Rus Şiiri Antolojisi. Ahmet Emin Atasoy

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Rus Şiiri Antolojisi - Ahmet Emin Atasoy страница 30

Автор:
Жанр:
Серия:
Издательство:
Rus Şiiri Antolojisi - Ahmet Emin Atasoy

Скачать книгу

очи знал,– о, эти очи!

      Как я любил их – знает бог!

      От их волшебной, страстной ночи

      Я душу оторвать не мог.

      В непостижимом этом взоре,

      Жизнь обнажающем до дна,

      Такое слышалося горе,

      Такая страсти глубина!

      Дышал он грустный, углубленный

      В тени ресниц ее густой,

      Как наслажденье, утомленный,

      И, как страданья, роковой.

      И в эти чудные мгновенья

      Ни разу мне не довелось

      С ним повстречаться без волненья

      И любоваться им без слез.

1851-1852

      Dayanılmaz acılarda yansa da

      Çıkamaz ağzından asla şu sözler:

      “Tanrım, yüreğim hep senin yanında,

      Gel, inançsızlıkta bana destek ver!..”

1851
* * *

      Ne güzel gözlerdi o sevdiklerim!

      Zindanında beni hep rehin tuttu!

      İki uçurumca çağrılan tenim

      Sanki kendi varlığını unuttu.

      Tek onların bakışına bağlandı

      Sonuna dek sevincim de, suçum da;

      Gönlüm şehvetin sırrına vardı

      Hazzın sunduğu her çılgın yudumda.

      Kirpiklerin koyu karanlığından

      Hüzünle parlayan o derin bakış –

      Kâh bir teselliydi umut dağından,

      Kâh da öce davet eden haykırış.

      Ömrümde tek günüm yoktur ki benim

      Gizem dolu ürpertiler anında

      Bu bakışa lakayt kalabileyim

      Ve ağlamayayım aynalarında.

1851-1852

      НАКАНУНЕ ГОДОВЩИНЬІ 4 АВГУСТА 1864 г

      Вот бреду я вдоль большой дороги

      В тихом свете гаснущего дня…

      Тяжело мне, замирают ноги…

      Друг мой милый, видишь ли меня?

      Все темней, темнее над землею-

      Улетел последний отблеск дня…

      Вот тот мир, где жили мы с тобою,

      Ангел мой, ты видишь ли меня?

      Завтра день молитвы и печали,

      Завтра память рокового дня…

      Ангел мой, где б души ни витали,

      Ангел мой, ты видишь ли меня?

1865
* * *

      Брат, столько лет сопутствовавший мне,

      И ты ушел, куда мы все идем,

      И я теперь на голой вышине

      Стою один,– и пусто все кругом.

      И долго ли стоять тут одному?

      День, год-другой,– и пусто будет там,

      Где я теперь, смотря в ночную тьму

      И – что со мной, не сознавая сам…

      Бесследно все – и так легко не быть!

      При мне иль без меня – что нужды в том?

      Все будет то ж – и вьюга так же выть,

      И тот же мрак, и та же степь кругом.

      4 AĞUSTOS 1864’ÜN YILDÖNÜMÜ ARİFESİNDE

      Gün bitiminin son saatlerinde

      Yollardayım, ama mutlu değilim;

      Yürüyorum bir hayalin peşinde…

      Sen görüyor musun beni, sevgilim?

      Akşam. Karanlığa dalıyor dünya…

      Yitip giden son ışıktır, bildiğim.

      Senle ey şurada yaşamıştık ya…

      Sen görüyor musun beni, meleğim?

      Yarın – hüzün ve yakarış günüdür

      Yarın – kader günü mazimin benim…

      Ruhum ki sende hep bir melek görür,

      Sen görüyor musun beni, meleğim?

1865
* * *

      Ey sevgili can kardeşim, yolda yoldaşım benim,

      Uyuyorsun hepimizin gideceği mekânda,

      Bilemezsin yapayalnız ne kadar derbederim

      Korku veren kapkaranlık bu ıpıssız ortamda.

      Dayanılmaz yalnızlığım acaba çok mu sürer?

      Belki bir yıl, ya da iki. Tek bildiğim şudur ki

      Ortasında bulunduğum bu karanlık müthiş yer

      Boşalacak. Sabırsızlanan ben varım, sıradaki.

      Sen, hey gidi yalan dünya! Ölüm sonrası kolay!

      Feleğin ne umurunda varım ya da yoğum ben.

      Hep öyle önceki gibi yitecek bozkırda ay

      Ve fırtına karanlığı sarsacak dinlenmeden.

      Дни сочтены, утрат не перечесть,

      Живая жизнь давно уж позади,

      Передового

Скачать книгу