eers gesien het, sal sy weet en verstaan hoekom ek Martina nie onder my oë wou laat uitgaan nie. Ons wou regtig nie doelbewus skelm wees nie, Isolde.”
“Hmmm.” Isolde lyk minder kwaai, maar is nietemin nog net so bekommerd. “Ek dink julle sal met hierdie storie by jou ma verbykom, Kobus, maar dis daardie ouboet van jou met wie julle rekening moet hou. Die duiwel gaan los wees op daardie plaas wanneer julle daar kom. Ek kon dit sommer aan sy stem hoor. Julle moet dus maar liewer hierdie Argentinië-storie vergeet en sorg dat julle op die plaas kom en julle verduidelikings agtermekaar kry vir ouboet Zak.” Sy frons. “Dis darem ook ’n vreeslike naam. Waar kom hy daaraan?”
Kobus moet glimlag. “Dis ’n afkorting vir Zacharias. Almal noem hom Zak, en Ma noem hom selfs soms Zakkie.” Sy glimlag verdiep. “Dis natuurlik haar eksklusiewe voorreg om hom só aan te spreek. Hy sal dit van niemand anders duld nie.”
Die rooi glinster in Isolde se hare. “Ek kan my ook nie voorstel dat so ’n dwars mens ’n troetelnaampie kan hê nie. Wel, daar het julle nou die hele storie. Julle moet maar liewer môreoggend vroeg terug plaas toe en gaan regmaak waar julle verbrou het.”
“Maar ons kan nie, Isolde!” roep Martina ontsteld uit.
Kobus laat ook fronsend hoor. “Dis buite die kwessie. Ek móét eers van daardie beeste uitvind, en as daar ’n moontlikheid is dat ek wel van die Brahmane in die hande kan kry, moet ek eers Argentinië toe gaan.”
Isolde sluit haar oë ’n oomblik. Sy is self nie alte bekend vir haar geduld nie, en hierdie twee besef blykbaar nie die erns van die saak nie. “Hoe langer julle draai om jou mense die waarheid te vertel, hoe slegter gaan dit lyk en hoe swakker gaan hulle van julle dink. Gaan éérs plaas toe en dan kan julle reël vir Argentinië.”
“Maar dis nie moontlik nie, Isolde,” laat Kobus koppig hoor. “Teen die tyd dat ek nog eers op die plaas was en alles verduidelik het, is daardie winskoop reeds deur iemand anders opgeraap. Dis die kans van ’n leeftyd.”
Daardie nag slaap nie een juis baie lekker nie. Isolde bekommer haar dood oor Martina. Sy was al die jare so gewoond om haar sussie te beskerm dat sy dit nie sommer kan afmaak met die gedagte dat sy nou getroud is en haar man na haar moet kyk nie. Martina is so ’n liewe kind, maar hierdie ding gaan haar uit die staanspoor in ’n slegte lig by haar skoonmense stel. Hulle gaan ’n totaal verkeerde indruk van haar kry. As daardie Zak net nie so ’n buffel was nie.
Ook die jong paartjie lê tot laatnag en gesels, en daar word aan allerhande planne gedink hoe om hierdie eerste groot probleem in hul huwelik die hoof te bied. Party heeltemal vergesog, soos Kobus uitwys, maar Martina hou voet by stuk toe die idee eers posvat.
“Ek sê vir jou, Kobus, dis ons enigste uitweg,” laat Martina beslis hoor. “Ons kan nie jou ma laat weet ons is klaar getroud nie. Netnou kry sy ’n hartaanval en kom iets oor en dan sal ons werklik skuldig wees. Ons moet tyd wen.”
“Liefste, Isolde sal nooit vir so iets te vinde wees nie. Ons moet aan iets anders dink.”
“Aan wat? Gee jy dan ’n beter plan.”
Maar daar is geen beter plan nie, en as Isolde kon weet wat die twee in die nagtelike ure lê en fabriseer en watter rol sy daarin gaan speel, sou sy nog slegter geslaap het.
Kobus is die volgende oggend baie vroeg na Richard toe en toe hy omstreeks elfuur weer terugkeer na die woonstel, kyk die twee susters hom elk met hul eie bedenkinge aan.
“Ons het die man geskakel. Hy sê hy het nog niks verkoop nie, en as ek wil, kan ek kom en kom uitsoek wat ek wil hê.” Hy kyk na Isolde. “Asseblief, jy moet verstaan, Isolde.”
