haar wat hy aanvoel, ook raaksien in elke beweging wat sy maak.
Nee flip, waaraan dink hy tog alles? Laat hy uitklim en die voorstellery oorkry.
Die vergadering moet aan die gang kom.
Hy klim uit, sluit die voertuig en sit sy helm op sy kop. Hy sien hoe Salomé haar grys-en-wit helm op haar kop druk en die bande verstewig. Daar is ’n vasberadenheid aan haar bewegings. Dan knik sy vir hom, glimlag en begin stadig naderstap in die rigting van die mans.
Malan gee lang treë om haar in te haal. “Hallo, julle almal. Ontmoet Ludwig Dippenaar, Salomé. Dit is Salomé Delport, sy is die nuwe projekbestuurder, Ludwig.”
Dit lyk asof laasgenoemde sy tong verloor het.
“Ludwig is die elektriese ingenieur,” brei Malan uit. “Salomé is die struktuuringenieur wat ons met die projek gaan help. Nee, magtig, ek moes net hulp in oom Markus se plek kry, want ek kan nie oral wees nie,” sê hy om die stilte te vul. Hel, die ouens kyk almal stom na Salomé. Hy het verdomp geweet ’n vroumens gaan die manne ontwrig.
“Noem my Salomé,” sê sy en draai sodat sy haar hand na nog ’n man kan uitsteek.
“Dis Adriaan, die sisteemingenieur,” kom Malan tussenbeide toe Adriaan te stadig na sy sin is.
“’n Baie aangename kennis,” glimlag Adriaan soos ’n kat voor ’n piering room. Hy hou Salomé se hand te lank vas, maar sy trek hare beslis uit syne en kyk na die man langs hom.
“Salomé, ontmoet Nelis Lemmer, die boukontrakteur,” sê Malan en hulle groet met die hand.
“Aangenaam, Nelis,” sê sy, draai na die laaste man in die kring en steek haar hand na hom uit.
Dié man neem haar hand in syne. “Etienne,” sê hy. “Ek’s die meganiese ou hier rond. Aangenaam, Salomé.”
Salomé knik: “Aangename kennis, Etienne.” Sy kyk om haar rond en dan na waar ’n subkontrakteur met werkers staan en praat.
“Kom ek gaan stel jou gou voor aan Tienie,” sê Malan, skielik oorhaastig om haar hier weg te smokkel.
“Sal julle my asseblief verskoon?” sê Salomé so in die wegstap oor haar skouer.
“Stap julle maar solank aan,” sê hy ergerlik vir die manne. Al sal hy nie kan hoor wat hulle sê nie, weet hy presies watter soort aanmerkings hulle gaan maak.
Tienie, die subkontrakteur, is ’n bedaarde, ouerige man, en nadat Malan hom aan Salomé voorgestel het, laat hy haar met gerustheid in sy sorg. “Ek gaan haal net gou my en Salomé se aktetasse in die kar sodat ons met die meeting kan begin. Wys haar asseblief waar die lokaal is waar ons altyd vergader,” vra hy vir Tienie.
Van die voertuig af sien hy hoe Salomé buk en nat sement in ’n hand vryf, dan haar hand aan haar oorpak afvee en orent kom.
Toe Malan weer by die manne aansluit, fluit Adriaan saggies deur sy tande. “Sy’s ’n beauty. Waar kom jy aan haar?”
“Ek het mos gesê Salomé is in oom Markus se plek aangestel. Hy sal ná sy beroerte nie weer die job kan doen nie,” sê Malan kortaf.
Ludwig glimlag breed terwyl ook hy in Salomé se rigting kyk, dan sy kop skud. “Daai girl . . . hel, sy laat ’n oorpak lyk na iets wat ’n model op ’n loopplank sal dra.”
“Dis net ’n gewone oorpak,” grom Malan en kyk hoe Salomé en Tienie staan en gesels.
“Ek praat van die girl binne-in die oorpak,” sê Ludwig en voeg by: “Maar wat, jy het mos ’n sexy girlfriend, so ons verstaan as jy nie kan sien wat ons sien nie.”
