Шунақами? Жуда ғайратли чиқди-да бу ҳашарчи! Майли, унда бориб душ қабул қилиб олинг. Сиғимдаги сув илиқдир. Кун бугун жуда исиди, – деб ҳовлининг энг четидан хиёл пастда оқиб ўтадиган сув бўйидаги катта тол остидаги супача тарафга кўрсатди.
− Йўғ-эй? – деб келини талмовсиради.
− Кун тиғга келди. Маза қиласиз. Чарчоқ ҳам чиқади. Ё уяляпсизми?
Келини эътироз билдирди:
− Йўғ-эй, ойи. Ахир номаҳрамлар бор…
− Оловиддинми? У ҳужрага кириб, аллақачон уйқуга кетган, − деди кампир мамнун. − Тушда бир соатча мизғиб олиши одат-ку!
− Йигит кишини кундузи ухлаши ғалати-а, ойи?!
− Вақтли турса. Мол-ҳолга қараса, тагини тозаласа. Бир ишга ёпишса астойдил бажарса, ўзи бўлмайди, − деб кампир йигитга ён босди.
Келини суҳбатни буриб, эркаланди:
− Ойи, мен бир ўзим бормайман! Ечиниш, ювиниш… Холи жой бўлса, одам чўчийди. Атрофимда қўриқчи…
− Яхши. Мен ўзим у ёқ-бу ёққа қараб турганим бўлсин, − деди кампир.
Бирпасдан кейин қайнанаси зўрлаб, келинини қўлидан тутиб катта тол тагига олиб борди. Катта тол тагида тахта супача бор, унга шолча устидан кўрпача, болиш ташлаб қўйилган. Кампир ўшанга чиқиб ёнбошлади.
Қалдирғоч сал наридаги душга кирди.
Бўйи, эни бир қулочга ҳам етмайдиган кичик душ фанерлар билан тўсилган, бирорта ҳам тирқиши йўқ, бехавотир чўмилиб олиш учун қулай жой.
4. КЎЗНИ НИМАГА ЧИҚАРГАН
Оловиддин ҳар куни ўз ҳужрасига кириб ухлаб олади. Озгина. Бу болалигидан теккан касал. Тоғасининг маслаҳати. Боғда кун бўйи иш қилиб бўлмайди.
Саҳарлаб иш бошладингми, тушликдан кейин бир соатча мизғиб олиш одат. Ғайрати, тинимсиз ҳаракатини кўриб, кампир унинг бу кўникмасига қаршилиги йўқ, индамайди.
Бугун негадир Оловиддиннинг уйқуси қочди. Ҳовлида ҳеч ким кўринмади. Бошқалар ҳам дам оляпти шекилли, деб шовқин қилмай, томорқага чиқди. Ортиқча ҳафсаласизлик билан қўлига кетмон олиб, жўякка эгилиб иш бошлашни мўлжаллаган дамда, сойда балиқ шалоплади. Ия балиқ бор эканми?
Сойга тикилиб қараб чиқди, натижасиз. Сув тиниқ, бир-икки майда балиқни илғаганини айтмаса, овора бўлганга арзимайди. У катта балиқ қайга йўқолди. Кўринмади. Шунда у бироз салқинлаб олишни мўлжаллади.
Эгилган дарахт шохларига кийимларини осиб, сувга тушди. Сув совуқроқлиги унга билинмади. Чунки қишда ҳам анҳорга бориб чўмилади, ҳеч бўлмаса ҳафтада бир марта бир шўнғиб туради.
Оқимга қарши бироз сузиб, ҳориди. Яхшиси оқим бўйлаб сузишни ўйлаб, ён атрофга кўз ташлаб қўяркан, иккинчи жийдадан ҳам ўтди, энди сув айланиб катта толга етади. Бу жой пастқамроқ, сой ёйилиб, қирғоққа тошиб чиққудек тўлиб оқаркан. Сувга сакраб тушишга қулай. Тайёр чўмиладиган жой. Кийим алмаштирадиган, фанер билан ўралган будкаси ҳам бор экан, қизиқ. Сал сузса қўшни ҳудудига кириб кетади, ўшанга эгилган шохни торта-торта сувдан чиқди. Бу пайт будкадан хиргойи овози эшитилди.
Оловиддин бу товуш янгага
