is oranje geverf.
“Ons het jou hulp nodig, Nadia,” val Karla met die deur in die huis. Sy maak ’n wye armbeweging sodat Nadia kan sien dit sluit Leila ook in.
Nadia lig ’n wenkbrou, maar staan tog opsy. Haar magdom armbande rinkel toe sy beduie hulle moet instap. “Nou laat ek hoor. Daar is net twee dinge: Ek leen nie geld nie en ek babysit nie.”
Die woonstel is donker. Voor die vensters hang laag op laag wasige, veelkleurige materiaal. Die banke is oud en van vergeelde kunsleer. Dit kan nie eers as retro beskryf word nie, dis net afgeleef. Op die kombuistoonbank brand wierook wat die vertrek vreemd soet laat ruik.
Leila is nie seker of sy moet sit nie. Die wierookreuk is swaar en sy is lus om die deur oop te pluk sodat sy kan asemskep. Sy is oortuig Nadia sal geen sinvolle raad vir haar kan gee nie. Nommer een: sy twyfel of die tipe mans waarmee Nadia deurmekaar is in Lukas Strauss se kategorie val. En nommer twee: Nadia is weird. Sy sidder om te dink wat Nadia alles kan voorstel, maar hulle is nou hier en vir Karla se onthalwe sal sy voorgee dat sy belangstel. Sy is immers desperaat. Miskien onderskat sy Nadia.
Die stoel waarop Nadia gaan sit, lyk soos ’n fluweeltroon. “Goed, uit daarmee. Waarmee moet ek julle help?”
Karla kyk na Leila en toe Leila net haar skouers ophaal, antwoord Karla self. “Leila is verlief op ’n ouer man, wat haar nie raaksien nie, en sy wil weet hoe om sy aandag op haar te vestig.”
“Hoeveel ouer?” Nadia kyk na Leila, lank en opsommend sodat Leila ongemaklik op haar stoel skuif. Die jeans, toppie en sandale wat sy aanhet, voel ineens soos iets wat sy uit haar ouma se kas gegrawe het.
“Nie sóveel nie.” Leila kyk betigtend na Karla. Karla laat dit klink asof Lukas stokoud is. Sy huiwer ’n oomblik. Dit was nie haar plan om enige persoonlike inligting aan Nadia te verskaf nie. “Eintlik net tien jaar.”
Nadia knik en kyk steeds opsommend na Leila. Rook, wat sy liggies uitblaas, warrel voor haar gesig verby. As hulle in ’n fliek uit die vyftigs gespeel het, sou Nadia nou ringetjies geblaas het. Leila kan net hoop Nadia oordink haar antwoord mooi.
“Daar is twee dinge,” verbreek Nadia die stilte. “Nommer een: word groot. As hy ouer is, verwag hy ’n volwasse vrou wat weet wie sy is, wat sy wil hê en hoe sy dit gaan kry. En dis nie jý nie.”
Leila se mond val oop om iets te sê, maar Nadia hou haar hand afwerend in die lug. “Nommer twee: ons kan iets daaraan doen.”
“Ja?” Karla skuif gretig vorentoe op die bank. “Wat stel jy voor?”
“’n Basic Instinct.”
“’n Wat?” vra Leila en Karla byna gelyktydig. Leila vermoed sy wil nie regtig weet nie. Sy kyk na Karla, maar dié hang aan Nadia se lippe.
Nadia kyk meewarig na hulle. “Basic Instinct. Nog nooit daarvan gehoor nie, dames?” Toe hulle albei stilbly, skud sy haar kop. “Die fliek waarin Sharon Stone haar bene oopgegooi en haar vrouwees vir die wêreld gewys het.”
Leila deins effens terug in haar stoel. Sy was nog heeltemal te klein toe die fliek opslae gemaak het, maar sy weet presies wat dit is wat die wêreld na asem laat snak het.
“Moenie so geskok lyk nie. Jy hoef nie jou womanhood vir die wêreld te wys nie, net vir die gelukkige ou. Glo my, dis wat mans wil hê en dis al hoe hy ag gaan slaan op ’n poppie tien jaar jonger as hy. Anders kan jy hom maar vaarwel toeroep en kyk hoe ’n ouer vrou met meer woema hom inpalm.”
Leila het die ergste verwag, maar dít. Sy weet nie of sy moet lag of huil nie. Die vrou is van haar sinne beroof. Haar raad is so banaal, so sonder inhibisie. Was vroue al desperaat genoeg om daarvoor te val?
