доҕоор, бу күннэргэ тоҕо үүтүн тохпут оҕо курдук мунчаардыҥ?
– Ээ, үлэбитигэр мөккүөр элбэх. Тойонум миэхэ тымныйан хаалбыт. Аһаҕастык кэпсэппэт, ууну омурдубут курдук туттара үксээтэ… Ол төрүөтүн таайа сатыыбын, – Соттинцев кэргэнин, илиититтэн тардан ылан, дьыбааҥҥа олорто.
– Эйигин сөбүлээбэт дьон хобу-сиби тиэрдэллэрэ дуу эбэтэр, үлэҕиттэн уһултараары, интриганы тэрийэллэрэ дуу. Үнүр миэхэ дьүөгэ дьахтарым: «Коллективка эн киһигин утары туох эрэ оҥоһуллар быһыылаах», – диэбитэ. «Туох?» – диэн ыйыппыппар: «Чуолкайын билбэтим ээ», – диэн хоруйдаабыта. Дьахталлар «тойомсук, улахамсык, ирдэбиллээх курдук тутта сатыыр, арааһа, дириэктэр Бульдоков миэстэтин былдьаһар быһыылаах» диэн эн тускунан сибигинэһэллэрэ күүһүрбүт үһү.
– Хоп-сип быыһыгар өрүүтүн кырдьык кыыма кыламнааччы. Тыала суохха мээнэҕэ мас хамсаабатаҕа сэрэйиллэр. Туох эрэ баар курдук.
– Сэрэнэн сырыт эрэ. Көрдүгэннии сытар улахан өрт уота буолаарай? – Нюрбина, умса түһэн, кэргэнин түөһүгэр сыһынна.
Ити кэмҥэ тас аан тырылыыра тыаһаата.
– Бай, киммит кэллэ? – Соттинцев өндөс гынна.
– Эн, баран, ырбаахыгын кэт, мин арыйыам, – Нюрбина аан хоско барда.
– Үтүө күнүнэн! – Шагалов ойоҕо Цветая чаҕаархай саҥата иһилиннэ. – Хайа, туох сонун баарый, Нюрбина-а?
– Улахан туох да суох ээ. Бүгүн култуура саҥа киинигэр мин бэлэмнээбит концерым буолуохтаах. Онно бэлэмнэнэн, адьас солото суох сылдьабын. Хата, оҕолор суох буоланнар, арыый кыанан эрэбин.
– Хастан буоларый?
– Киэһэ сэттэ чаастан. Хата, кэргэҥҥинээн кэлээриҥ. Бүгүн өрөөтөҕө дии.
– Ама дуу, дьүөгэм киэнигэр кэлиминэ. Кыыспынаан сылдьыахпыт. Кини ыллыырын олус-олус диэн сөбүлүүр ээ. Ол иһин аҕата биһикки «Соловейчааммыт» диэн ааттыыбыт. Кыыспытын олус-олус таптыыбыт. Күүскэ да күүскэ. Биһиги, ордук мин, оҕолорбутун ханна эрэ мээнэ ыытан кэбиһэн баран, тулуйан-тэһийэн сылдьар кыахпыт суох.
Нюрбина олус «мээнэ» да буолбатар диэн өһүргэнэ санаата эрээри, онтун биллэрбэтэ, кулгааҕын таһынан аһаран кэбистэ. Кинилэр уолаттара сайыҥҥы лааҕырга сылдьаллар. Оҕолор сынньалаҥнарын тэрийэр өттүгэр алмаасчыттарга тэҥнэһэр тэрилтэ баара өссө биллибэт, ол туһунан Цветая билбэтэ кэлиэ дуо, олус бэркэ билэр. Ол эрээри, ити, идэтинэн үчүгэмсийэн ылла.
– Бэрт дии. Ырыаны аргыс оҥоһуннаҕына мэлдьи дьон-сэргэ ортотугар өрө көтөҕүллүүлээхтик сылдьыа, олохтон төрүт чуҥкуйуо суоҕа.
– Да-а! Өйүкэҥ диэн туох да дьикти! Ырааҕы сүбэлиигин! Хата, эн иллэҥ кэмҥэр кинини репетициялыаҥ дуо? Баҕар, эн курдук, консерваторияҕа ыытар күммүт кэлиэҕэ. Эрэйгин ыраас харчынан төлүө этибит, – Цветая тохтоло суох чаҕаарыйарын быыһыгар ахсыыларын аайы кэриэтэ көмүс биһилэхтээх тарбахтарын сараҥнатан тырах-ирэх гынан ылла.
– Эс! Дьүөгэлэр икки ардыларыгар эмиэ тугун харчытай?! Көннөрү даҕаны эрчийиэм. Уонна «Кустук» диэн оҕолорго ырыа ансаамбылын тэрийбитим дии. Онно сылдьыа этэ.
– Оо,
