selfingenomenheid is ewe erg.
Ander mense is vir hulle bloot ’n middel tot ’n doel.
As jy in hul pad is, stamp hulle jou weg.
As hulle jou nodig het, dán is jy goed genoeg.
Bruikbaar, voorlopig.
U is vir hulle niks.
Wat U verkies en afkeur speel geen rol
in hul denke of praatjies of optrede nie.
Hoe lewe sulke mense …?
Hulle gaan slaap met kwaad in hul hart
en staan met nuutgebore woede op.
Laat mý vannag tog slaap, Here, die slaap van die onskuldige.
Die slaap van tevredenheid, koestering en veiligheid.
En laat my met ’n geruste hart
wakker word, uitgeslaap,
gereed vir die dag saam met dié
wat nie in my vrede deel nie.
Lees Psalm 36:6-13 | 29 Februarie
Goedheid sonder einde
U goedheid, Heer, kan ons nie peil nie.
Dit word tog nie in ligjare en ander
kosmiese onmeetlikhede gedoen nie.
Ook nie in die hoeveelheid millimeters
wat uit ’n reënmeter gegooi word nie.
Hoe kan ’n alleroorvloedigste fontein
van alles wat goed is, opgedam word?
Daar bestaan geen geldige gehaltebepaling
van “genade” nie. Geen raaiskoot oor
die reikwydte van “onvoorwaardelike liefde”
sal in dié omstandighede deug nie. Ons staan
stom voor u grootheid (die miniskule deeltjie
wat ons wel daarvan – dalk! – begryp). Oor
Godwees kan ons bloot in minderwaardige
mensetaal – en altyd stotterend – bespiegel.
Geen musiek, geen letterkunde, geen wetenskap,
en juis nie die teologie kan U na waarde skat nie.
Daarom, Here, het ek net een begeerte, nee, twee:
Dat ek in u huis mag vertoef en só
iets van u teenwoordigheid kan adem.
Om in die huiwerende lig van die vroegoggend
of laatmiddag – en ongehinderd deur my kwellinge
en onbesoedel deur opdringerige gedagtes –
my in die skemerige stilte voor te berei op u fluistering.
Én ek begeer dat ’n skrefie van u vriendelike lig
my sal omvou en ’n ondeurdringbare skans
teen die duisternis sal vorm. Dat dit vir my
’n pad deur die donker sal ooptonnel en my
saggies oor rotse en deur slaggate heen sal lei.
Sal U my dit gun – hierdie greintjie van U, Here?
Sal U u oë na my toe opslaan, net vir ’n oomblik?
Ek weet dit sal my lewenslank hou.
En ek sal U ewig daarvoor dankbaar wees.
Lees Psalm 37:1-9 | 1 Maart
Vertrou op die Here!
Here, om nou heeltemal eerlik te wees:
Dit is maklik om te sê ’n mens moet jou nie
oor kwaaddoeners en kwaadwilliges
ontstel nie. Ek sukkel maar daarmee.
Ek sukkel ook met die belofte dat hul dae
getel is – my belewenis hiervan is anders.
Ek sien nie dat hul einde in sig is nie.
Nee, my geloof in U is nie in die gedrang nie,
ook nie my gereelde voorneme
om goed te doen nie. Dit is maar die tirannie
van die kwaad wat soms die oorhand oor my kry;
dit maak dat ek dinge sê wat ek nie
behoort te sê nie en optree op ’n manier
wat nie by een van u kinders pas nie.
Here, U moet asseblief help dat ek my sal weerhou
van bitsigheid – en sy ouer broer, swartgalligheid.
Ek weet dit hoort nie by my nie. Ek, die geseënde,
die voorspoedige, moet my toelê op positiewe
gedagtes en ’n blye boodskap. Ek moet vreugde
verkondig; ek moet juig: “Vertrou op die Here!”
Leer my dan om stiller te leef; nie so breedsprakig nie,
nie so grootdoenerig nie. Help my om minder
selfgesentreerd te wees. Om my te gedra
soos een wat weet dat die Here voorsien.
Soos een wat weet dat alles uiteindelik sal uitwerk.
Wat weet dat woede ontmagtig
en wat weet
dat die Here se beloftes omvangryk is en
wat weet –
Ag, Here, wat weet ek nou éintlik?
Help my om bloot op U te vertrou.
Lees Psalm 37:10-22 | 2 Maart
Om vér te wil sien …
Here, ek is nie so goed met geduld