Nadia haal haar skouers op. “Dis my raad. Take it or leave it. Maar ek kan jou waarborg jy gaan spyt wees as jy dit nie doen nie. Môre, oormôre spring hy in die bed saam met iemand anders. En dit kon jý gewees het. Die vroue wat kry wat hulle wil hê, is die vroue wat doen wat gedoen moet word. Nie muurblommetjies wat wag dat ’n held op ’n wit perd hulle moet oppik nie.”
Hulle maak aanstaltes toe dit lyk asof Nadia haar sê gesê het. Toe die deur agter hulle toegaan, slaan Karla haar hande in vervoering saam. “Ek het jou mos gesê Nadia weet waarvan sy praat.”
“Ag nee, regtig, Karla.” Leila kyk verstom na haar vriendin. “Jy is nie ernstig nie. Het jy sowaar alles wat sy gesê het vir soetkoek opgeëet?”
“Oukei, oukei. Dis miskien bietjie over the top. Maar ek het regtig al gesien hoe haar raad vroue se lewens geraak en verander het.”
“Wel, miskien het sy húlle nie aangeraai om ’n Basic Instinct te doen nie. Ek dink sy het iets in. Dalk het die wierook haar brein aangetas.”
“Kan miskien wees, maar watter ander opsies het jy? Jy kan seker na hom toe gaan en sê jy wil hom graag beter leer ken. Maar as dit ’n verbode liefde is soos jy sê …” Karla laat die woorde betekenisvol in die lug hang. Haal dan haar skouers op. “Vir jou om te besluit, vriendin. Vir jou om te besluit. Moet hom net nie verloor omdat jy te bang is nie.”
Leila lag. Sy kan hoor Karla is lus vir drama. Kopskuddend klim sy in die motor.
“Dis so duidelik soos daglig dat jy en Nadia familie is. Ek hoef nie daaroor te dink nie. Nadia se voorstel is buite die kwessie. Toe,toe, ry dat ek vir ons koffie kan koop. Ek is desperaat om van die beeld in my kop ontslae te raak.”
Die nag was nie lank genoeg gewees nie, besef Leila die volgende oggend toe sy ietwat beneweld tussen werklikheid en fantasie op haar bed lê. Onwillig om haar oë oop te maak omdat sy die beeld in haar kop nie wil laat gaan nie.
Sy sit voor hom, die sagte swart leer van sy lessenaarstoel knus onder haar. Haar bene is wyd oop. Haar broekie is in haar handsak geprop. Haar hart klop wild toe hy haar sien. Sonder om te skroom waaier haar bene uitnodigend oop. Hy sluk en draai die sleutel in die slot. Haar borste punt onder die dun toppie. Skielik wens sy sy het die toppie ook reeds in haar handsak gedruk. Die begeerte in sy onderlyf toe hy stadig naderkom, hou haar blik vasgenael, en die klopping in haar word wilder. Daar is klammigheid tussen haar dye en sy verkneukel haar in die gevoel van afwagting. Sy lig haar effens sodat hy sonder twyfel kan weet wat dit is wat sy van hom wil hê en wat sy hom bied. Toe is sy in sy hande.
Hy laat haar net so op die stoel sit, hou haar oë gevange en haar bene oop terwyl hy stadig op sy knieë sak. Sy oë is smeulend in hare.
Haar asem steek in haar keel toe sy kop tot tussen haar bene sak.
Leila kom met ’n snak na asem orent, haar hart wild in haar bors. Sy kyk in die spieël en weet wat dit is wat sy moet doen. Om langer uit te stel gaan haar mal maak en haar heel moontlik hierdie eksamen laat druip.
Die beddegoed beland in ’n bondel op die grond toe sy opspring. Sy pluk die kasdeur oop en blaai deur die hangers. Wat sal gepas wees? Haar blik val op die kort grys minirompie. Sy het dit destyds by ’n vooraanstaande Londense winkel gekoop. Die snit en lengte pas haar goed en sy voel altyd sexy wanneer sy dit aanhet. Dit sal werk. Die materiaal van die moulose grys en wit toppie wat daarby pas, is dun. Gepas vir die okkasie.
Die stortwater is koud, maar sy draai die krane nie warmer nie. Sy wil nugter geskok word, maar dit gebeur nie. Daar is net één ding wat sy wil hê en sy kan haar nie meer keer nie. Dit duur skaars twintig minute om te stort, tande te borsel en grimering liggies aan te wend. Haar hare blaas sy net effens droër. Daar is nie tyd
