nie nou daaraan dink nie.
“Vir wat flirt jy met mans wat in sulke plekke rondloop?” vra Tess net om die onderwerp te verander.
“Het jy nie die man se duur horlosie gesien nie? Sy pak? Sy das?” Bianca waai met haar hand voor haar gesig asof die blote gedagte haar bloed laat borrel.
Tess skud haar kop. Sy kyk afkeurend na haar vriendin, maar dit lyk nie of dit Bianca juis skeel nie.
“Hy het my nommer gevra.”
“En toe gee jy dit vir hom?”
“Natuurlik het ek,” sê Bianca. Sy wys na ’n sexy swart korset wat met toutjies agter die rug toeryg. “Dié een?”
“Nee, man. In daai ding gaan mens nie kan asemhaal nie. Buitendien is my borste te klein.” Tess vat selfbewus aan haar bors. Hoe sal sy tog in een van dié kontrepsies lyk?
Sy kies eerder ’n paar stukkies onderklere wat sy weet sy elke dag sal kan dra. Kledingstukke wat darem nie te ongemaklik lyk nie en tog ook darem sexy genoeg is.
“Ek is trots op myself,” sê Tess toe sy en Bianca op die sypaadjie buite die winkel staan.
“Nè? Volgende keer kan jy jou oë dalk vir ’n paar minute oophou,” spot Bianca. “Kon jy darem iets tussen jou vingers deur sien? Jy het hulle so styf voor jou gesig gehou. Volgende keer kan ons vir jou ’n papiersak oor die kop trek.” Bianca lag.
Tess bloos weer van voor af. “Moenie vir jou laf hou nie. Ek het gekyk … ’n bietjie. Buitendien, as ek ’n sak oor my kop dra, sal hulle dink ek wil die plek beroof.”
Die twee vroue skaterlag.
“Mevrou Tessa Meyer, hallo.”
By die aanhoor van haar naam voel Tess hoe vlamme teen haar nek uitslaan. Terselfdertyd is dit asof haar brein vries.
Bianca stamp vir Tess in die ribbes.
Toe sy tot verhaal kom, kyk sy in dokter Dan se bruin oë vas. Tyd staan ’n oomblik stil.
Eers wil haar tong nie reageer nie. Toe onthou sy dat sy dalk die groot pienk papiersak moet wegsteek. Vergeefs probeer sy om die sak met die woord Hartstog daarop agter haar bene te kamoefleer.
Sy het die man twee weke laas gesien, maar hy het nog presies dieselfde uitwerking op haar. Die kurwe van sy mond verklap dat hy klaar gesien het wat Tess probeer wegsteek.
“Hoe voel die tand?” vra Jan-Daniel, sy oë op hare vasgenael.
Tess weet nie waar om te kyk nie. Die donkerblou denimbroek en ligblou toeknoophemp laat hom goed genoeg lyk om op te eet.
“Ons … ek … my tand voel fantasties, dankie,” sê sy met ’n stywe glimlag.
Kan moeder aarde haar nie nou maar insluk nie?
“Stel jy my nie voor nie?” vra Bianca en steek summier haar hand uit na Jan-Daniel.
Hy vat dit. “Dan.”
Bianca hou sy hand heeltemal te lank vas na Tess se sin.
Sy wil immers nie langer voor haar nuwe tandarts staan en skaamkry nie, maar sy het mos in elk geval besluit sy sal nooit weer na die dokter se praktyk gaan nie. Die stem in haar binneste herinner haar dat Bianca ’n verleidster van formaat is en dat sy wat Tess is dalk nie wil hê haar voorbarige vriendin moet juis vir dokter Dan verlei nie. Waarom dit hoegenaamd saakmaak, is Tess nie seker nie.
“Dit is die tandarts wat my uit my pyn verlos het,” verduidelik Tess in die hoop dat Bianca nou die man se hand sal los.
Maar Bianca wip net ’n lok van haar lang rooi hare oor haar skouer en glimlag breed met haar kersierooi lippe.
Sy is enige man se droom, dink Tess, en sommige mense se grootste nagmerrie.
“Tess het ons baie van jou vertel, dokter.”
Nou is dit Tess wat vir Bianca in die ribbes pomp. O so stadig trek Bianca haar hand uit Jan-Daniel se greep.
Tess voel asof sy ’n beroerte gaan kry. “Bianca!” sis sy deur haar tande en kyk verskonend na Jan-Daniel. “Ek het hulle net vertel van die simpel boodskap wat ek per ongeluk vir jou gelos het.”
Jan-Daniel knik en glimlag ondeund asof hy hierdie gesprek heeltemal te veel geniet. “Ek moet gaan. Julle moet ’n lekker Saterdag hê, dames,” sê hy en beduie met sy kop na die pakkie wat Tess steeds agter haar bene vasklem.
Hy loop ’n entjie weg, steek dan vas en draai om. “O, en Tess … ek hou van jou nuwe haarstyl. Dit pas jou.”
In die kar bars Bianca uit van die lag.
“Dit is nie snaaks nie, Bianca. Net toe ek uiteindelik ’n ordentlike tandarts kry! Nou sal ek nooit weer my gesig daar kan wys nie,” sê Tess.
“Het jy nie gesê jy gaan in elk geval nooit weer jou gesig daar wys nie? Relax. Hy is seker nou vrek nuuskierig oor wat in daardie pienk pakkie van jou is. Ek gee hom ’n dag, dan bel hy jou,” sê Bianca.
Tess slaan haar liggies teen die boarm, maar dit laat haar vriendin net weer van voor af lag. “Ek het vir jou iets gekoop. Dit is in my sak,” sê Bianca.
Tess trek haar oë op skrefies. Sy vat Bianca se sak en loer skepties daarin.
“Nie die pienk boksie nie … dis myne, die nagrok is vir jou.”
Tess tas na die lap en haal dit uit. “Bianca, jy moes nie.” In haar hande is die duur swart sjiffonnagrok wat sy teruggehang het. Sy vat haar vriendin om die nek en druk haar styf vas. “Dis te duur.”
“Nee, dit is nie. Jy gaan deur diep water en ek wil jou bederf. Vat dit, toe. Belowe my net een ding?”
“Wat moet ek belowe?”
“Dat jy dit eendag vir ’n man sal dra … en my agterna alles sal vertel!” Bianca lag.
“Ek belowe,” sê Tess huiwerig. Hoekom het sy so pas weer Jan-Daniel se mooi bruin oë in haar gedagtes gesien?
4
Toe Jan-Daniel die Dinsdag voor sy eksvrou se nuwe spoggerige huis stilhou, kry hy ’n pyn in sy borskas. Al het net twee dae verbygegaan sedert hy die kinders laas gesien het, verlang hy hom al klaar dood.
In die oprit staan ’n nuwe Land Rover, nie haar kar nie. Nes hy gehoop het, is Sulien seker dié tyd van die dag by die gimnasium. Hy moet eenvoudig die man ontmoet wat alles van hom gesteel het, maar sy hand sal hy nie skud nie. Jan-Daniel klim uit sy motor en stap vasberade na die voordeur.
Hy het nooit gedink sy lewe sal op veertig so uitdraai nie. Deesdae bly hy alleen en sien hy sy kinders elke tweede naweek, en volgens bepaling ook twee vakansies per jaar.
“Pappa!” hoor hy Emma se vrolike groet toe sy die deur oopmaak. Klaarblyklik het sy vir hom voor die venster sit en wag. Hy gaan op sy hurke, en sy gryp hom om die nek en omhels hom. “Het Pappa my iPad onthou?” vra sy
