cynische New Yorker, en de invalshoek van deze opdracht lag haar uitstekend. Het voelde alsof een perfecte kans op het perfecte moment op haar schoot beland was. Dit was haar kans om te schitteren, om haar stem en talent ten toon te spreiden, om te bewijzen dat ze haar plekje bij Viatorum verdiend had.
“Vergadering ten einde,” zei Elliot. Toen Keira opstond voegde hij toe, “Jij niet, mevrouw Swanson. We moeten de details kortsluiten met mijn assistent. Kom alsjeblieft even mee naar mijn kantoor.”
Terwijl de rest de vergaderzaal verliet, kruiste Nina’s blik die van Keira en ze deed even haar duim omhoog. Daarna liep Keira het hele kantoor door, naast Elliot, met haar tikkende hakjes en omgeven door de jaloerse blikken van haar collega’s.
Zodra de deur van Elliots kantoor dichtviel wist Keira dat nu het echte werk ging beginnen. Elliots assistente, Heather, zat al op haar plaats. Ze fronste in verwarring toen ze besefte dat Keira voor de opdracht was uitgekozen, maar ze zei niets.
Jij bent alleen maar de zoveelste persoon aan wie ik ga bewijzen dat je het verkeerd hebt, dacht Keira.
Ze ging zitten, evenals Elliot. Heather overhandigde haar een map.
“Je vliegtickets,” legde ze uit. “En de gegevens van je verblijfplaatsen.”
“Ik hoop dat je een vroege vogel bent, want je vertrekt heel vroeg ’s ochtends,” voegde Elliot toe.
Keira glimlachte, hoewel haar gedachten langs alle geplande activiteiten raasde die ze in haar agenda had staan, alles dat ze nu zou moeten afblazen en zou missen. Koud zweet brak uit toen ze besefte dat ze de bruiloft van Zachary’s zus Ruth zou missen, morgen nog wel. Daar zou hij niet blij mee zijn!
“Dat is geen probleem,” zei ze, terwijl ze neerkeek op de tickets in haar mapje, voor een vlucht van 6 uur ’s ochtends. “Helemaal geen probleem.”
“We hebben een schilderachtige kleine B&B voor je geboekt in Lisdoonvarna,” legde Elliot uit. “Geen luxe. We willen dat je alles ervaart.”
“Geweldig,” antwoordde ze.
“En verpruts dit niet, hoor je?” zei Elliot. “Ik neem een enorm risico met jou. Als je er een zooitje van maakt kan je hier vertrekken. Begrepen? Er staan nog honderd andere schrijvers op je plekje te wachten.”
Keira knikte. Ze probeerde haar nervositeit niet op haar gezicht te laten zien, en brutaal en zelfverzekerd en doodkalm over te komen. Inwendig voelde ze alsof er duizend vlinders waren opgevlogen.
HOOFDSTUK TWEE
Later die avond, toen Keira thuiskwam in het appartement dat ze met haar vriend deelde, trilde ze nog steeds van opwinding en ongeloof. Haar hand beefde terwijl ze haar sleutel in het slot van de deur van hun appartement probeerde te wurmen.
Tenslotte kreeg ze de deur open en ging naar binnen. Er hing een geur van gekookt eten in de lucht, vermengd met de geur van schoonmaakmiddel. Zachary had schoongemaakt. Dat betekende dat hij kwaad was.
“Ik weet het, ik weet het, ik weet het,” begon ze voor ze hem zelfs maar in het oog kreeg. “Je bent boos. En het spijt me.” Ze smeet haar sleutels in de pot bij de deur en gooide de deur dicht. “Maar schatje, ik heb geweldig nieuws!” Ze deed haar hakken af en wreef in haar zere voeten.
Zachary verscheen in de deuropening van de woonkamer, met zijn armen over elkaar. Zijn donkere haar weerspiegelde zijn duistere gezichtsuitdrukking.
“Je hebt de brunch gemist,” zei hij. “Van begin tot eind.”
