Określana jest jako zespół organów, osób i jednostek organizacyjnych, których podstawowe zadanie polega na realizacji funkcji administracji w sferze finansów publicznych. Wśród tych kategorii można wyróżnić organy finansowe, zarządzające finansami w sposób władczy przez stanowienie ogólnego systemu prawa finansowego oraz wydawanie norm prawa miejscowego, aktów administracyjnych, decyzji zawierających nakazy i zakazy określonego zachowania się w sprawach indywidualnych dotyczących gromadzenia dochodów i przychodów, dokonywania wydatków i innych operacji finansowych. Są to organy kolegialne lub jednoosobowe, występujące w ramach administracji państwowej oraz samorządowej. Szczególnym rodzajem publicznej administracji finansowej są organy i instytucje Wspólnot Europejskich, stojące na straży interesów finansowych Unii Europejskiej.
Pomocniczą rolę odgrywają służby finansowe (aparat finansowy), przygotowując analizy, decyzje, opinie i realizujące czynności kontrolne i materialno-techniczne na rzecz właściwego organu, któremu podlegają organizacyjnie lub funkcjonalnie.
Podział organów finansowych na:
– władcze, zarządzające finansami publicznymi (w Polsce zalicza się do nich Sejm i Senat, Radę Ministrów, ministra finansów, Narodowy Bank Polski),
– aparat wykonawczy (w tym zwłaszcza aparat finansowy – Krajową Administrację Skarbową) podległy ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych)
jest tradycyjnym podziałem administracji finansowej. Tak szeroka jednak kwalifikacja organów finansowych oznacza, że wszystkie organy władzy i administracji publicznej są w pewnym zakresie organami finansowymi, gdyż wykonują w ramach swych kompetencji zadania z zakresu finansów publicznych. Nie upoważnia to do określania ich mianem administracji finansowej.
Organem finansowym (oraz częścią administracji finansów publicznych) jest organ, którego działalność wyczerpuje się w zarządzaniu finansami publicznymi.
Historia administracji finansów publicznych jest związana z poborem dochodów na rzecz panującego i zarządzaniem jego dobrami. Już w starożytności pojawiały się pierwsze urzędy zarówno poboru z nadań za zasługi lub jako dzierżawa, jak i kontroli tego poboru sprawowanej przez cenzorów. Zorganizowano już wówczas administrację skarbową, której zadaniem było sporządzanie zestawień zebranych dochodów i dokonanych oraz planowanych wydatków publicznych. Za Oktawiana Augusta w Rzymie wykształciła się zasada odrębności w zarządzaniu finansami, stanowieniu o dochodach i wydatkach od funkcji poboru dochodów i kontroli rzetelności jego działania. Władztwo panującego w średniowieczu i czasach nowożytnych przejmowały parlamenty, wzrost kontroli finansowej prowadził zaś do powstania instytucji ministra finansów, wraz z aparatem skarbowym.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
