style="font-size:15px;"> Карменнинг қиқирлаб кулгани эшитилиб туради. ХОСЕИТО енгилтак кишиларнинг қорнига қилич санчиш учун уч-тўрт марта ичкарига киришга чоғланади. У қиличини қиндан суғуриб кираётганда қўлида вино тўла идиш тутган полковник чиқади.
Полковник: Байрам давом этади. Қани, кетдик. (лейтм)
КАРМЕН: (икки йигит қучоғида чиқади. Хосеитога) Ҳамқишлоқ, яхши қовурилган балиқни ёқтирадиган одам шаҳар бурчагидаги хилват жойга боради.
ХОСЕИТО: Сеньорита, қамоқхонада ётганимда юборган совғангиз учун сизга миннатдорлик билдиришим лозим. Нонни едим…
Кармен Хосеитога қарашга уринса ҳам шериклари унг йўл бермай коляскага кўтариб қўяди. Коляска жўнаб кетади. Чироқ ўчади.
Биринчи парда, тўртинчи кўриниш.
Тун. ХОСЕИТО асабий тарзда қиличини эговлаб ўтирибди. Полковник атрофни кузатиб кетган заҳоти хотин киши кела бошлайди.
ХОСЕИТО: (Кармен эканига ишонса ҳам бақиради.) Йўқол! Йўл йўқ!
КАРМЕН: Мунча жаҳлингиз чиқмасин, (Бошқача кийимларин кўз-кўз қилиб) Бу мен сизнинг лўли қизингиз… Сизга балиқ олиб келдим.
ХОСЕИТО: Бу сизмисиз, Кармен?
КАРМЕН: Ҳа, ҳамқишлоғим, бу мен. Иннайкейин, гап бундай. Бир тилла танга ишлаб олишни истайсанми? Бу ердан юк кўтарган одамлар ўтишади; уларга халал берма.
ХОСЕИТО: Йўқ, уларни ўтказишга ҳақим йўқ, буйруқ шундай.
КАРМЕН: Буйруқ! Буйруқ! Мушт туширганимда буйруқни ўйламагандингку?
ХОСЕИТО: Оҳ. Ўзимни йўқотиб қўйдим. У вақтда ҳар қандай буйруқни унутиш осон эди; лекин менга контрабандистлар пули керак эмас.
КАРМЕН: Хўп яхши, сенга пул керак бўлмаса, истайсанми, яна қамоқхонадан чиққанингда хурсанд қилганимдай яна бирга овқатланамиз, маишат қиламиз?
ХОСЕИТО: Йўқ, (Бўғилиб) Бора олмайман.
Кармен: Жуда соз. Сен шунақанги гап уқмайдиган бўлсанг, мен кимга мурожаат қилишни биламан. Полковнигингни хилватхонамга таклиф қиламан. Похол устида бирга бир кечани ўтказамиз, десам, бошлиғинг жон-жон деб кўнса керак. (ХОСЕИТОНИНГ юзига уриб қўяди.) Унутма, энди сен офицер эмассан. Бошлиғинг яхши йигитга ўхшайди, кейин соқчиликка кўриш лозим бўлган нарсанигина одамни қўяди. Алвидо, канарейка. Сени осишга буйруқ чиққанида хандон ташлаб куламан.
ХОСЕИТО: Тўхтанг. (Кармен келиб унинг қўлини ушлайди) Оламдаги барча лўлиларни ўтказиб юборишга xозирман, фақат орзу қилиб юрган ягона мукофот ўзимга тегса бас!
Кармен (ХОСЕИТОни ўпа кетади.) Ваъдамни эртага бажо келтираман. Қасам ичаман. (хуштак чалади.)
ХОСЕИТО ва Кармен икки ёққа кўз-қулоқ бўлиб туришади. Буринлари ерга теккудай юк ортган беш киши кўз очиб юмгунча ўтиб кетишади. Кармен охирги кишининг юки устидаги икки халта егуликни олади. Халтага сиғмаган апельсинлар Хосеитонинг оёқлари остига думалаб келади. Хосеито апельсинни ҳавога отиб ушлаб олади.
КАРМЕН: Шунча ноз-неъмат солинган халтани кўтариш оғир менга.
ХОСЕИТО:
