jaarlikse Decorex-uitstalling by die konferensiesentrum en hoewel sy elke jaar dreig om te gaan, val daar gereeld iets voor.
Sy is steeds vies vir Zack en het nog nie weer na gister se telefoonoproepe van hom gehoor nie. Sy grimeer met sorg en trek ’n gemaklike broekpakkie aan. Met een laaste blik in die spieël, gryp sy haar motorsleutel sodat sy Lewis, haar kameraman vir die dag, by die kantoor kan ontmoet.
Dis lekker gesellig by die ateljee waar almal met koffiebekers rondstaan. Sy gaan maak gou ’n draai by Donovan, die ateljee se stilis, net om haar grimering af te rond.
Toe haas sy haar na die koffie-area.
Lewis kom reeds na haar toe aangestap met sy kamerasak oor sy skouer. “Ek is reg as jy is,” sê hy sonder om te groet, soos sy hom al leer ken het. Spaarsamig met woorde.
Anelia knik net haar kop.
“Dit lyk nie of jy baie lus is vir die affêre nie?” gesels sy op pad na die skou.
“Nee wat, huisgoed is mos nou nie ’n man se ding nie. Hulle kan gerus volgende keer een van die vroue saam met jou stuur.”
Allesbehalwe entoesiasties.
Gelukkig demp dit nie Anelia se opwinding nie. Sy en Lewis stem dadelik saam dat hulle so gou moontlik ’n geskikte plek moet kry om die toerusting op te stel.
Kort na hul eerste onderhoud, lui Anelia se selfoon. “Middag, Anelia, dis Bernice.”
“Hallo, daar. Het jy al klaar ’n volgende storie wat ons moet doen?” groet Anelia vriendelik.
“Dis eers vir môre, maar sal jy asseblief later, wanneer jy terug by die ateljee is, net ’n draai by my kom maak. Geen haas nie, hoor, kuier gerus eers bietjie rond by die ekspo. Ek sien jou later.”
Skaars twee ure later is hulle klaar met die oorsig: onderhoude gevoer, interessante sjefs in aksie verfilm en ook die nuutste tendense in interieur op film vasgelê.
“Ek dink ons het goeie beeldmateriaal,” spog Lewis ingenome terwyl hy op die klein kameraskerm na die ongeredigeerde video kyk.
“Ja, ek stem saam. Jy is seker nie lus om ’n bietjie saam met my rond te loop nie? Om die skou sonder ’n kamera te geniet nie?” stel Anelia voor.
Lewis skud net sy kop.
“Sal jy dan omgee om die toerusting terug te vat en die beeldmateriaal vir redigering in te gee? Ek sou graag nog ’n rukkie wou bly. Ek sal sommer terug ateljee toe uber.”
“OK.”
By die bussie sien sy hom af en sluit weer by die skougangers aan. Dis vir haar lekker om tussen die stalletjies rond te stap, hier te kyk en daar te vat.
Kort na middagete is sy terug by die ateljee. Intussen het daar ’n nare wind opgesteek waarteen sy moes baklei voor sy veilig in die beskutting van die ateljee kon kom.
Sy pyl reg op Bernice af om die volgende dag se skedule te bespreek.
“Wow, jy lyk mooi vandag, Anelia,” groet Bernice.
“Dankie. Jy weet as ons vroue iets doen wat lekker is, is ons sommer lus om mooi aan te trek. Die ekspo was ’n wonderlike ondervinding. Daar is soveel mooi goed.”
“Het jy die plek leeg gekoop?”
“Oe, nee. Ek is bang om iets te koop, want as ek eers begin …” lag Anelia. “Jy moet regtig die naweek probeer gaan.”
“Dalk moet ek my kredietkaart ’n bietjie stretch,” reken Bernice. “Maar hoor hier, die baas by Nuus-Direk het ons vanoggend laat weet die nasionale weerburo verwag dat die wind môremiddag stormsterkte gaan bereik,” lig Bernice haar in.
