Net twee onvergeetlike nagte in ’n hotel op ’n plattelandse dorpie was hulle beskore … die enigste twee nagte saam. Want die Maandagmiddag op pad terug stad toe het ’n dronkaard teen hulle vasgejaag. Mark was op slag dood. Sy het wonderbaarlik die dood ontkom en slegs ’n paar snye en skrape opgedoen.
Die begrafnis het asof in ’n waas by haar verbygegaan. Sy kon nie glo dis Mark wat in die kis lê nie. Mark wat in die dieptes van die aarde weggebêre word nie. Op ’n keer het Mark se ma langs haar kom staan. Daar was ’n man saam met haar. ’n Man met ’n somber gesig en koue oë. “Dis Mark se broer, Louis,” het sy Louisa hoor sê. Maar sy verskyning en verdwyning was ewe vaag. Sy het geglo sy is ook dood, soos Mark. Dat sy iewers in ’n tussentydse wêreld sweef, en dat hulle oor ’n dag of wat weer by mekaar sou uitkom.
Twee weke ná Mark se begrafnis het haar woonsteldeur se klokkie gelui. Toe sy die deur oopmaak, het dieselfde man met die somber gesig en kil oë voor haar gestaan. Sy’t hom kwalik binnegenooi, of hy wou weet watter metodes sy ingespan het om Mark te oorreed om met haar te trou.
Melanie was geskok deur sy brutale houding, maar het probeer om dit nie te wys nie. “Metodes? Die enigste rede waarom ek met hom getrou het, was omdat ons lief was vir mekaar.”
“Liefde!” Hy’t deur sy neus gesnork. “Geen mens met verstand sal van liefde praat ná ’n blitsromanse van net twee weke nie. Hoekom erken jy nie liewer daar was ander redes vir dié skielike huwelik nie?”
Sy was so oorbluf om ’n woord uit te kry. “Het Mark jou vertel van Tania?” het hy skielik gevra.
“Tania?” Sy het onwillekeurig gefrons. “Mark het nooit haar naam teenoor my genoem nie.”
Sy mondhoeke het afwaarts gesmaal. “Nee, ek glo hy sou jou nie van haar vertel het nie. Maar dit maak jou nie minder skuldig aan haar toestand nie. Want elke meisie met verstand sou geweet het om ’n man van Mark se ouderdom uit te vra oor sy vorige verhoudings voordat sy hom probeer inkatrol.”
Haar kop het gedraai. “Tania … Wie is sy? En van watter toestand praat jy?”
“Ek praat van die meisie met wie Mark kwalik ’n maand gelede nog op trou gestaan het. Sy is in so ’n toestand van skok oor Mark se heengaan en die feit dat hy boonop intussen met iemand anders getroud is, dat ’n senu-ineenstorting haar in die hospitaal laat beland het.”
Melanie het soos ’n wasbeeld gevoel – leweloos, bloedloos. Sou haar geheue aangetas wees? Maar die naam was heeltemal onbekend.
Louis was lankal by die deur uit, toe het sy nog asof versteen bly staan, met net die enkele naam wat soos ’n spintol in haar verstand bly draai het. Sy insinuasie oor Tania se toestand het haar nie gekwel nie. Maar dat Mark Tania se naam teenoor haar verswyg het … Dit het haar dae lank in ’n dwaal gehad, selfs laat twyfel aan Mark. Hoe goed het sy om eintlik geken? Sy’t dit selfs oorweeg om Tania te gaan opsoek, maar sy was te bang om dinge te hoor wat sy nié wou hoor nie.
’n Maand of wat daarna het Louisa Mark se testament met haar kom bespreek. ’n Saak wat nie in die kort rukkie wat sy en Mark mekaar geken het ter sprake gekom het nie.
“Ek is die enigste persoon wat in sy testament benoem is,” het Louisa gesê. “Maar ek glo as hy nie so skielik van ons weggeruk is nie, sou hy dit verander het. Sy besittings en geld kom jou toe, dus sal ons die saak moet uitklaar.”
Hulle het lank oor die testament gesels. Gestry selfs. Louisa kon nie glo dat sy, Melanie, nie van Mark se besittings of geld wou opeis nie. “Is jy dan self só welaf?” het sy gevra.
