420
saepe tenet vocem pudibundaque vestibus ora
texit et ‘o’ dixit ‘felicem coniuge matrem.’
hactenus, et gemuit. gelidus nutricis in artus
ossaque (sensit enim) penetrat tremor, albaque toto
vertice canities rigidis stetit hirta capillis. 425
multaque ut excuteret diros, si posset, amores,
addidit. at virgo scit se non falsa moneri.
certa mori tamen est, si non potiatur amore.
‘vive,’ ait haec, ‘potiere tuo’ – et, non ausa ‘parente’
dicere, conticuit promissaque numine firmat. 430
festa piae Cereris celebrabant annua matres
illa, quibus nivea velatae corpora veste
primitias frugum dant spicea serta suarum
perque novem noctes Venerem tactusque viriles
in vetitis numerant: turba Cenchreis in illa435
regis adest coniunx arcanaque sacra frequentat.
ergo legitima vacuus dum coniuge lectus,
nacta gravem vino Cinyran male sedula nutrix
nomine mentito veros exponit amores
et faciem laudat. quaesitis virginis annis 440
‘par ait ‘est Myrrhae.’ quam postquam adducere iussa est
utque domum rediit, ‘gaude, mea’ dixit ‘alumna.
vicimus.’ infelix non toto pectore sentit
laetitiam virgo, praesagaque pectora maerent,
sed tamen et gaudet. tanta est discordia mentis. 445
tempus erat quo cuncta silent interque Triones
flexerat obliquo plaustrum temone Bootes.
ad facinus venit illa suum. fugit aurea caelo
luna, tegunt nigrae latitantia sidera nubes.
nox caret igne suo. primus tegis, Icare, vultus, 450
Erigoneque pio sacrata parentis amore.
ter pedis offensi signo est revocata, ter omen
funereus bubo letali carmine fecit.
it tamen, et tenebrae minuunt noxque atra pudorem,
nutricisque manum laeva tenet, altera motu 455
caecum iter explorat. thalami iam limina tangit,
iamque fores aperit, iam ducitur intus. at illi
poplite succiduo genua intremuere fugitque
et color et sanguis, animusque relinquit euntem.
quoque suo propior sceleri est, magis horret et ausi 460
paenitet et vellet non cognita posse reverti.
cunctantem longaeva manu deducit et alto
admotam lecto cum traderet ‘accipe’ dixit,
‘ista tua est, Cinyra’ devotaque corpora iunxit.
accipit obsceno genitor sua viscera lecto 465
virgineosque metus levat hortaturque timentem.
forsitan aetatis quoque nomine ‘filia’ dixit,
dixit et illa ‘pater’ sceleri ne nomina desint.
plena patris thalamis excedit et inpia diro
semina fert utero conceptaque crimina portat. 470
postera nox facinus geminat, nec finis in illa est,
cum tandem Cinyras, avidus cognoscere amantem
post tot concubitus, inlato lumine vidit
et scelus et natam verbisque dolore retentis
pendenti nitidum vagina deripit ensem. 475
Myrrha fugit: tenebrisque et caecae munere noctis
intercepta neci est latosque vagata per agros
palmiferos Arabas Panchaeaque rura relinquit.
perque novem erravit redeuntis cornua lunae,
cum tandem terra requievit fessa Sabaea. 480
vixque uteri portabat onus. tum nescia voti
atque inter mortisque metus et taedia vitae
est tales conplexa preces: ‘o si qua patetis
numina confessis, merui nec triste recuso
supplicium. sed ne violem vivosque superstes 485
mortuaque exstinctos, ambobus pellite regnis
mutataeque mihi vitamque necemque negate.’
numen confessis aliquod patet. ultima certe
vota suos habuere deos. nam crura loquentis
terra supervenit, ruptosque obliqua per ungues 490
porrigitur radix, longi firmamina trunci,
ossaque robur agunt, mediaque manente medulla
sanguis it in sucos, in magnos bracchia ramos,
in parvos digiti, duratur cortice pellis.
iamque gravem crescens uterum perstrinxerat arbor 495
pectoraque obruerat collumque operire parabat.
non tulit illa moram venientique obvia ligno
subsedit mersitque suos in cortice vultus.
quae quamquam amisit veteres cum corpore sensus,
flet tamen et tepidae manant ex arbore guttae. 500
est honor et lacrimis stillataque cortice murra
nomen erile tenet nulloque tacebitur aevo.
at male conceptus sub robore creverat infans
quaerebatque viam qua se genetrice relicta
exsereret.
