Rothea kwalik neem nie, Dieter,” keer hy en plaas sy arm beskermend om haar skouers. “Sy is nog jonk en jy weet self Mutti is moeilik.”
Dieter ignoreer hom. “Ek het gehoop jy en Moeder sal mekaar vind, Rothea. Wat het jou besiel om so taktloos te wees? Hoekom het jy nie oor Albie gepraat nie? Oor die weer? Resepte of breiwerk of perde? Hoekom op aarde oor die een onderwerp wat vir Moeder taboe is?”
“Sy het gedink Moeder het Ernst vergewe,” paai Carl.
“Sommer self so gedink? Kon sy nie eers vra, voor sy dit gewaag het nie?”
“Rothea het dit vooraf met my bespreek,” probeer Carl wal gooi.
“Met jou, maar nie met my nie?” Hoewel Dieter met Carl gepraat het, is dit na Rothea wat hy beskuldigend kyk. “Is my mening van my ma se geestestoestand nie belangrik genoeg nie?”
“Jy was besig en ek wou jou nie pla nie,” antwoord Rothea in ’n klein stemmetjie.
“Toe pla jy Carl liewer en tussen die twee van julle vang julle ’n gemors aan? Moeder se bloeddruk is weer op, sy het oorhaastige afleidings oor jou teenwoordigheid op die plaas gemaak en die saak het in ’n onaangename situasie ontaard wat verhoed kon gewees het.”
Dieter swaai terug na Carl en in sy oë is ’n onnatuurlike flikkering. “Nou die dag langs die swembad was al erg genoeg, toe jy Rothea in ’n seekatgreep op die wal beetgehad het. Dit was totaal onnodig. Soos nou ... Sy sal nie omval nie. Los haar en laat haar eenkant op ’n stoel sit. Wil jy hê Moeder moet hier verbykom en Rothea weer ’n slet noem, en sleg en ek weet nie wat alles nie?”
“Moeder is in haar kamer.” Hy kyk uitdagend na Dieter. “Wat is fout, ouboet? Is jy jaloers? Afgunstig omdat Rothea my bo jou verkies? Is dit nie goed vir jou ego nie?”
Dieter verbleek en sy stem is koud. “Ek dink aan Rothea se goeie naam.”
“Jy hoef nie. Jy is nie haar baas nie en Rothea kan doen wat sy wil. Sy het uit vrye keuse langs my kom sit en by die swembad het sy haar ook nie teëgesit nie. Wat is jy so iesegrimmig, ou broer? Is dit liefdesprobleme? As jy en Ilse ’n argument gehad het, is dit onbillik om jou griewe op my en Rothea uit te haal.”
“Ilse?” Dieter is steeds vererg en lus om Carl by te dam en die selftevrede grinnik van sy gesig af te vee. “Al rede waarom ek Ilse gebel het, is om te reël hoe laat sy môre vir die les kom. Hoekom sal ons argumenteer?”
Carl se stem is onskuldig. “Hoe sal ek weet?”
Dieter verontagsaam die vraag. “Sal nege-uur môreoggend jou pas, Rothea? Ek sal met Hans reël om Salamander op te saal, en met Hanna om Albie op te pas.”
8
Rothea is dankbaar dat sy Carl die volgende oggend nie te siene kry nie. Hy het nie reg gemaak nie en sy voel verneder toe sy aan gisteraand se insinuasies dink. Carl speel ’n speletjie wat sy nie verstaan nie. Hy het vir haar gewink om langs hom op die bank te kom sit en hoe kon sy by die swembad teëstribbel? Hy wou haar troos en sy was nie haarself nie. Sy het aan Albie gedink en was nie eers ten volle van Carl se arms om haar bewus nie.
Seekatgreep! Sy is opnuut oor Dieter se woordkeuse ontstoke. Dis ’n belediging.
