spes interdictae, discedite. dignus amari
ille, sed ut pater, est. ergo, si filia magni
non essem Cinyrae, Cinyrae concumbere possem.
nunc, quia iam meus est, non est meus, ipsaque damno
est mihi proximitas. aliena potentior essem. 340
ire libet procul hinc patriaeque relinquere fines,
dum scelus effugiam. retinet malus ardor amantem,
ut praesens spectem Cinyran tangamque loquarque
osculaque admoveam, si nil conceditur ultra.
ultra autem spectare aliquid potes, inpia virgo, 345
et quot confundas et iura et nomina sentis?
tune eris et matris paelex et adultera patris?
tune soror nati genetrixque vocabere fratris?
nec metues atro crinitas angue sorores,
quas facibus saevis oculos atque ora petentes 350
noxia corda vident? at tu, dum corpore non es
passa nefas, animo ne concipe neve potentis
concubitu vetito naturae pollue foedus.
velle puta. res ipsa vetat. pius ille memorque est
moris. et o vellem similis furor esset in illo!’ 355
dixerat. at Cinyras, quem copia digna procorum,
quid faciat dubitare facit, scitatur ab ipsa,
nominibus dictis, cuius velit esse mariti.
illa silet primo patriisque in vultibus haerens
aestuat et tepido suffundit lumina rore. 360
virginei Cinyras haec credens esse timoris,
flere vetat siccatque genas atque oscula iungit.
Myrrha datis nimium gaudet consultaque qualem
optet habere virum, ‘similem tibi’ dixit. at ille
non intellectam vocem conlaudat et ‘esto 365
tam pia semper’ ait. pietatis nomine dicto
demisit vultus sceleris sibi conscia virgo.
noctis erat medium, curasque et corpora somnus
solverat. at virgo Cinyreia pervigil igni
carpitur indomito furiosaque vota retractat. 370
et modo desperat, modo vult temptare, pudetque
et cupit, et quid agat non invenit. utque securi
saucia trabs ingens, ubi plaga novissima restat,
quo cadat in dubio est omnique a parte timetur,
sic animus vario labefactus vulnere nutat 375
huc levis atque illuc momentaque sumit utroque.
nec modus et requies, nisi mors, reperitur amoris.
mors placet. erigitur laqueoque innectere fauces
destinat et zona summo de poste revincta
‘care vale Cinyra. causamque intellege mortis!’ 380
dixit et aptabat pallenti vincula collo.
murmura verborum fidas nutricis ad aures
pervenisse ferunt limen servantis alumnae.
surgit anus reseratque fores mortisque paratae
instrumenta videns spatio conclamat eodem 385
seque ferit scinditque sinus ereptaque collo
vincula dilaniat. tum denique flere vacavit,
tum dare conplexus laqueique requirere causam.
muta silet virgo terramque immota tuetur
et deprensa dolet tardae conamina mortis. 390
instat anus canosque suos et inania nudans
ubera per cunas alimentaque prima precatur,
ut sibi committat quidquid dolet. illa rogantem
aversata gemit. certa est exquirere nutrix
nec solam spondere fidem. ‘dic’ inquit ‘opemque 395
me sine ferre tibi. non est mea pigra senectus.
seu furor est, habeo, quae carmine sanet et herbis.
sive aliquis nocuit, magico lustrabere ritu.
ira deum sive est, sacris placabilis ira.
quid rear ulterius? certe fortuna domusque 400
sospes et in cursu est. vivunt genetrixque paterque.’
Myrrha patre audito suspiria duxit ab imo
pectore. nec nutrix etiamnum concipit ullum
mente nefas aliquemque tamen praesentit amorem.
propositique tenax quodcumque est orat ut ipsi 405
indicet, et gremio lacrimantem tollit anili
atque ita conplectens infirmis membra lacertis
‘sensimus,’ inquit ‘amas. sed et hic mea (pone timorem)
sedulitas erit apta tibi, nec sentiet umquam
hoc pater.’ exiluit gremio furibunda torumque 410
ore premens ‘discede, precor, miseroque pudori
parce’ ait. instanti ‘discede aut desine’ dixit
‘quaerere quid doleam. scelus est quod scire laboras.’
horret anus tremulasque manus annisque metuque
tendit et ante pedes supplex procumbit alumnae. 415
et modo blanditur, modo, si non conscia fiat,
terret et indicium laquei coeptaeque minatur
mortis et officium commisso spondet amori.
extulit illa caput lacrimisque implevit obortis
pectora
