en eenuur. Olifante bad graag, of speel in die modder, of spuit mekaar met hulle slurpe nat. So ’n spelery is genoeg om ’n mens ure lank te vermaak.
As jy gelukkig is, sal jy ook een of ander tyd ’n trop van ’n paar honderd buffels sien drink. Of kameelperde wat potsierlik wydsbeen staan om die water by te kom, of rooibokke, kwaggas en blouwildebeeste wat geduldig in rye aantree, terwyl hulle voortdurend ’n waaksame oog op die rand van die bos hou. Dis waar roofdiere vir ’n geleentheid lê en wag.
So ’n watergat is ook waar jy ’n hele orkes dieregeluide kan hoor: ’n visarend met sy proklamasieroep, kolganse, spreeus wat kweel, neushoringvoëls en blousysies, glasogies, fisante en tarentale. Luister ook vir kwaggas wat blaf, (so ’n hoë whie-whie-whie-geluid), seekoeie wat snork, bobbejane wat blaf (klink nogal soos boggom...!), en olifante wat trompetter.
In die middel van die dag raak die bos stil. Roofdiere slaap meestal. Bokke en ander plantvreters soek skaduwee en beweeg so min as moontlik in die hitte. Dis dan ’n goeie tyd om rustig onder ’n boom in ’n kamp te sit, of stadig langs die heining met ’n verkyker te stap, of vir ’n middagslapie. As jy op die pad is, is dit dalk nie ’n slegte plan om daardie tyd op die grasvlaktes tussen Tshokwane, Satara en Orpen, of naby Malelane of Shingwedzi te wees nie. Selfs in die ergste hitte van die dag kan ’n mens gelukkig wees om jagluiperds of wildehonde te sien jag of vreet, of leeus wat lê en rus in die son – later die skaduwee as dit te warm word.
1 Aand een
2 en 3 Aand twee
LAATMIDDAG
Ongeag my lofliedere oor die wondere van die oggend-uur, is daar iets spesiaal in die laaste uur en ’n half vóór die kamphekke toemaak. Daar is iets betowerends aan die son wat laatmiddag oor die bosveld begin sak terwyl die bome “swart word” – soos my swaer altyd sê. Ry laatmiddag in die wildtuin en kyk hoedat die dag se stof, wat deur die dag in so ’n vuilerige streep bokant die horison lê, begin rooi verkleur. Die skaduwees word langer. Voëls wat vroeër stil was, begin raas, veral bosfisante en tarentale wat vir oulaas oppad water toe is. Rooibokke, koedoes, kameelperde en waterbokke beweeg oor die pad na hulle slaapplekke. Bobbejane raak onrustig waar hulle tot nou naby die warmte van die teerpad rondgespeel het.
Van my heel opwindendste oomblikke van wild sien was laatmiddag op pad kamp toe van ’n lang tog, veral as jy ’n bietjie laat is vir die hek en nie eintlik tyd het om stil te hou nie. Om die een of ander rede lyk dit of diere dan oor mekaar val om jou rit te onderbreek.
Dit is gewoonlik ook die tyd van die dag wanneer olifante in die pad gaan staan, of reg langs die ryvlak wei, maar op só ’n manier dat jy net nie gemaklik voel om verby te ry nie. Dikwels sal een dan so met die naderkom omdraai en sy ore met groot vertoon flap. Of ’n trop buffels oppad terug van die water sal, soos deelnemers aan ’n massa-padwedloop, die verkeer vir kilometers na weerskante toe blokkeer.
Ek wonder ook hoeveel luiperds ek al laatmiddag of vroegaand langs die Sabierivier of op die Orpen/Satara-pad gesien het terwyl ek jaag om die hek betyds te haal.
’n Jaar of wat terug slaap ek ’n paar aande op Satara oor. Laatmiddag ry ek met die S36 uit die rigting van Muzandzeni en draai regs op die H7 na Satara. Op daardie punt is daar so 20 kilometer oor voor Satara en so ’n raps oor ’n halfuur tyd om die kamp te haal. Als goed en wel, was dit nie vir die feit dat toe ek die draai vat – dit raak teen vyfuur al sterk skemer in Juliemaand – ’n paar vaal voorwerpe soos streepsakke dwars oor die teerpad lê nie: ’n hele paar volwasse leeus wat die laatmiddagwarmte van die teerpad geniet. Hulle het waarskynlik van die Timbavati af opgestap nadat hulle gedrink het en hier gestop om spanpraatjie te hou vir die aand se jag. Maar hulle lê só daar is nêrens verbykomkans nie. Dit kos my uiteindelik om eenvoudig in eerste rat, met die neus van my voertuig te druk-druk voordat die vergadering lui verdaag.
Heel toevallig ry ek die volgende aand dieselfde pad – met presies dieselfde gevolge.
As jy die dag glad nie lus voel vir in die kar sit nie, oorweeg dit om steeds laatmiddag ’n deeglike draai te ry. En bewerk dit so dat jy in die wonderuur vóór toemaaktyd op die pad is. Jy sal nie spyt wees nie.
Karre het die nare gewoonte om te breek… 1950’s
en in 2013
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