Sy weet nie wat Carl wou bereik nie. Dieter vermaak? Hom terugbetaal oor ’n vorige potjie wat hy en sy broer oor ’n nooi geloop het? Of was Carl ernstig, dat hy meer as vriendskap vir haar voel? Dié dat hy uitdagend teenoor Dieter was en haar nie wou laat gaan toe sy op ’n stoel wou gaan sit het nie? Rothea weet nie. Haar hoofpyn van Vrydag is terug en sy het min lus vir Ilse en haar eerste les in perdry.
Ilse is laat. Dis tien oor nege toe Rothea perdepote hoor en Ilse op ’n groot swart hings verby die stalle galop. Rothea is seker die Duitse meisie het haar gesien, dog sy groet of wuif nie en ry voort huis toe.
Halftien kom. Kwart voor. Tienuur ... Rothea weet nie of van haar verwag word om agter Ilse aan huis toe te loop nie. Sy wil nie steur as Ilse eers ’n rukkie by Dieter wil kuier nie.
Elfuur kom Ilse eindelik saam met Dieter deur die tuin aangestap. “Rothea?” roep sy. “Waar kan sy wees, Dieter? Ek soek die hele wêreld vol na haar, maar ek kry haar nie. My keel is hees geroep en ek was al drie keer by die stalle. Dink jy sy wil nie meer gaan ry nie? Dan moes sy mos net so gesê het, pleks van weg te kruip en ons vir die gek te hou.”
“Hier’s ek,” sê Rothea kortaf.
Dieter lyk verbaas toe hy haar sien staan. “Waar was jy die hele oggend?”
“Ek het by die stalle gewag, van vyf voor nege af.”
Ilse laat haar nie van stryk bring nie. Sy lag ongeërg. “Jy het seker agter ’n pilaar of om die hoek gestaan en nie gehoor ek roep nie. Alles reg, Rothea. Ek is nie haastig nie en kan begryp dat jy sku is. Ontspan en moenie bang wees nie. Ek is goed met beginners.”
“Ilse is geduldig en jy hoef nie vir haar skaam te wees as jy sukkel nie, Rothea,” moedig Dieter haar aan. “Jy sal gou regkom.”
Ilse kyk met ’n glimlag na Rothea se verbleikte seilbroek. “Het jy nie ’n rybroek nie?”
“Nee.”
“Ek sou met die grootste plesier vir jou een van myne leen, maar die broek sal vir jou te klein wees. Toe maar, dis niks nie, jy lyk piekfyn en ons sal seker nie ander mense langs die pad kry nie.”
“Geniet die les,” groet Dieter. “Ek het ’n vergadering by die boerevereniging. Sien julle om eenuur.”
“Hans, hou vir haar die stiebeuel vas,” beveel Ilse terwyl sy liggies op haar perd se rug wip en Rothea se gesukkel suur beskou.
Toe die Mercedes verbykom, wuif Ilse vrolik. Sy hou Salamander aan die toom vas en laat die twee perde rustig stap.
“Waaroor het jy en Dieter Vrydag so lank by die stalle gesels?” vra sy koel.
Rothea besef Dieter en die huismense kan hulle sien, maar nie hoor nie ...
“Vrydag?” Rothea dink na. “Oor Albie en sy hond en ponie. Oor Upington, Salamander en of ek kan perdry.”
“Upington en wanneer jy daarheen teruggaan?”
“Ja.”
“Wanneer gaan jy?”
“Ek het nog nie besluit nie.”
“Jy is ’n las vir die huismense. Jy stoot Mutti se bloeddruk op en arme Dieter kan nie sy werk doen as jy gedurig om hom rondhang nie. Die idee was dat jy net die naweek kuier. Om langer van die Richters se gasvryheid misbruik te maak, is dikvellig. Die kind het jou nie nodig nie.”
Dis nie vir Ilse om te besluit of Albie haar nodig het of nie, dink Rothea. Wat praat sy altyd van “die kind”? Albie het mos ’n naam.
Ilse spoor die perd aan en kies koers kloof af, in die rigting van die rantjies.
“Is dit al waaroor jy en Dieter gesels het? Hoekom het dit dan gelyk of Dieter baie naby aan jou staan?”
Rothea wil haar vervies, maar sy is bang die onskuldige Albie sal dit dan weer ontgeld.
