бўлади, хўжайин!..
Кўп ўтмай ресторан қаршисидаги кенг-мўл майдончага зулукдек қоп-қора “Мерседес” лимузин келиб тўхтади. Ундан келин-куёв тушиб, куёв навкарлар ва келиннинг дугоналари ҳамроҳлигида тўйхона сари юрдилар. Лайло салгина тўлишгани учунми, бу гал келинлик либоси унга чандон ярашган, севганига етишаётгани, эл ичра юзи ёруғ бўлиб, отасининг обрўсини ҳам оқлаётгани учун чеҳраси севинч ва бахтдан порлаб турар эди. Нозим қора костюмда эди, бўйи узунлиги учун бошини сал эгиб, нигоҳларини ерга қадаб келарди. Эшик ёнида турган Миртожи унга аллақандай ғайри бир туйғу билан боқар, хаёлидан нима ўтаётганини ўзи ҳам билмай, бахтданми ё бошқа бир ҳисданми карахт бўлиб турарди.
Келин-куёв тўйхонага кириб, ўзлари учун ажратилган равоқ сари юришар экан, тўйхона қарсаклар ва ноғоралар жарангидан гулдираб кетди. Сўнгра “Тўйлар муборак” ашуласи янгради…
Тўй тантанаси бошланиб, раислик қилувчи биринчи сўзни Миртожининг вазирликда ишловчи ошналаридан бирига берган кезда, Миртожи ташқарида Қўшоқбойни қолдириб, ичкарига кирди ва келин-куёвга қараб… Лайлонинг ёлғиз ўтирганини, ёнида куёв йўқлигини кўрди. Юраги қалқиб кетди. Кўзларига ишонмади. Шошиб ташқарига қайтиб чиқди ва Қўшоқбойга жон ҳолатда бақирди:
– Куёв қани, куёв?
– Ҳозиргина кўз олдингизда ичкарига бирга кириб кетишди-ку, хўжайин.
– Йўқ! Жойида йўқ! У аблаҳ яна қочибди. Мени… Мени шарманда қилиш учун… Сезгандим-а-а, кўнглим сезувди-я. Яхшиликни билмаган нокас!
– Шошманг, шошманг, хўжайин, балки ҳожат-пожатга чиққандир…
Қўшоқбой шундай деб ичкарига югуриб кетди.
Орадан йигирма дақиқача вақт ўтди. Ичкарида тўй тантанаси борган сари авжига чиқар, ташқарида эса Миртожи ва унинг аъёнлари тўрт томонга зир югуриб, куёвни излашарди. Бир маҳал келиннинг ёнида ўтирган Шаҳло чиқди.
– Лайло нима деяпти? – деб сўради Миртожи ундан.
– Икки минутда келаман деб, орқа эшикдан чиқиб кетибди. Қайтиб келса керак деяпти.
– Қайтиб келса… келарди-да, орадан шунча вақт ўтди ахир, – деди Миртожи. – Йўқ, у қайтиб келмайди. Олдиндан режалаштирган. Аблаҳ! Энди мен уни… Майли қизим, бор, опангнинг ёнида бўл.
– Лайло кийимини алмаштириш баҳонасида ичкари хонада ўтириб турсин*. Тўй тўхтамайди. Тўй бугун албатта ниҳоясига етади.
Айрим бойларнинг тўйида келин-куёв тўй давомида бир неча марта кийим алмаштиради. Шу боис ўн-йигирма дақиқага ташқарига чиқиб келишса, ҳеч ким ажабланмайди.
– Қўшоқ, бор, у падарлаънатининг онасини чақиртир!
Миртожи Нозим ҳақида биринчи марта суриштиришни бошлаганида унинг отаси автоҳалокатда ўлганини, майда тижоратчи онаси ва мактабда ишловчи опаси борлигини аниқлаган, лекин онаси кимлигини суриштирмаган, чунки бунга аҳамият бермаган эди. Шу боис Қўшоқбой бошлаб чиққан аёл Тўтиё эканини кўриб, қотиб қолди. Тиззалари бўшашиб кетди.
– Бу… Бу сизмисиз, Тўтиё, – дея олди, холос…
– Ҳа,
