Stories vir die lewe-omnibus. Piet Naude

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Stories vir die lewe-omnibus - Piet Naude страница 7

Автор:
Серия:
Издательство:
Stories vir die lewe-omnibus - Piet Naude

Скачать книгу

en ’n juigende menigte nie.

      Dietrich was baie seergemaak. “Die hemel is darem die laaste plek waar ek diskriminasie verwag het!” kla hy by Petrus. “My hele lewe lank moes ek sien hoe die rykes voorregte geniet wat ons arm mense ontsê is. Ek het altyd geglo dat daar in die stad van God geregtigheid sal wees, maar nou moet ek sien dat ons hier ook maar nie gelyk is nie. Dis maar weer die ryk man wat voor my bedien en van wie daar ’n ophef gemaak word. Daar was geen skares of kore om my te verwelkom nie!”

      “My liewe vriend,” glimlag Petrus, “ek kan insien dat dié gulle verwelkoming vir jou na diskriminasie lyk, maar jy kan seker wees dat julle hier in elke opsig volkome gelyk is.

      “Maar nou moet jy ook verstaan dat vandag ’n baie spesiale geleentheid vir ons is. Hier kom elke dag arm mense in die hemel aan, maar dis die eerste keer in 80 jaar dat hier ’n ryk man inkom!”

      ___________________________________

      Dit is makliker vir ’n kameel om deur die oog van ’n naald te kom as vir ’n ryke om in die koninkryk van God te kom.

      JESUS CHRISTUS

      Ons tjekboeke wys dikwels meer van ons gesindheid teenoor God as ons gesangboeke.

      HELMUTH THIELICKE

      16 Duur advies

      Die groot Indiese leier Mahatma Gandhi het eendag tyd gemaak om na die probleem van ’n eenvoudige huisvrou te luister. “My seun eet so ongesond. Ek is bekommerd oor sy gesondheid. Sal u tog nie met hom praat en hom oorreed om minder suiker te gebruik nie?”

      “Mevrou, kan jy asseblief volgende week terugkom en dieselfde versoek rig?”

      Die moeder het ingestem en sewe dae later was sy weer by Gandhi: “Ek is nog steeds bekommerd oor my seun,” sê sy. “Hy eet steeds hopeloos te veel soetgoed. Aan vrugte en groente raak hy skaars.”

      “Mevrou, ek is jammer om jou so te verontrief, maar kan jy asseblief volgende week weer met jou versoek na my toe kom?” vra Gandhi hoflik.

      Die ma was baie teleurgesteld, maar het gemaak soos die mahatma vra: ’n Week later was sy weer terug met dieselfde versoek. En hierdie keer het Gandhi met die seun gesels en hom oorreed om sy eetgewoontes te verander.

      “Ek is baie dankbaar dat u tyd gemaak het om met my seun te praat,” bedank die vrou hom, “maar ek kan nie verstaan waarom u wou hê ek moes drie keer terugkom om daarvoor te vra nie.”

      Half verleë antwoord Gandhi: “Ek het nie besef hoe moeilik dit sou wees om self op te hou suiker gebruik nie. En ek kan tog nie met hom oor selfbeheersing praat, as ek myself nie kan beheers nie.”

      ___________________________________

      ’n Mens met selfbeheersing het meer waarde as iemand wat ’n stad inneem.

      DIE SPREUKEDIGTER

      17 Die drie ringe

      Na ’n drama van Gotthold Efraim Lessing

      ’n Heerser het ’n buitengewoon kosbare opaalring besit wat die wondervermoë gehad het om die draer daarvan na geregtigheid te laat streef en by God en die mense bemind te maak. In sy testament het hy bepaal dat dit altyd in sy familie moes bly. Hy het egter nie geweet aan watter van sy drie seuns om dit na te laat nie, want hy het almal ewe liefgehad. Toe maak hy die fout om die ring aan al drie te belowe, sonder dat hulle van mekaar weet.