“Sorry!” smeekte Keira. Ze gooide zijn armen om zijn nek, maar toen hij weerstand bood besloot ze van opzet te veranderen. Ze zette een zwoele stem op. “Wat dacht je ervan dat we er ruzie over maken en ik het daarna goed maak?”
Zachary rukte haar armen van hem af en stampte de woonkamer in, waar hij op de bank plofte. De kamer was werkelijk brandschoon. Zelfs zijn PlayStation was afgestoft. Hij was ditmaal, besefte Keira, nog veel bozer dan gewoonlijk.
Ze ging naast hem zitten en deed zachtjes haar hand op zijn knie. Ze streelde de denimstof onder haar vingertoppen. Zachary staarde recht vooruit naar de TV die niet aan stond.
“Wat wil je dat ik doe, Zach?” vroeg ze zacht. “Ik moet werken. Dat weet je.”
Hij ademde uit en schudde zijn hoofd. “Ik snap dat je moet werken. Ik werk ook. De hele wereld werkt. Maar niet iedereen heeft een baas die maar met zijn vingers hoeft te knippen om zijn hele personeel als een stel zombies te laten aandraven!”
Daar zat wat in.
“Wacht, je bent toch niet jaloers op Josh he?” vroeg Keira. De gedachte was lachwekkend. “Als je hem alleen al ziet!”
“Keira,” blafte Zachary, terwijl hij haar eindelijk aankeek. “Ik ben niet jaloers op je baas. Of in ieder geval niet op die manier. Ik ben er jaloers op dat hij zoveel van je krijgt, van je energie en je focus.”
Ditmaal was het Keira’s beurt om te zuchten. Enerzijds begreep ze wel hoe het voor Zach aanvoelde. Maar aan de andere kant wilde ze ook graag zijn steun voor haar succes. Ze wilde dat hij deze golf uitzat, nu ze nog aan de onderste trede van de ladder stond. Het zou gemakkelijker worden zodra ze deze volgende stap in haar carrière gezet had.
“Ik heb dat ook liever niet,” stemde Keira in. “Maar er gaat geen verandering komen in de hoeveelheid moeite en energie die ik in mijn baan steek. In ieder geval niet de komende maand.”
Zachary fronste. “Hoe bedoel je?”
Keira wilde niet te opgewonden klinken uit respect voor Zach, maar ze kon het niet helpen. Ze gilde bijna toen ze zei, “Ik ga naar Ierland!”
Er was een lange, lange stilte terwijl Zach die informatie in zich opnam
“Wanneer?” zei hij kil.
“Dat is het nu net,” antwoordde Keira. “Het is een personeelswisseling op het laatste moment. Josh heeft zijn been gebrOkén. Het is een heel verhaal!”
Zach keek haar alleen gekwetst aan terwijl ze doorratelde, wachtend op de uitkomst.
Keira kromp ineen op de bank en probeerde zich zo klein mogelijk te maken. “Ik vertrek morgen.”
Zachary’s gezichtsuitdrukking veranderde bliksemsnel. De regenwolken werden vervangen door donder en bliksem.
“Maar de bruiloft is morgen,” zei hij.
Keira greep zijn beide handen vast. “Het is vreselijke timing, ik zal de eerste zijn om dat toe te geven. Maar ik beloof je dat Ruth het niet erg zal vinden.”
“Het niet erg zal vinden?” snauwde Zach, terwijl hij zijn handen uit de hare rukte. “Je bent bruidsmeisje!”
Met een ruk stond hij op en begon te ijsberen terwijl hij met zijn handen door zijn haar ging. Keira sprong op en snelde op hem af. Ze probeerde hem met wat aanhalen te kalmeren. Maar dit keer had Zach daar geen boodschap aan.
“Ik geloof dit gewoon niet,” zei hij verontwaardigd. “Ik speel de hele dag gastheer van een brunch voor jouw familie, zit Bryn aan te horen terwijl ze eindeloos doorwauwelt over hoe lekker haar nieuwe meditatieleraar wel niet is, en al die leeghoofdige meningen van haar – “
“He!”
