alijitolea Gaia akitabasamu.
"Hapana, nakuhitaji hapa. Mwache ndugu yako aende."
"Ndio." kwa uchovu alijibu Elio, ambaye alikuwa na njaa isiyo ya kawaida.
Alitoka nje ya mlango wa mbele na kumtafuta binamu yake, ambaye alikuwa amekaa kwenye trekta uwanjani, akiangalia angani.
Elio alimwendea na alikuwa na hisia kwamba kila mtu katika familia hiyo alikuwa amekuwa kiziwi: alimwita mara kadhaa, lakini Libero hakujibu.
"Natumai kweli inaambukiza. Angalau nitaweza kujilaza na sitahitaji kusikiliza maagizo ya mtu yeyote. "Alitafakari Elio.
Yeye ilibidi atembee chini ya trekta ili apate jibu.
"Kwanini unapiga kelele?" aliuliza Libero.
"Unapaswa kuingia ndani. Chakula cha jioni tayari "alijibu Elio.
"Njoo juu." Alisema Libero, kana kwamba hakusikia maneno yoyote aliyokuwa akisema Elio.
"Huko juu?"
"Ndio, juu hapa. Nitakuonyesha kitu. "
Elio akapanda juu ya trekta na kuketi karibu naye.
"Angalia jinsi ilivyo nzuri." Alishangaa Libero, akiashiria angani. "Miaka michache iliyopita sikuweza kuiona."
"Nini?" aliuliza Elio huku akijaribu kugundua kile alikuwa akimaanisha.
"Anga." akarudia.
"Anga?"
"Ndio, anga. Ni jambo zuri. Lakini mara nyingi katika maisha yetu hatuinui vichwa vyetu. Wala simaanishi kuangalia hali ya hewa tu, lakini kuifikiria, kwa kimya, kwa njia ile ile tunayofikiria bahari. Ni vile tu ni rahisi kupenda bahari; ndiyo sababu inathaminiwa mara nyingi. Je! Umewahi kusimama na kupendezwa na anga? "
"Hapana."
Unapaswa: Inakuinua na kukufanya uangalie mambo kwa mtazamo sahihi. "
Elio, akishangazwa na akili ya binamu yake, alikaa kimya pamoja naye na akatazama angani kwa muda.
Kutoka weupe wa theluji hadi kijivu cha moshi, mawingu yalikuwa yakielea kati ya vipande viwili vya anga. Ukanda uliokuwa chini yao ulikuwa na kijivu cha risasi, ukanda uliokuwa juu yao ulikuwa wa samawati, uliangazwa na miale ya mwisho ya jua iliyokuwa ikitua. Ukingo wa mawingu ulionekana dhahabu, kana kwamba uliangazwa na nuru ya ulimwengu mwingine, kana kwamba yalikuwepo kuangazia maisha ya zamani. Nyeupe zilikuwa nene kama vilele vikali, zile za kijivu zilikunjana kama mchoro wa mtoto.
Kati yao, moja inaweza kutofautishwa kwa urahisi. Ilikuwa na umbo la nyati na ilikuwa imesimama dhidi ya usuli nyeupe kana kwamba mnyama wa kijivu alikuwa akikimbia kwenye milima nyeupe ya mbinguni. Kama fresco iliyochorwa na Tiepolo1, paa la asili lisilo na mwisho lilikuwa limenyooshwa juu ya kile kinachoonekana, juu ya siri ya uwepo wa roho zetu: ndogo sana, lakini ya milele.
Ghafla, Libero akaruka chini.
"Nimekufa na njaa sasa" alisema, akicheka sana.
"Na wewe, Elio?"
"Ndio."
"Haya, twende tukala. Labda wakati mwingine nitakuendesha tuzunguke na trekta. "
Alisema, akielekea nyumbani kwake.
Elio hakupoteza muda akaanza kumfuata. Alikuwa na njaa pia.
Sura ya nne
Sauti ilikuwa ikinong'oneza masikioni mwake maneno kwa lugha isiyojulikana.