Albei jongmense kyk haar so pleitend aan dat Isolde aardig voel. Haar stem is effens heftig. “Ek verstaan, Kobus. Maar dis jóú mense wat jy moet oortuig, nie vir my nie.”
“Ons het aan ’n plan gedink.”
Isolde kyk haar suster agterdogtig aan. Daardie stemtoon ken sy goed. Martina gebruik dit altyd wanneer sy iets wil hê waarmee sy weet haar suster nie sal saamstem nie. “Ja?”
Martina kom nader, slaan haar arms om haar suster. “Asseblief, sus, jy moet ons nou help. Nog net hierdie een keertjie. Ek sal nooit weer iets van jou vra nie. Asseblief tog, Sol!”
Isolde se gesig verstil. Sy voel sommer hier is ’n groot slang in die gras, maar haar hart word onwillekeurig week. Sy is al wat Martina het. As hul ouers geleef het, sou Martina haar nou tot hulle kon wend. Maar nou het sy net haar suster.
“Goed, wat is dit? Hoe kan ek help?”
Man en vrou kyk weer vlugtig na mekaar, en Kobus lyk nie juis hoopvol nie.
Maar Martina wend haar weer moedig tot haar suster. “Jy sien, sus, ons het gewonder ... ek en Kobus ...”
Kobus tree vorentoe. “Voordat Martina jou oor haar plan inlig, moet ek jou ... julle eers iets vertel. Ek het plaas toe gebel nadat ek met die man in Argentinië gepraat het. Zak klink heeltemal te vinde vir my plan. Hy dink ek kan moontlik ’n goeie slag slaan. Maar dan ...” Hy trap effens ongemaklik rond. “Hy het my ook gewaarsku dat ek ... wel, dat ek nie dwase goed moet aanvang en miskien skielik trou nie, want ... want dan gaan hy toesien dat ek onterf word.”
“Wat?” Martina lyk geskok en frons hewig. “Kobus, jy het Zak as so ’n wonderlike mens geskilder, maar ek begin my bedenkinge oor hom kry.”
Isolde het verbleek sodat die groen oë nog skerper uitstaan teen haar ligte vel. Haar dunk van Kobus se broer daal by die minuut. “En watter reg het hy om dit te doen?”
Kobus lyk moedeloos. “Hy kan. Toe my pa oorlede is, het hy alles, ook alle seggenskap oor sy boedel, in Zak se hande gelaat omdat Ma se gesondheid so sleg is. Zak kán my onterf. Ek kan nie glo ... kan dit vir geen oomblik aanvaar ... dat hy werklik tot sulke uiterstes sal gaan nie, maar aan die ander kant ... hy is ’n onpeilbare mens. ’n Mens moet hom liewer nie te ver dryf nie.”
“Van al die ...” Isolde spring op en haar groen oë blits. “Hy moet ’n soort onmens wees as hy so iets sou doen. Ek is jammer, Kobus, maar ek het nie ’n druppel tyd vir daardie broer van jou nie.”
Ook Martina is openlik ontsteld. “Kobus, dink jy regtig hy sal? Jy het dan nog altyd vertel hy is so ’n wonderlike broer ...”
“Maar hy is ’n wonderlike broer en ’n wonderlike mens, liefste. Ek besef sy houding moet baie ... onredelik voorkom, maar ek verstaan tot ’n mate hoekom hy so optree. Dis net omdat hy my nog altyd as sy kleinboetie beskou wat hy moet beskerm. En dan is daar natuurlik nog Ma. Hy is baie erg oor haar en hy sal enigiets doen om haar teen pyn of teleurstelling te beskerm. Die man wat aan haar raak, raak aan Zak. En die persoon wat haar ontstel, sal met hom te doen kry. Hy was – en is – meer soos ’n vader vir my as soos ’n broer. Seker omdat hy byna twaalf jaar ouer as ek is. En dan natuurlik is hy ’n man met ’n onwrikbare wil. Hy kan behoorlik hardkoppig wees as hy eers ’n besluit geneem het.”
“En hy het besluit dat indien jy met ’n meisie van hierdie geweste trou, of met enigiemand aan wie hy nie eers sy goedkeuringsetiket geplak het nie, jy onterf sal word. Baie gerieflik, moet ek sê. Dan word sy erfenis mos soveel groter, nie waar nie?”
“Isolde!” Kobus lyk werklik ontsteld en geskok. “As jy Zak eers leer ken het, sal jy besef dat hy nooit so iets sal doen om persoonlike munt daaruit te slaan nie. Rocklands is so ’n magsonmoontlike stuk aarde – eintlik