Malan help hulle nie reg oor sy verbreekte verhouding nie. “Komaan julle ouens, wees asseblief professioneel. Salomé is hier om ’n werk te doen.” Hy snap maar te goed wat hulle bedoel.
En boonop begin hy vermoed dat Salomé se bekoring met meer as net haar uiterlike te doen het, hoewel hy steeds nie sy vinger kan lê op presies wát dit is wat haar so aantreklik maak nie.
Hy begin omdraai, maar steek vas en kyk elkeen van die span ’n slag in die oë. “Daar’s iets baie belangriks wat ek eers by julle wil tuisbring.” Een van die twee sementmengers op ’n lorrie raak stil en Malan praat effens sagter, maar meet sy woorde versigtig af. “Onthou asseblief dat Salomé Delport éérstens ’n ingenieur is, en twéédens ’n vrou. Sy het ’n baie belangrike werk, in party opsigte belangriker as enigeen van julle s’n, want sy moet seker maak dat julle almal jul jobs ordentlik en betyds doen. Wees asseblief professioneel en respekvol en gee haar julle samewerking. Julle praat oor níks anders as die werk met haar nie, oukei?”
“Ek’s getroud,” verweer Nelis, “preek vir húlle.”
Almal knik en koor: “Natuurlik, hoe ken jy ons?” Maar Malan weet goed dat die manne té hard probeer om ernstig te lyk.
Nes hy verdomp gedink het! Hardwerkendheid en skerpsinnigheid het hom gebring waar hy vandag is. Hy moes sy intuïsie vertrou het. Die eerste teken was toe hy net skrams na Salomé se CV gekyk en dadelik oor haar aanstelling op loop gegaan het.
Die tweede teken was toe hy oomblikke later sy oë op haar gelê en onmiddellik die kluts kwytgeraak het. Hy moes net daar omgedraai en finaal vir Stefan gesê het dat hulle ’n ander plan moet maak.
Bleddie sot wat hy was! Hy kon vir Salomé gesê het hy gee nie om oor kontrakbreuk nie, dat sy gerus dadelik by ’n ander onderneming kan gaan werk, maar in plaas daarvan basuin hy dit uit dat hy ongetroud en boonop nie in ’n verhouding is nie. En dít net uit leedvermaak. Hy moes maar eerder gemaak het asof hy haar nie oor die foon teenoor haar suster gehoor praat het nie. Hy kon net nog nooit sy mond gehou het nie. Seker aan sy grootwordjare op die plaas te wyte; sy familie sê ’n ding mos altyd reguit, sonder om doekies om te draai.
Die Waterfall-projek is ’n dekselse groot kontrak. Hy het nie tyd vir suutjies trap rondom vroumense nie. Hulle moet juis vandag oor die skedule en die afleweringsdatum van die gebou praat. Hy hoop wragtig nie die meisie steek ’n speek in die tot dusver geoliede wiel nie.
Salomé het die hele pad terug die stilswye in die motor bewaar. Maar eintlik het verontwaardiging en ergernis haar al op die perseel in ’n wurggreep gehad sodat sy diep moes asemhaal om Malan nie sommer daar eenkant te roep en hom aan te praat nie. Dit sou onprofessioneel gewees het om dit voor die ander te doen en sy wou ook nie Malan se aandag van die pad af trek terwyl hy bestuur het nie. Maar toe hulle terugkom by die kantoor het sy vir Malan gesê daar is iets waaroor sy met hom in die privaatheid moet gesels.
Nou staan en kyk die vent al weer krities na haar lessenaar.
“Besef jy wat jy vandag by die perseel aangevang het met als wat jy kwytgeraak het?” vra sy sag en beheers.
Malan kyk na haar en frons. “Aangevang het? Nee, ek weet nie, maar sê liewer reguit wat jy daarmee bedoel.”
“Jy’t my gesag ondermyn deur die dinge wat jy vir die mans gesê het.”
Malan se staalgrys oë verskerp merkbaar en hy druk sy duime by sy jeans se agtersakke in. “Met wat? Ek verstaan nie?”
“Jou presiese woorde aan die span was: ‘Onthou asseblief dat Salomé Delport éérstens
