’n vrou is, swig skynbaar voor hom.”
Ebbie voel hoe haar wolkie geluk onder haar padgee. “G’n wonder hy’s al aan die grys word en steeds sonder vrou nie!”
Koot kyk haar berekenend aan. “Jy sal baie versigtig moet wees vir Liam. Geld, sjarme en die aandag van ’n aantreklike man kan na enige vrou se kop toe gaan. Onthou dat jou verhouding met hom ’n sakeverhouding is en hou dinge ten alle tye baie professioneel.”
Ebbie voel afgehaal. Die bietjie nagloed van die middagete wat nog oor was, verdwyn. Die verjaarsdagkoek en die intense, opsommende blikke was dan maar die standaardprosedure van ’n hartebreker.
“Toemaar, jy weet tog ek is altyd professioneel, en dis mos werk waarvan ons praat, of hoe?” sê sy sarkasties. “Buitendien is ek nie mooi genoeg vir iemand soos Liam nie.”
Sy onthou dat sy gedink het daar is waardering in sy oë toe hy na haar kyk. Nou besef sy dat hy seker so na alle vroue kyk.
Koot frons. “Ebbie, moenie so praat nie. Jy moet die Here dank dat Hy jou so mooi en slim geskape het.”
“Wel, as ek so mooi geskape is, waarom wou Thys nie eens met my trou nie?”
“Thys wil met niemand trou nie! Dis hoe eenvoudig dit is. En vergeet nou van hom. Al wat hy jou ooit gegee het, is ’n minderwaardigheidskompleks.”
“Toemaar, kom ons laat dit daar,” snuif sy en vee die lastige klammigheid met die agterkante van haar hande van haar wange af.
“Wanneer gebeur die trippie Kransbaai toe?” vra Koot asof hulle nooit oor iets anders as werk gepraat het nie.
“Hy sal my môreoggend teen elfuur hier by die kantoor kom oplaai. Dan gaan ons deurry Kransbaai toe; dis so twee uur se ry daarheen. Die gedagte is om vir my die plek te gaan wys waar hy die ontwikkeling wil doen. En dan gaan ons oor die bemarking en so aan gesels. Besluit hoeveel geld hy bereid is om daarvoor te begroot, en of ons net een bank gaan kry om die finansiering te doen.”
“Dan ry julle môremiddag terug?”
“Nee, hy’t gepraat van ’n nag of twee in die hotel oorslaap. Hy dink nie ek kan die dorp deurkyk en op ’n strategie vir die bemarking met hom ooreenkom in die bestek van een dag nie.”
Miskien het hy ander planne gehad toe hy dié voorstel gemaak het, besef sy nou.
“Dis dalk ’n goeie idee om dadelik met die local kopers te begin gesels – ’n gevoel te kry van die verwagtinge wat die kopers het.”
“As-se-blief! Die mense wat in sy ontwikkeling gaan koop, sal van Gauteng, Kaapstad en oorsee kom. Die mense van Kransbaai is vissers. Waar moet hulle geld kry om in ’n gholfbaan te belê?”
“Daar’s altyd mense met geld in elke klein dorpie. En onthou, ek wil die agente in die dorp betrek. Jy sal met hulle moet gaan kennis maak. Maak net seker dat hulle verstaan ons is die mandaathouer en dat ons ’n persentasie van die kommissie van elke verkoop gaan vat, al is hulle die verkoper.”
“Ek weet nie of ek ’n sukses van hierdie ding kan maak nie, Koot.”
Sy stoot haar hand deur haar hare en laat dit soos ’n waterval terugval. Al waaraan sy kan dink, is Liam se helderblou oë en hoe sy haar daaraan sit en verkyk het oor die tafeltjie in die restaurant.
“Dink jy ek is opgewasse teen ’n ouer, ervare man wat dink landswette kan na willekeur gebuig word en vroue het harte om te breek? Dalk lag hy as ek probeer om hom te beïnvloed oor bewaring. Soos ek die saak nou sien, is hy nie ’n redelike mens wat die voorstelle van die agentjie wat sy eiendomme moet verkoop ernstig sal oorweeg nie.”
