zmaga się nie tylko ze swędzącymi, czerwonymi i łuszczącymi się plamami na skórze, ale również z obrzękiem, sztywnością czy bólem stawów. ŁZS to przede wszystkim choroba ogólnoustrojowa. Badania kliniczne wskazują, podobnie jak w RZS, na częstsze współistnienie chorób układu sercowo-naczyniowego i zaburzeń metabolicznych u osób z łuszczycą. Obserwowany jest wzrost stężenia cholesterolu całkowitego, LDL oraz wzrost stężenia triglicerydów. Obserwuje się również wzrost zachorowalności na chorobę wieńcową i zawał mięśnia sercowego, nadciśnienie tętnicze, zaburzony metabolizm glukozy i często w jego efekcie rozwój cukrzycy. Jako choroby towarzyszące łuszczycy wymienia się również zakrzepowe zapalenie żył, zatorowość płucną, udar mózgu, wrzodziejące zapalenie jelit, chorobę Leśniowskiego-Crohna, czy też niektóre rodzaje nowotworów. Choroba może być także powodem zaburzeń emocjonalnych, a nawet depresji.
Liczne badania potwierdzają związek otyłości i łuszczycy. Nadmierna masa ciała może nie tylko zwiększać ryzyko wystąpienia łuszczycy, ale także wpływać na ciężkość jej przebiegu.
Ważne w ŁZS!
Oprócz leczenia dermatologicznego konieczna jest współpraca z reumatologiem. U większości chorych objawy skórne łuszczycy wyprzedzają pojawienie się zapalenia stawów. Chory skupia się jedynie na leczeniu dermatologicznym, nie zdając sobie sprawy z postępującej choroby reumatycznej, która sieje spustoszenie wewnątrz całego organizmu. Dlatego tak niezbędne jest wczesne rozpoznanie choroby i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Jednym z czynników środowiskowych, które mogą się przyczynić do pojawienia się zmian łuszczycowych na skórze jest nieracjonalna i źle zbilansowana dieta. W świetle najnowszych doniesień ogromną rolę w profilaktyce i leczeniu tej choroby odgrywać może zastosowanie odpowiedniej diety. Wprowadzenie diety niskoenergetycznej, śródziemnomorskiej, czy diety bogatej w wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, a także diety wegetariańskiej oraz w niektórych przypadkach bezglutenowej może poprawić przebieg kliniczny tej choroby i przyczynić się do obniżenia ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych u osób obciążonych chorobą.
Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK)
Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK) jest przewlekłą chorobą zapalną, która wywołuje ból i sztywność głównie w dolnym odcinku kręgosłupa, prowadząc do ograniczenia ruchomości i częściowego lub nieraz całkowitego zesztywnienia zajętych stawów, szczególnie kręgosłupa. Choroba atakuje ludzi młodych między 16 a 30 rokiem życia, bardzo rzadko po 40 roku życia. Częściej jednak na chorobę zapadają mężczyźni. Charakterystyczna dla ZZSK jest tzw. sylwetka narciarza, a więc pochylona do przodu.
Dokładna przyczyna ZZSK nie jest znana. Prawdopodobnie, aby doszło do rozwoju choroby, konieczne jest nałożenie się kilku czynników: genetycznych, immunologicznych i środowiskowych, takich jak zakażenia bakteryjne. Zwrócono uwagę na wpływ bakterii Shigella, Salmonella, Chlamydia, Yersinia powodujących choroby jelit oraz zakażenia dróg moczowo-płciowych, które u osób podatnych mogą inicjować proces zapalny w stawach. Markerem genetycznym choroby jest antygen HLA B27, ale tylko około 2% populacji z tym antygenem choruje na ZZSK. Tak więc większość osób posiadających antygen HLA B27 nie choruje na ZZSK.
Objawy ZZSK (stawowe i pozastawowe):
• ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, promieniujący do pachwin, pośladków i stawów kolanowych, który może pojawiać się w nocy, wybudzając chorego ze snu,
• sztywność poranna,
• ból pięt,
• zaczerwienienie oraz ból oczu, zapalenie tęczówki, nadwrażliwość na światło,
• niedomykalność zastawki aortalnej,
• zaburzenia przewodnictwa serca,
• włóknienie płuc,
• zapalenie gruczołu krokowego,
• wrzody żołądka lub dwunastnicy (najczęstszą przyczyną wrzodów jest stosowanie NLPZ),
• nawracające zapalenia jelit,
• białkomocz,
• niedokrwistość,
• utarta masy ciała,
• pogłębienie lordozy szyjnej,
• utrata masy kostnej, osteoporoza,
• wzmożona pobudliwość nerwowa, wyczerpanie fizyczne.
Chorujesz na ZZSK? O czym musisz pamiętać! Kilka najważniejszych rad:
• „Kto stoi w miejscu, cofa się”. Zatem pamiętaj o regularnych ćwiczeniach, które poprawiają ruchomość kręgosłupa, rozszerzalność klatki piersiowej, umożliwiają utrzymanie prawidłowej postawy. Dzięki nim ustępuje sztywność, a stawy stają się bardziej elastyczne. Ból ustępuje po aktywności fizycznej, a nie po spoczynku. Co więcej mięśnie, które nie są stymulowane przez ruch, z roku na rok znikają coraz szybciej. Gdy jest ich za mało, pojawia się sarkopenia, czyli utrata masy mięśniowej oraz równoczesne osłabienie ich siły.
• Rozciągaj się w ciągu dnia. Dzięki rozciąganiu poprawia się ukrwienie wszystkich komórek w organizmie. Kiedy tylko możesz, przybieraj pozycję wyprostu.
• Zalecane jest codziennie leżenie na brzuchu przez około 30 min.
• Ulgę związaną ze sztywnością poranną przynoszą ciepłe okłady oraz ciepła kąpiel lub prysznic po wstaniu z łóżka.
• Pamiętaj o diecie z dużą ilością świeżych warzyw i owoców, unikaj tłuszczów pochodzenia zwierzęcego. Dostarczaj organizmowi odpowiedniej ilości wapnia i witaminy D, gdyż ZZSK znacznie przyspiesza rozwój osteoporozy.
• Błonnik zmniejsza stężenie CRP, które, gdy jest podwyższone, świadczy o toczącym się w organizmie stanie zapalnym. Dlatego należy wprowadzić więcej produktów będących źródłem błonnika. Przykładowo, ziemniaki można zastąpić kaszami: gryczaną, jęczmienną, pęczak, a także makaronami pełnoziarnistymi i brązowym ryżem.
• Przynajmniej dwa razy w tygodniu warto do menu wprowadzić ryby, zwłaszcza tłuste ryby morskie: łosoś, sardynki, makrela.
• Należy dbać o nawodnienie organizmu. Odpowiednia ilość płynów (głównie wody) w organizmie sprzyja lepszemu wchłanianiu substancji odżywczych, ochronie i regeneracji stawów.
• Częściej pij herbatki z dziurawca, imbiru, czy rozmarynu, które