Hulle kyk albei by die gebou se groot glasdeure uit. Anelia is verlig dat sy nou veilig hier tussen die vier mure is.
“Die wind sal glo teen môre laatmiddag op sy sterkste wees, en jy moet asseblief die storie dek. Ek het die inligting reeds per e-pos na jou gestuur. Jy gaan ook môreoggend ’n onderhoud voer met ’n bekende professor in die veld van die meteorologie. Hy ontmoet jou hier by die ateljee. Lewis sal die middag weer jou kameraman wees.”
“Ons skiet seker binnenshuis?” vra Anelia bekommerd en kyk na die voorportaal waar die wind die deur met ’n slag toewaai.
“Ja, by ’n gesellige koffiewinkel naby die Kasteel.”
“Dis alles in orde. Dankie, Bernice.”
“Wees asseblief net versigtig, Anelia. Jy weet hoe erg die suidooster kan waai.”
“Ek sal wees, baie dankie,” groet Anelia.
Skielik word sy benoud oor die berig. Sy het al ’n soortgelyke berig op die televisie gesien. Die wind het so kwaai gewaai dat die kameraman die joernalis moes help staande bly, en in die proses is die kamera afgeskryf toe hy dit laat val het. En as dit weer die geval is, het sy nie baie vertroue in Lewis se spierkrag nie. Hy is die maer, seningrige tipe. Sy twyfel of hy tot haar redding sal kan kom as so iets met hulle moet gebeur.
Sy lees Bernice se e-pos toe sy by haar werkstasie in hulle oopplankantoor gaan sit. Daar gaan ook ’n nuusberig wees wat die publiek oor die miserabele weerstoestande waarsku. Haar storie moet die agtergrond dek.
Ai, die wisselvalligheid van die weerpatrone, met die fokus natuurlik op aardverwarming. Gaandeweg begin idees in haar kop vorm aanneem. Sy hou van die klem wat hulle op die beskerming van die omgewing wil lê. Sy leef haar so in die storie in dat een van haar kollegas haar moet herinner dat dit huis-toe-gaantyd is.
Die volgende middag staan Anelia en Lewis kort voor ete in die koffiewinkel waarvandaan hulle die suidooster gaan verfilm. Daar is net enkele mense in die winkel.
Anelia haas haar eers na die kleedkamer om haar windverwaaide hare vir die kamera te kam. Sy klad haar lipstiffie en trek haar ligblou sjiffonbloes reg. Hulle het reeds rowwe seetonele op kamera vasgelê, terwyl Lewis ook ’n straatskoot geneem het van die enkele bome in Strandstraat wat verwoed in die wind waai.
“Is jy reg dat ons kan begin?” vra Lewis.
“Ja, waar moet ek staan?”
“Staan daar voor daardie groot vensters,” en Lewis begelei haar na die beste plek.
“Reg.” Lewis skakel die kamera aan en beduie met sy vingers: drie, twee, een …
“Vanmiddag berig ons vanuit die winderige Kaapse middestad. Net ’n ware Kapenaar kan van die suidooster se reputasie getuig. Die nasionale weerburo het waarskuwings uitgestuur dat sterk winde aan die Skiereiland verwag kan word. Die voorspellings dui op winde van tagtig kilometer per uur, ofte wel drie-en-veertig knope.” Anelia glimlag vir die kamera. “Die sterkste wind wat die Wes-Kaap tot op datum ondervind het, was op 16 Mei 1984 op Beaufort-Wes toe die wind teen ’n spoed van honderd-ses-en-tagtig kilometer per uur gewaai het. Wat veroorsaak hierdie sterk winde en wat is die moontlikheid dat dit in die toekoms kan vererger?”
Anelia brei uit oor verskeie aspekte met spesifieke klem op aardverwarming en wat mense kan doen om te help. Sy en die navorsingspan het gister heelwat inligting bymekaar gekry en tydens vanoggend se onderhoud het sy ook
