фикридан қайтди. Ортига қайтиб, кўрпани иягигача тортиб ётган, оғир-оғир нафас олаётган Зулфиқор отага тикилди: унинг юзлари сўлиб қолган, ёноқлари сарғайган киприклари пир-пир титрарди.
–Вой, уларга нима бўлди, нега чиқишмаяпти экан? – Салотин безовта бўла бошлади.
Зулфиқор ота кўзларини очиб:
– Келишдими? – деб сўради.
– Ҳа.
– Самовар нима бўлди?
– Нима бўларди, анчадан бери шақиллаб ётибди.
Темир тотор ичкари кириши билан брезент ёмғир-
пўшини бир чеккага улоқтирди. Салотин билан бош силкиб саломлашди, сўнг бурнини бир-икки
тортиб, эшик олдида тиз чўкди. Мошу ҳали таш-
қарида, дарвозани беркитиш билан овора эди. Маҳ-
муд овозини баралла қўйиб:
– Ҳа, Зулфиқор ота, қачон бу шайтонлигингни таш-
лайсан?! – дея каравотга яқинлашди, кўрпа остидан
Зулфиқор отанинг ориқ қўлини топиб, томирини
ушлаб кўрди: унинг томир уриши яхши эди, ҳатто
дастлаб Маҳмуд, чол чиндан ҳам шайтонлик қил-
япти, деб ўйлади… Аммо беморнинг сарғайган пе-
шонасига, кўзлари атрофидаги кўкимтир доғларга
қараб бу фикридан қайтди. – Салотин Темирнинг биқинидаги чамадонни Маҳмуднинг ёнига олиб
борганида Зулфиқор ота кўзини очди, Маҳмудга
қаттиқ тикилиб деди:
– Охири кетар бўлдим, Маҳмуд… Бу дард аввалги
дардлардан эмас, дардингни олай.
– Қўйсангиз-чи, ҳой ада, арвоҳлар ҳақи, кўнгли-
мизни бузманг, гуноҳ бўлади. Нима бўпти сизга?-
Салотин жаҳл билан тўнғиллади, бу билан гўё у
Мошуни Маҳмудга жўнатгандан бери юрагида йи-
ғилиб ётган зардобини бир йўла тўкиб солди.
Зулфиқор ота яна Маҳмудга тикилди: унинг
оппоқ ўсиқ қошлари қаншарига уюлди, оқарган
кўзлари Маҳмудга боқса-да, гўё ҳеч нарсани кўр-
масди.
–Худо ҳақи, бу Салотин мени ўлдиради… Худди
итдай қопади мени, – деди у.
Салотин йиғлагудек бўлди:
– Вой, ҳой ада, дардингизни олай, мен ахир сизга
нима қилдим?
Маҳмуд Салотинга қараб, жим бўл, ахмоқлик қилма, кекса киши билан баҳслашмайдилар, деган
маънода кўз қисди.
– Зулфиқор ота, – деди Маҳмуд, – сен ҳеч нарсадан
безовта бўлма. Юрагингга қойил, худди мотордай
ишлаб турибди, Иссиқ жоннинг иситмаси бўлади-да, ахир!..
– Йўқ болам, Сарича ўғли Муҳаммад изимдан туш-
ди.
– У ким бўлди? – ташвишланиб сўради Маҳмуд.
– Пайконлининг
