A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10. Shawn O'Bryhim

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10 - Shawn O'Bryhim страница 7

A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10 - Shawn O'Bryhim

Скачать книгу

avoidance of subordinate clauses in favor of coordinate clauses.PleonasmThe use of more words than is necessary to convey an idea. E.g. muta silentia.ProlepticA reference to something that has not yet occurred. E.g. Pygmalion is called “Paphian hero” before his daughter, Paphos, has been born.Transferred epithetThis occurs when an adjective that describes one noun is transferred to another. E.g. copia digna procorum instead of copia dignorum procorum.TricolonThree parallel words or phrases in immediate succession. E.g. iam iuvenis, iam vir, iam se formosior ipso.ZeugmaA rhetorical device in which a literal and a figurative meaning are linked. E.g. hanc [feminam] simul et legem Rhodopeius accipit heros.

      inde per inmensum croceo velatus amictu

      aethera digreditur Ciconumque Hymenaeus ad oras

      tendit et Orphea nequiquam voce vocatur.

      adfuit ille quidem, sed nec sollemnia verba

      nec laetos vultus nec felix attulit omen. 5

      fax quoque quam tenuit lacrimoso stridula fumo

      usque fuit nullosque invenit motibus ignes.

      exitus auspicio gravior. nam nupta per herbas

      dum nova Naiadum turba comitata vagatur,

      occidit in talum serpentis dente recepto. 10

      quam satis ad superas postquam Rhodopeius auras

      deflevit vates, ne non temptaret et umbras,

      ad Styga Taenaria est ausus descendere porta

      perque leves populos simulacraque functa sepulcro

      Persephonen adiit inamoenaque regna tenentem 15

      umbrarum dominum pulsisque ad carmina nervis

      sic ait: ‘o positi sub terra numina mundi,

      in quem reccidimus, quicquid mortale creamur,

      si licet et falsi positis ambagibus oris

      vera loqui sinitis, non huc ut opaca viderem 20

      Tartara descendi, nec uti villosa colubris

      terna Medusaei vincirem guttura monstri.

      causa viae est coniunx, in quam calcata venenum

      vipera diffudit crescentesque abstulit annos.

      vicit Amor. supera deus hic bene notus in ora est.

      an sit et hic, dubito. sed et hic tamen auguror esse,

      famaque si veteris non est mentita rapinae,

      vos quoque iunxit Amor. per ego haec loca plena timoris,

      per Chaos hoc ingens vastique silentia regni, 30

      Eurydices, oro, properata retexite fata.

      omnia debemur vobis, paulumque morati

      serius aut citius sedem properamus ad unam.

      tendimus huc omnes, haec est domus ultima, vosque

      humani generis longissima regna tenetis. 35

      haec quoque, cum iustos matura peregerit annos,

      iuris erit vestri. pro munere poscimus usum;

      quod si Fata negant veniam pro coniuge, certum est

      nolle redire mihi. leto gaudete duorum.’

      talia dicentem nervosque ad verba moventem 40

      exsangues flebant animae. nec Tantalus undam

      captavit refugam, stupuitque Ixionis orbis,

      nec carpsere iecur volucres, urnisque vacarunt

      Belides, inque tuo sedisti, Sisyphe, saxo.

      tunc primum lacrimis victarum carmine fama est 45

      Eumenidum maduisse genas. nec regia coniunx

      sustinet oranti nec qui regit ima negare,

      Eurydicenque vocant. umbras erat illa recentes

      inter et incessit passu de vulnere tardo.

      hanc simul et legem Rhodopeius accipit heros, 50

      ne flectat retro sua lumina donec Avernas

      exierit valles aut inrita dona futura.

      carpitur adclivis per muta silentia trames,

      arduus, obscurus, caligine densus opaca,

      nec procul afuerunt telluris margine summae. 55

      hic, ne deficeret metuens avidusque videndi,

      flexit amans oculos. et protinus illa relapsa est,

      bracchiaque intendens prendique et prendere certans

      nil nisi cedentes infelix arripit auras.

      iamque iterum moriens non est de coniuge quicquam 60

      questa suo (quid enim nisi se quereretur amatam?)

      supremumque ‘vale,’ quod iam vix auribus ille

      acciperet, dixit revolutaque rursus eodem est.

      non aliter stupuit gemina nece coniugis Orpheus

      quam tria qui timidus, medio portante catenas, 65

      quam natura prior saxo per corpus oborto.

      quam qui in se crimen traxit voluitque videri

      Olenos esse nocens, tuque, o confisa figurae,

      infelix Lethaea, tuae, iunctissima quondam 70

      pectora, nunc lapides, quos umida sustinet Ide.

      orantem frustraque iterum transire volentem

      portitor arcuerat. septem tamen ille diebus

      squalidus in ripa Cereris sine munere sedit.

      cura dolorque animi lacrimaeque alimenta fuere. 75

      esse deos Erebi crudeles questus, in altam

      se recipit Rhodopen pulsumque aquilonibus Haemum.

      tertius aequoreis inclusum Piscibus annum

Скачать книгу