“Jy’s ’n sterk girlie. Try your luck en kyk wat gebeur. Dalk sien hy die ding van jou kant af. Moet hom net nie kwaad maak en ons uit die deal uit praat nie. Daarvan gaan ék nie hou nie. Onthou asseblief dat hy nog nie die kontrak geteken het wat ons alleenreg op die verkope gee nie. Sy prokureur sit nog daarop, en ons sal seker eers volgende week kan teken. Mits alles goed gaan.”
“Nee, ek sal ons nie uit die deal uit praat nie, maar ek sal saggies probeer om hom te beïnvloed om sy planne so ’n bietjie te wysig.”
“Doen so,” sê Koot kortaf.
“Wanneer gaan jy vir die operasie?”
“Volgende week of die week daarna. Ek sal nog hier wees as jy terugkom om te hoor wat alles gebeur het.”
Ebbie staan traag op. “Dan moet ek seker maar huis toe gaan en ’n paar stukkies klere in ’n tas gooi. Gelukkig sal ek nou nie eers die helfte van die sportwinkel moet afpak om by my tas uit te kom nie,” voeg sy sinies by.
“Dankie, my girlie. Ek waardeer dit. En koop vir jouself ’n mooie erfie in Liam se ontwikkeling, waar jy ’n huisie kan bou en elke jaar met jou man en kindertjies kan gaan vakansie hou. Dis nou gratis goeie raad.”
“Ja, Koot. Dit sou ’n goeie idee gewees het mits daar ’n man en kindertjies in die prentjie was,” sug sy. “Die probleem is net dat stap een – die regte man – ontbreek.”
2
Toe Jeannie Ebbie die volgende oggend kort voor elf kom roep, het sy klaar haar huiswerk oor Liam Murray gedoen. Die internet is darem ’n wonderlike bron van inligting, dink sy meewarig. En verder skinder eiendomsagente alte graag.
Sy weet nou dat Liam in die eiendomsmark woeker en baie suksesvol is. Sy het gesoek, maar kon nêrens ’n aanduiding kry dat daar vraagtekens oor party van sy ontwikkelings hang nie. Sy talent, lyk dit vir haar, is om grond vir behuising gesoneer te kry waar ander ontwikkelaars lankal tou opgegooi het.
Kransbaai moet een van daardie gevalle wees, dink Ebbie. Sy kan steeds nie glo dat hy toestemming gekry het om ’n gholfbaan en ’n sekuriteitslandgoed daar te gaan bou nie.
“Meneer Murray is hier!” kondig Jeannie met ’n trilling in haar stem aan.
Ebbie kyk gesteurd na haar. “Ek kom. Dis nog nie heeltemal elfuur nie.”
“Ek sou my roer as ek jy was. Die man is omtrent ’n dish,” rammel Jeannie voort. “Oe, as ek darem –”
“Sê vir hom ek kom,” sny Ebbie die relaas kort. Sy vat haar tas wat in die hoek staan, gooi haar handsak oor haar skouer en stap uit.
Haar maag maak ’n onverwagte draai toe sy Liam sien. Vandag dra hy ’n ligte langbroek en ’n sporthemp wat so blou is soos sy oë. Sy vertrou nie haar stembande nie en knik ’n groet. Maak dan keel skoon.
“Koot is ongelukkig nie hier nie. Hy moes onverwags uitgaan en het gevra dat ek verskoning maak vir hom.”
“Nie ’n probleem nie. Sal ons dan maar ry?”
Inskiklik en aantreklik, dink Ebbie sinies toe hulle na sy motor aanstap. Gelukkig dat Koot haar van al sy foute vertel het.
Die motor waarmee hulle Kransbaai toe ry, is presies so luuks soos sy gedink het ná die ete by The Pink Pomegranate. Aantreklike man, duur motor – ’n onweerstaanbare kombinasie. Dis seker die maklikste ding in die wêreld vir hom om vroue in sy bed te kry.
En
