lemoene het ons vir mekaar geskil
skyfie vir skuitjie op die tong gelê
deur hoe baie boorde het ons gewandel
sodat dit aand mag skemer oor die aarde
en die bloeisels soos sterskerwe tydloosheid
ruik en roer
hoe dikwels het ek jou groen hande
op my nek gevoel
en hoe soet was ons soene toe
en weer oen oen oene
wat het ons alles gedink en gedoen
hoeveel ballonne het ons opgeblaas
hoeveel pampoene het ons geëet
in bredies en gebruin met kaneel
hoeveel keer het ons gesien hoe strydende partye
met legioene skitterende visioene
tot versoening kom
en dan weer die wonde breek
hoe sermoene van liefde en blou lemoene
en pampoenskille en bloedbevlekte blasoene
en lippe sonder soene in die grond verswelg word
hoeveel miljoene leeftogte al
dwaal ons deur die niet
twee flodde bedorwe syn
wat mekaar soms herken en verloor
van krip tot die somber linte van krip
en nou die aand aankom
om soos ’n vlug flaminke te vertrek
wat maak ons met die hoene
en die goene en die woene en doene
my liefde?
Re: versoek om lêplek
Vir die vaders van die dorpie van so ’n dertigtal huise
omtrent twee uur met die sneltrein suid van Parys
in die sentrale hoogland waar die landbou nie ryk is nie –
klein kuddes wit beeste af en toe, skape in die kastanjebome
se skaduwees, miskien rape en kool en sonneblomme somers –
julle sal die plek herken.
Dis met die oog op die klein ommuurde begraafplaas
so ’n halfmyl buite die dorp dat ek vir julle skryf.
Sal julle omgee as ek daar begrawe word?
Ek weet julle ken my nie en my aksent is anders. Maar
ek sien daar is dalk nog plek tussen die vyftig of so grafte,
of miskien onder ’n familiesteen weggevrotte name
bo ’n lappie gat waar die geslagte lankal uitgesterf het?
Ek belowe ek sal my gedra, nie lelik sing Saterdagnagte nie,
my deel bydra vir die wurms en die miere ter wille
van gesoute burgerskap en gesonde vergaan.
Ek sal nie aanlê by julle vroumense nie en saam
met julle vroom wees al kan ek nou nie onthou
uit watter geloof ek stam nie.
Julle sal geen las hê van onwelkome besoek van mense
van kleur met gerwe sewejaartjies of gediggies
of dronk lywe nie.
Ek sal selfs my naam verander om in te pas,
iets met die klank van julle beboste heuwels en middagslapie
wolke, my baard afskeer, die hande laat vereelt,
’n hemp met ’n kraag aantrek en skoene
met stewiger sole dra.
Wil julle dan nie maar oë toemaak
en dit vir die vreemdeling gun
om te verdwyn in julle poort,
om opgeneem te word in julle vergeet nie?
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
