had al dien tijd gekeken naar een dame, die daar stond te wachten. (Patrzył cały ten czas na damę, która tam stała i czekała; Hij had al dien tijd gekeken naar een dame – patrzył cały ten czas na damę, die daar stond te wachten – która tam stała i czekała).
Naar de aardige scherpe achterkantjes van haar beenen, vlak boven de lage witte schoentjes. (Na urocze, ostre tyły jej nóg, tuż nad niskimi białymi butkami; Naar de aardige scherpe achterkantjes van haar beenen – na urocze, ostre tyły jej nóg, vlak boven de lage witte schoentjes – tuż nad niskimi białymi butkami).
Natuurlijk had ze lage witte schoentjes aan met korte rokken en erg open geweven kousen, waar haar beenen wit doorheen schemerden. (Oczywiście miała na sobie niskie białe butki z krótkimi spódniczkami i bardzo otwarte tkane pończochy, przez które prześwitywały jej białe nogi; Natuurlijk had ze lage witte schoentjes aan – oczywiście miała na sobie niskie białe butki, met korte rokken en erg open geweven kousen – z krótkimi spódniczkami i bardzo otwarte tkane pończochy, waar haar beenen wit doorheen schemerden – przez które prześwitywały jej białe nogi).
"Nu vallen", dacht 't dichtertje. ("Teraz upaść", pomyślał poeta; "Nu vallen" – "teraz upaść", dacht 't dichtertje – pomyślał poeta).
"Mon âme prend son élan vers l'infini," zei de Duivel en glimlachte ironisch, zooals hij een eeuwigheid lang geglimlacht had. ("Moja dusza szybuje w nieskończoność," powiedział Diabeł i uśmiechnął się ironicznie, tak jak uśmiechał się przez wieczność; "Mon âme prend son élan vers l'infini," – "moja dusza szybuje w nieskończoność," zei de Duivel en glimlachte ironisch – powiedział Diabeł i uśmiechnął się ironicznie, zooals hij een eeuwigheid lang geglimlacht had – tak jak uśmiechał się przez wieczność).
Toen zag 't dichtertje 't stationsplein weer en den duivel en hoorde wat die gezegd had. (Wtedy poeta ponownie zobaczył plac przed dworcem i diabła i usłyszał, co ten powiedział; Toen zag 't dichtertje 't stationsplein weer – wtedy poeta ponownie zobaczył plac przed dworcem, en den duivel en hoorde wat die gezegd had – i diabła i usłyszał, co ten powiedział).
"Duivel" zei-di, "mij belazer je niet." ("Diable," powiedział, "nie oszukasz mnie."; "Duivel" zei-di – "diable," powiedział, "mij belazer je niet." – "nie oszukasz mnie").
De duivel haalde even z'n schouders op en keek naar de stationsklok. (Diabeł wzruszył ramionami i spojrzał na zegar dworcowy; De duivel haalde even z'n schouders op – diabeł wzruszył ramionami, en keek naar de stationsklok – i spojrzał na zegar dworcowy).
Tien minuten over zevenen. (Dziesięć minut po siódmej; Tien minuten over zevenen – dziesięć minut po siódmej).
Hij gaapte achter z'n hand. (Ziewnął za swoją ręką; Hij gaapte achter z'n hand – ziewnął za swoją ręką).
De eeuwigheid schoot niet op. (Wieczność się nie spieszyła; De eeuwigheid schoot niet op – wieczność się nie spieszyła).
En eigenlijk hatti ook al zooveel dichtertjes gekend. (I właściwie znał już tylu poetów; En eigenlijk hatti ook al zooveel dichtertjes gekend – i właściwie znał już tylu poetów).
Waarom sprak i nog zooveel? (Dlaczego wciąż tak dużo mówił?; Waarom sprak i nog zooveel? – dlaczego wciąż tak dużo mówił?)
't Dichtertje liep naar huis en keek in de hoogte naar 't gevleugelde wiel, dat midden op de leuning van de hooge spoorbrug over de westelijke doorvaart op een kleine ijzeren zuil staat en vliegen wil en nooit van z'n plaats komt en gezien wordt uit vertetjes waar 't nooit komt, wel heel van de Torensluis, 't Singel af. (Poeta szedł do domu i patrzył w górę na skrzydlate koło, które stoi pośrodku poręczy wysokiego mostu kolejowego nad zachodnim kanałem na małej żelaznej kolumnie i chce latać, ale nigdy nie rusza się z miejsca, i widziane jest z okien, do których nigdy nie dociera, całkiem z Torensluis, w dół Singel; 't Dichtertje liep naar huis en keek in de hoogte naar 't gevleugelde wiel – poeta szedł do domu i patrzył w górę na skrzydlate koło, dat midden op de leuning van de hooge spoorbrug over de westelijke doorvaart op een kleine ijzeren zuil staat – które stoi pośrodku poręczy wysokiego mostu kolejowego nad zachodnim kanałem na małej żelaznej kolumnie, en vliegen wil en nooit van z'n plaats komt – i chce latać, ale nigdy nie rusza się z miejsca, en gezien wordt uit vertetjes waar 't nooit komt, wel heel van de Torensluis, 't Singel af – i widziane jest z okien, do których nigdy nie dociera, całkiem z Torensluis, w dół Singel).
De blauwe lucht was er nog zoo hopeloos ver boven. (Niebieskie niebo było jeszcze tak beznadziejnie wysoko ponad; De blauwe lucht was er nog zoo hopeloos ver boven – niebieskie niebo było jeszcze tak beznadziejnie wysoko ponad).
