W sierpniu 2015 roku badacze CDC ogłosili, że pacjenci cierpiący na przewlekłą postać choroby z Lyme są tak samo chorzy jak pacjenci z przewlekłą niewydolnością serca. Wskutek zbyt późnego postawienia diagnozy wielu z tych pacjentów dotknęła niepełnosprawność, a mimo to po ponad 35 latach badań nie mamy jednomyślności co do przyczyny występowania objawów. Problem pogarszają firmy ubezpieczeniowe, które odmawiają leczenia przewlekle chorych pacjentów i tłumaczą swoje decyzje tymi samymi przeterminowanymi wytycznymi IDSA.
Nieprawidłowo stosowane antybiotyki mogą powodować antybiotykooporność. Chociaż przede wszystkim problem ten dotyczy nadużywania antybiotyków u zwierząt, jest argumentem stosowanym przeciwko długo działającym protokołom leczenia tymi substancjami. Co więcej, badania z Northeastern University wykazały, że borrelia może tworzyć komórki odporne na antybiotyki, nie przetrwałe. Do tej pory nie udowodniono istnienia szczepów bakterii przetrwałych. Nigdy nie będziemy w stanie wyobrazić sobie odmówienia skutecznego leczenia osobie cierpiącej na chorobę zagrażającą życiu taką jak gruźlica, trąd, gorączka Q czy bruceloza (kolejna bakteria przetrwała) długo działającymi antybiotykami ze względu na obawy przed sprzeciwem środowiska. Do leczenia tych chorób stosujemy różne kombinacje leków i wiemy, że niektóre z tych infekcji nie ustępują częściowo ze względu na biofilmy. Stan wielu przewlekle chorych pacjentów, u których zawiodły klasyczne metody leczenia, poprawia się po podaniu leków takich jak dapson, a najnowsze wyniki badań dotyczących leczenia pulsacyjnego, bakterii przetrwałych i leków działających na biofilmy dają nam nadzieję na znalezienie odpowiedzi dla tych, którzy stali się inwalidami wskutek przewlekłej choroby z Lyme i związanych z nią koinfekcji.
Co jeszcze utrudnia moje wyzdrowienie?
W kolejnych rozdziałach dowiesz się, w jaki sposób inne choroby i problemy opisane na szesnastopunktowej mapie MSIDS mogą wpływać na chorobę z Lyme i w jaki sposób choroba z Lyme może wpływać na schorzenia, które mogą u ciebie wystąpić. Najpierw przyjrzymy się infekcjom bakteryjnym, które mogą pojawić się równolegle do przewlekłej choroby z Lyme, ponieważ wiadomo już, że wiele kleszczy przenosi dużo więcej patogenów niż tylko krętki bakterii z Lyme.
CZĘŚĆ II
Choroba z Lyme i MSIDS
ROZDZIAŁ 5
Kleszcze mogą przenosić więcej chorób niż tylko chorobę z Lyme: towarzyszące infekcje bakteryjne
Kleszcze często są nosicielami wielorakich infekcji, które mogą zostać przeniesione na gospodarza jednocześnie podczas jednego ugryzienia. Kleszcze mogą przenosić infekcje bakteryjne, pasożytnicze i wirusowe.
Możemy również nieświadomie być nosicielami innych infekcji bakteryjnych, pasożytniczych, wirusowych i grzybiczych, zupełnie niezwiązanych z tym, że kiedyś ugryzł nas kleszcz. Infekcje te mogą być tak nieznaczne, że nie będą wpływać na codzienne życie. Mogą jednak zostać reaktywowane lub ich objawy się nasilą pod wpływem bakterii choroby z Lyme i towarzyszących koinfekcji albo przy stłumionej aktywności układu odpornościowego (np. w wyniku stosowania leków takich jak prednizon, innych leków immunosupresyjnych lub pod wpływem innego niedoboru odporności takiego jak przewlekły pospolity zmienny niedobór odporności [CVID] albo niewydolność kory nadnerczy). Odkryłem, że najbardziej chorzy pacjenci to z reguły ci, którzy mają chorobę z Lyme wraz z szeregiem innych infekcji, ponieważ te koinfekcje mogą zwiększyć stopień zaawansowania objawów boreliozy (wskutek tłumienia funkcjonowania układu odpornościowego i uniemożliwienia organizmowi prawidłowej walki z tymi, a także innymi niepowiązanymi infekcjami, i ponieważ mogą nasilić objawy zapalenia).