Sy het nie vir haar skoonma vertel van die perdewedrengeld nie. “Ek het genoeg om van te leef, en ek is jonk en sterk genoeg om vir myself te sorg. Sy nalatenskap kom Ma toe, nie vir my nie.”
Die testamentkwessie is egter eers uitgestryk nadat sy tog ingewillig het om die bedrag geld as geskenk te aanvaar waarvoor Mark se huis verkoop sou word. Sy was egter nie naastenby so bly oor die geld as oor die vriendskap tussen haar en haar skoonma nie. Want ná Louis se besoek en beskuldigings het sy vas geglo hy sou sy ma ook teen haar laat draai.
Terwyl hulle tee gedrink het, het sy Louisa uitgevra oor Tania en Mark se verbintenis.
“Louis het vir my gesê hulle het op trou gestaan. Maar Mark het my niks daarvan vertel nie.”
“Op trou gestaan! Nou waar sou Louis aan daardie storie kom? Mark kon haar dan nie voor sy oë verdra nie!”
“Volgens Louis het Tania ’n senu-ineenstorting gekry toe sy van Mark se dood en huwelik gehoor het.”
“Waar het jy dan vir Louis gesien?”
“Hy was hier by my woonstel, twee weke ná Mark se begrafnis.”
“O,” het Louisa verbaas gesê. “Wel, dit kon net jaloesie gewees het wat hom dit laat sê het. Hy en Tania was mos verloof. Maar nadat sy Mark eendag daar by my huis ontmoet het, het sy skoon van haar verstand af geraak. Ek het eers gedink sy probeer maar net vir Louis jaloers maak. Maar later het sy so openlik jag gemaak op Mark dat hy nie meer geweet het watter kant toe nie.”
“Is Ma seker daar was nie ’n verhouding tussen haar en Mark nie? Louis het dan so oortuig geklink.”
“Nee, daar was beslis geen sprake van ’n verhouding nie. In elk geval nie van Mark se kant af nie. Sy was ’n eienaardige meisie … Sy kón dalk vir Louis gesê het Mark is verlief op haar. Maar ek verseker jou Mark wou niks met haar te doen hê nie, nie eens nadat sy die verlowing tussen haar en Louis verbreek het nie.”
Met Mark se naam in ere herstel, kon sy weer asemhaal, al was haar verlange na hom so intens dat sy nagte omgehuil het. Daar was spoedig ’n hegte band van vriendskap tussen haar en Louisa. Sy was dan ook die eerste mens vir wie sy van haar swangerskap vertel het toe sy twee maande ná Mark se dood agterkom daar is ’n baba op pad. Louisa was in die wolke! So verheug dat sy dit dadelik vir Louis gaan vertel het, want die volgende dag was hy weer voor haar deur.
“Ek hoor jy is swanger?”
“Dis reg, ja.”
“Wie se kind is dit?”
“Wat bedoel jy?”
“Jy wil seker baie graag hê ek moet glo dis Mark se kind. Maar dít sal jy eers moet bewys!” Hy’t smalend gegrim. “Moenie dink ek is soos my ma, wat jou slim deurdagte plannetjies vir soetkoek opeet nie. Jy kan die geld vir Mark se huis, wat my ma so goedgunstiglik aan jou geskenk het, gebruik om jou buite-egtelike kind groot te maak, maar ek belet jou om weer met my ma in aanraking te kom. Jy en jou kind sit nie jul voete naby haar nie!”
Voor sy nog haar asem kon terugkry, het hy omgedraai en geloop. Louisa het haar later vertel dat hy met dieselfde storie by haar aangekom het. Nie dat haar skoonma haar daaraan gesteur het nie. Sy het Louis se dreigement as ’n groot grap beskou. Louisa was dan ook van Antonie se geboorte af gek na die kind wat Mark se gelaatstrekke en eienskappe so sprekend weerspieël.
Met Louis Walters was sy nooit weer in aanraking nie. Hy was meer in Amerika as in Suid-Afrika. Wanneer hy hier gekom het, was dit net vir ’n paar dae. Sulke tye het sy en Louisa liewer weggebly van mekaar. En nou, ’n rukkie gelede, hierdie telefoonoproep …
2
“Het jy nog nie opgepak nie?” vra Jessica toe sy veel later weer die kantoor