      Die koning het sy einde voel nader kom, en het besef dat hy iets moes doen om hom uit sy penarie te red. Hy laat maak toe by ’n goudsmid nog twee ringe wat identies soos die oorspronklike lyk, maar natuurlik nie die wonderkrag besit nie. Selfs die pa kon nie die egte ring van die nabootsings onderskei nie. In die geheim oorhandig hy toe aan elkeen van die drie seuns ’n ring en hou dit as die ware artikel voor.

      Ná sy dood het hulle die bedrog uitgevind, en niemand kon bepaal wátter opaalring wel die besondere eienskap besit nie.

      Hulle wend hulle toe na ’n wyse regter. “Ek weet ook nie watter een is die egte ring nie,” sê hy. “Miskien het julle pa self nie eens meer geweet nie. Dis net die ring wat vir ons sou kon sê, en hy kan nie praat nie …

      “Maar wag, julle sê mos die ring bevat die wondervermoë om die draer daarvan na geregtigheid te laat streef en hom of haar bemind te maak by God en die mense. Nou ja, laat dít dan die beslissende faktor wees. Die twee ringe wat die draers daarvan nié tot geregtigheid en liefde aanspoor nie, is die onegtes.

      “My uitspraak is: Julle sê almal dat julle die ring by julle vader gekry het. Beskou dit dus as eg. Doen dan elkeen julle bes om die egtheid van jóú ring te bewys deur regverdig te regeer en liefde te bewys: deur verdraagsaam teenoor mense en in oorgawe aan God te lewe. Dan sal dié eienskappe ook in julle nageslagte sigbaar wees.

      “Gaan nou. Eendag sal julle weer voor ’n regterstoel verskyn – dié van ’n ander Regter, groter en wyser as ék. Hy sal die finale uitspraak gee.”

      ___________________________________

      Ek sal jou ’n groot geheim vertel, my vriend: Moenie wag vir die oordeelsdag nie; die oordeel vind reeds plaas in elke besluit wat jy neem.

      ALBERT CAMUS

      Die Here het jou bekend gemaak wat goed is: Hy vra van jou dat jy reg sal laat geskied, dat jy liefde en trou bewys, dat jy bedagsaam sal lewe voor jou God.

      DIE PROFEET MIGA

      ’n Ydele padda het twee wildeganse gevra om hom saam te neem op hul winterreis na die suide.

      “Maar jy is seker mal,” sê hulle. “Hoe dink jy moet ons jou vervoer?”

      “Ek is mos nie onnosel nie,” sê die padda. “Ek het ’n slim plan bedink: Julle kan tussen julle ’n stok in julle bekke vashou, dan sal ek daaraan vasbyt en só saam-‘vlieg’.”

      Die wildeganse was so beïndruk met dié plan dat hulle ingestem het en die drie is daar weg.

      Die mense onder op die grond het hulle verbaas aan dié gesig. “Mensig, maar dis ’n slim plan!” roep hulle. “Wie kon so briljant gewees het om dié manier van reis uit te dink?”

      Toe maak die trotse padda sy bek oop en skree, al vallende, “Dit was e-e-e-e-k … !”

      ESOPUS

      18 Woorde in die wind

      Die Middeleeuse verhaal word vertel van die jong man wat by ’n monnik gaan raad vra het: “Ek het gesondig deur skinderstories oor iemand te versprei. Wat kan ek nou daaraan doen?”

      Die monnik het geantwoord: “Gaan sit ’n veer voor die deur van elke huis in die dorp neer.” Nadat die jong man so gemaak het, het hy by die monnik kom hoor of daar enigiets verder is wat hy kon doen.

      “Gaan nou terug en gaan maak al daardie vere weer bymekaar,” het die monnik beveel. Dit het die jong man hewig ontstel: “Dis mos onmoontlik! Teen hierdie tyd het die wind hulle al die hele dorp vol gewaai!”

      Toe

Скачать книгу