Poniżej znajduje się lista najczęściej występujących koinfekcji bakteryjnych związanych z chorobą z Lyme.
EHRLICHIA/ANAPLAZMOZA
U wielu moich pacjentów stwierdzono erlichiozę lub anaplazmozę. W połączeniu z babeszjozą (wywoływaną przez pasożyty, które omówimy w następnym rozdziale) i durem powrotnym to najczęściej występujące koinfekcje przenoszone przez kleszcze.
Erlichioza występuje w wielu postaciach, między innymi jako:
1) ludzka erlichioza sennetsu,
2) ludzka anaplazmoza granulocytarna,
3) ludzka erlichioza monocytarna,
4) ludzka erlichioza ewingii,
5) ludzka erlichioza Wisconsin-Minnesota.
Większość tych organizmów jest przenoszona przez określone gatunki owadów o twardych pancerzach, kleszcze z gatunku Ixodes scapularis, ale Ehrlichia chaffeensis jest przenoszona przez jeden gatunek kleszcza (Lone Star), Amblyomma americanum. Kleszcz ten jest też kojarzony z infekcjami bakteryjnymi takimi jak tularemia, natomiast kleszcz południowy – z rumieniem (STARI), a na podstawie raportów CDC uważa się teraz, że przenosi również nową infekcję wirusową znaną pod nazwą wirusa Heartland. W artykule z 2012 roku, opublikowanym w „New England Journal of Medicine”, stwierdzono, że wirus z Heartland wywołuje chorobę o objawach klinicznych podobnych do erlichiozy i że nie reaguje na podawane antybiotyki. Dwa lata później, w 2014 roku, wirus Bourbon, inny wirus przenoszony przez kleszcze, odkryty na Środkowym Zachodzie, wywołał zaburzenia hematologiczne przypominające objawy anaplazmozy, erlichiozy i riketsjozy. Wirusy te nie reagowały na działanie tetracyklin.
Jedną z nowszych infekcji, która również przypomina anaplazmozę, ale reaguje na tetracykliny, wywołuje bakteria duru powrotnego, Borrelia miyamotoi. Może ona wywołać leukopenię (niski poziom białych krwinek), trombocytopenię (niski poziom płytek krwi) i transaminitis (podwyższoną czynność wątroby). Fałszywie dodatnie wyniki badań na erlichiozę są także spotykane w przypadku popularnych infekcji wirusowych takich jak EBV czy infekcji riketsjozowych (gorączka plamista Gór Skalistych – RMSF, tyfus, gorączka Q). Podczas stawiania diagnozy należy rozważyć wszystkie te infekcje.
Nowe infekcje przenoszone przez kleszcze są odkrywane niemal co roku – anaplazmoza nie jest wyjątkiem. Anaplasma capra, nowy gatunek odkryty w 2015 roku w Chinach przez badaczy University of Maryland, został wykryty u 6% chińskich uczestników eksperymentu. Ponieważ w Chinach mieszka ponad miliard ludzi, należy założyć, że nosicielami tej bakterii będzie potencjalnie ponad 60 milionów ludzi. Do tej pory nie było prostego badania krwi pod kątem wykrywania tej bakterii. Odsetek zachorowań na anaplazmozę wciąż rośnie, a pojawiające się koinfekcje przenoszone przez kleszcze są zjawiskiem powszechnym, a nie wyjątkowym.
Najpopularniejsze objawy erlichiozy to wysoka gorączka, silny ból głowy, objawy grypopodobne, bóle mięśni i uczucie zmęczenia wiosną, latem lub jesienią. Z kolei anaplazmoza może wywołać również objawy ze strony układu pokarmowego, na przykład biegunki. Przeprowadzanie badań klinicznych i leczenie erlichiozy i anaplazmozy jest niezmiernie ważne zwłaszcza w przypadku osób bardzo młodych i tych w podeszłym wieku, ponieważ przy obniżonej odporności infekcje te mogą być śmiertelne.
Większość pacjentów, u których podczas badania pod kątem przewlekłej choroby z Lyme stwierdzono również erlichiozę lub anaplazmozę, w ogóle nie miała świadomości, że zostali ugryzieni przez kleszcza. Dzięki Anaplasma phagocytophilum HGA (human granulocytic anaplasmosis, ludzka anaplazmoza granulocytarna) może być przenoszona
