar oë bly vasgenael op die deur. “Dis moontlik, Vegter. Maar dit gaan baie, baie moeilik wees … té moeilik vir my. Ek is te swak.”
Dit word stil. Hy plaas haar hand op sy lippe en sy voel dat haar vingers nat word. “Sal jy vir my bid?”
“Jy weet dit tog, Vegter. Ek sal altyd …”
Pieter kyk die jong man met die hangende skouers agterna toe hy by die deur uitstap.
Dan gaan sy blik na die meisie in die verste hoek … en hy sien sy kom reeds haar belofte na. Sy bid.
“Elske …” Haar kop lig op en sy kyk hulle ’n oomblik half verdwaas aan. “Kyk wie is hier!”
“Elise! Jy! Waar … waar kom jy vandaan? Dis wonderlik om jou te sien. Kom sit!”
Elise skud haar kop. “Nee. Dis nie ’n kuiertjie nie. Ek … is hier om te bly … as ek mag.”
“Te bly? Maar … wat van die vriend van wie jy …?”
“Dit het toe nie uitgewerk nie. Jy sien, ek kon dit nie regkry om met hom te trou as hy nie alles weet nie. Jy kan nie met ’n leuen saam met Jesus loop nie. Helgard moet weet wie en wat ek was, en … dit was te veel vir hom. Ek het hom so jammer gekry. Hy het baie hard probeer. Maar hy kon dit nie verwerk
