У ўтиб кетганидан кейин, ХОСЕИТО оёғи остида ётган акац гули сездирмай олиб, авайлаб, ҳидлаб курткасининг чўнтагига солиб қўяди. (лейтм) ХОСЕИТО жойига чиқиб ўтиради. Чироқ ўчади.
Биринчи парда, иккинчи кўриниш.
Шовқин остида чироқ ёнади.
Саҳна ортидан: Ушла, ушла.
Соқчи: Лўли хотин қочиб кетмасин.
Ранги бўздек оқариб кетган 1-соқчи ичкаридан ҳовлиқиб чиқади.
1-соқчи: Бир хотинни ўлдиришди, (ХОСЕИТОни топиб, унга қарайди.) ўша ерга бориш керак, бошлиқ.
ХОСЕИТО: Нега ўлдиради?
1-соқчи: Анави лўли биттасининг икки тилла тангасини ўмараётганда қўлга тушибди. Кейин шўрликнинг юзининг узунасига ва кўндалангига пичоқ тортган.
ХОСЕИТО соқчи келган томонга бораётганда 2-соқчи КАРМЕНнинг қўлидан судраб чиқади. 1-соқчи КАРМЕНнинг бошқа қўлидан олади. 2-соқчи елпиғичини тортиб олиб, тангани қидиради, ҳидлайди. 1-соқчи нима қилай дегандай ХОСЕИТОга қарайди. ХОСЕИТО имо қилади. 1-соқчи ҳам КАРМЕНни текширади. Соқчилар КАРМЕНни титкилаб тангаларни тополмайди. Кармен бир соқчининг қўлини силтаб ташлайди.
ХОСЕИТО: Нима гaп?
КАРМЕН: Бир марта ушлаган жойингни иккинчи марта ушлама! Қитиғим бор.
1-соқчи: Тилла тангаларини ўмарибсан, юзини тилишга бало борми?
КАРМЕН: Тилингга эҳтиёт бўлмасанг, (Кармен олдингга энкайганда кўкрагидан бир томони қизил сигара қирқувчи пичоқ тушади. Уни ердан олиб соқчига қарата ҳавода крест чизади.) сениям юзингга крест чизаман.
Хосеито Карменнинг тирсагидан тутади.
Хосито: «Синглим, қани, (пичоқни олиб) юринг биз билан».
КАРМЕН (итоат билан): «Юринг, кетдик. Менинг мантильям қани?»
У мантильясини ердан олиб, фақат битта шаҳло кўзигина кўринадиган қилиб ёпинади. КАРМЕНни икки соқчи ўртага олади, ХОСЕИТО орқада юради.
КАРМЕН: (мантильясини кифтига тушириб, ХОСЕИТО томонга ўгирилиб): Жаноб офицер, мени қаерга олиб кетяпсиз?
ХОСЕИТО: Қамоқхонага, шўр пешона гўзалим.
КАРМЕН: Эвоҳ! Менинг ҳолим нима кечади? Жаноб офицер, менга раҳм қилинг. Сиз шу қадар ёш, шу қадар севимли йигитсиз!..(Кейин овозини пасайтириб):—Хўп денг, мен қочиб кетай, (ХОСЕИТОнинг реакциясни кутиб) сизга бир бўлак «сеҳрли тош» бераман, шундан кейин ҳамма хотинқизлар сизга ошиқи шайдо бўлишади. Бир чимдимини қириб олиб, бир стакан қатиққа солиб хотин кишига ичирсангиз, у ўзини тўхтата олмайди.
ХОСЕИТО: (иложи борича жиддийлик билан) Биз бу ерга бўлмағур гапларни гаплашиш учун келганим йўқ. Қамоқхонага бориш лозим, буйруқ шундай, сизга бирон ёрдам беришнинг иложи йўқ.
КАРМЕН: Сиз ҳам вилоятдан сиза?
ХОСЕИТО: Қаердан билдингиз? (Уст-бошига қараб)
КАРМЕН: Шевангиздан, дилбандим, бизлар ҳам хамшаҳар эканмиз-а?
ХОСЕИТО: Бизнинг шевамиз шу қадар ажойибки, бегона юртларда уни эшитганимда тўлқинланиб кетаман.
КАРМЕН: А?