Elio aliamka mapema. Haikuwezekana kutomwitikia shangazi Ida, ambaye alikuwa akiita jina lake kwa sauti ya juu. Nje, ilikuwa inakaribia alfajiri. Aliangalia angani ikipata rangi ya waridi na kwa sekunde moja, alitafakari picha ya machweo ya usiku uliopita na kupata tena hisia hiyo ya amani. Lakini haikudumu kwa muda mrefu kwani alianza kusikia mlio mkali masikioni mwake ambao ulikuwa ukikata roho yake na kumfanya arudie hali yake halisi.
Elio alijikokota hadi jikoni akiwa bado amevaa nguo zake za kulala na akitarajia kiamsha kinywa kitamwamsha.
Shangazi yake, binamu yake na dada yake walikuwa tayari wamevaa na nywele zao zimechanwa vizuri kana kwamba ni saa mbili asubuhi badala ya saa kumi na moja unusu. Kulikuwa na mazingira ya sherehe ndani ya nyumba; Ercole alikuwa akirudi nyumbani kutoka kambi ya majira ya joto na Ida alifurahi kwa kufikiria kuwa na mwanawe nyumbani. Hajakuwa nyumbani kwa siku tano na alikuwa na wasiwasi sana. Alikuwa na wasiwasi kila wakati watoto wao wanapoondoka nyumbani baada ya kile kilichomfanyikia kwa Libero wakati alikuwa mdogo. Hawezi kamwe kutaka kuondoa macho yake kutoka kwao.
Mara tu alipomwona Elio akiwa mkaidi, Sajenti Ida alimtuma aende ili kumfanya afurahi.
Ida alikuwa mwanamke hodari ambaye alikuwa ameimarishwa na ugumu wa maisha. Kufuatia kifo cha mumewe na maswala yaliyomkumba mwanawe, ilibidi ajizoee maisha tofauti kabisa na yale aliyokuwa akiishi mjini na mumewe.
Mgumu na aliyeamua kama alivyokuwa, alishughulikia changamoto hiyo mpya. Wakati mwingine alijiruhusu kulia kwa siri, lakini licha ya hayo hangepoteza nguvu zake.
Sauti yake ya mamlaka ilikuwa ngao yake. Walakini, kwa ndani alikuwa mtamu na laini kama keki.
Baada ya muda, Elio alirudi akiwa amevaa vizuri na kuwa na furaha licha ya mhemko wake mbaya na njaa yake.
Aliweza kunusa harufu ya maziwa na chokoleti, na biskuti mpya ambazo shangazi Ida alikuwa ametengeneza siku moja kabla siku hiyo.
Kulikuwa na maziwa, briocheti zenye umbo la suka katika ladha tofauti: mdalasini, anise, na sesame, anayependa zaidi.
Dada yake na Libero walikuwa tayari wakizitia kwenye maziwa.
Libero akamuuliza:
"Je! Unajua ni nani anayekuja leo?"
Elio alishtuka na swali lake.
"Nani?" alijibu.
"Ercole, kaka yangu mdogo!"
Elio hakusema chochote, lakini alikuwa amesahau kabisa kumhusu Ercole ambaye ni rika lake.
"Kutoka wapi?" aliuliza kana kwamba walikuwa hawajazungumza kuihusu.
"Nini?" akajibu Gaia. "Shangazi Ida alituambia jana."
"Anarudi kutoka kambi ya majira ya joto." alisema Libero akitabasamu.
"Dari inasubiri nyinyi wawili." alidokeza shangazi yao kwa sauti ambayo haikuanzisha majadiliano yoyote. "Haya, Elio, maliza kiamsha kinywa chako na uanze kazi." "Gaia atakuja kukusaidia kidogo. Namuhitaji nimtume apeleke ujumbe. "
"Elio alikunywa maziwa yake kidogo kidogo, akifarijika kwa wazo la kukaa pekee yake kwenye dari. Alifurahi kwamba angeweza kurudi kusikiliza muziki wake kwenye kichezaji chake cha mp3.
Alitafuta nyumba nzima lakini hakuipata mahali popote. Alirudi jikoni na kuuliza:
"Kuna
