weer doen nie. Voordat jy weer die kluts kwytraak, hou in gedagte dat ek ’n vrou het om voor te sorg, en kinders wat nog universiteit toe moet gaan.” Sy stem klink afgemat en hy lyk skielik vir haar jare ouer as sy vyftig jaar.
“Nina …” Pat wag totdat sy vir hom kyk voordat hy verder praat. “Ek het ’n hele paar mense in die veld wat Meroni deurentyd dophou. As ek enigsins bewyse kry dat hy betrokke was by die bomontploffing waarin Damian dood is, gaan die aarde vir hom te klein wees – hy sal nie die lang arm van die gereg ontsnap nie.”
Nina kyk skuldig af grond toe. “Ek is jammer. Ek moes geweet het …”
Pat huiwer by die deur. “Ja, Skoonlief, jy moes geweet het. Ek weet hy was jou tweeling, maar dit beteken nie dat jy hom liewer kon hê as wat ek, of enige van ons ander broers, hom gehad het nie.” Pat glimlag. “Geniet jou vergadering met Quinn Chauncey. Ek hoor hy is nogal iets vir die oog.”
Nina kyk verontwaardig na haar broer en fladder dan haar wimpers dramaties. “O, en dit gaan die opdrag vir my soveel lekkerder maak.” Sy skop vererg teen die stoel se poot toe sy opstaan. “Ek sê nog steeds hy het geen beskerming nodig as hy net konsert gaan hou nie.”
“Hy is ’n wêreldberoemde violis en dirigent, dit is sy eerste optrede in Suid-Afrika en ek hoor sy heel grootste bewonderaar is die burgemeester se vrou.”
Nina rol haar oë. Almal in die stad weet dat die burgemeester totaal begogel is deur sy beeldskone nuwe jong vrou wat twintig jaar jonger as hy is en vir wie hy uit ’n huwelik van vyf-en-dertig jaar gestap het. “En as Mamma gepraat het, moet Pappa natuurlik spring.”
Patrick kyk na haar met geligte wenkbroue. “En dit is presies wat jy ook gaan doen. Die kommissaris het vir jou gedoen wat hy kon. Moet hom, of vir my, nié weer in ’n verleentheid stel nie.”
“Nou hoekom is jy ook in die dog box omdat ek aangejaag het?” Nina kyk met geligte wenkbroue na Tshepiso. Sy en Tshepiso werk al in ’n span saam sedert hulle albei vier jaar gelede by die misdaadondersoekdiens begin het.
Tshepiso se wit tande steek skerp af teen haar donker vel toe sy vir Nina glimlag. “Want as jy nie die bier in Samuel Meroni se gesig gegooi het nie, het ék dit sweerlik gedoen. En terwyl jy persoonlik vir Quinn Chauncey se veiligheid verantwoordelik is, sal ek en die ander lede van ’n uitgesoekte groep vir die veiligheid van die res van sy span sorg. Ek sien baie uit na hierdie opdrag. Hoe anders gaan ons ooit so naby aan ’n superster kom? Dink jy ek sal hom vir sy handtekening kan vra?”
Nina se wenkbroue wip op. “Het jy al ooit voorheen van Quinn Chauncey gehoor?”
Tshepiso kyk verontwaardig na haar. “Natuurlik! Ek is nie agterlik nie. Ek weet ook iets van kultuur af. My klein sustertjie wil so graag viool speel. Ek het al vir haar ’n DVD van hom gekoop.”
Nina kyk weg. Is sy die enigste vreemdeling in Jerusalem? “Nou wanneer is al hierdie reëlings getref dat ek niks daarvan weet nie?”
Tshepiso trek haar baadjie reg. “Terwyl jy by superintendent O’Neill in sy kantoor was, het die kommissaris ons self ingelig omtrent ons pligte vir die volgende twee of drie weke. Hierdie besoek van Quinn Chauncey het omtrent die hele stad op horings. Ek hoor dit het groot oorreding gekos om hom in Suid-Afrika te kry, en juis daarom wil die burgemeester verseker dat niks verkeerd gaan nie. Hulle wil graag hê hy moet terugkom vir nog besoeke in die toekoms.”
Nina sug effens toe sy by die luukse hotel uit die polisiemotor klim. “Nou ja, terwyl die meeste van die stad se mense snags van angs en vrees in hulle beddens bewe en onskuldige burgers dit skaars ná donker op straat kan waag soos misdaad in hierdie stad hoogty vier, laat ons ons beskeie deeltjie vir die samelewing bydra deur te hoor wat ons te doen staan om mister Chauncey se besoek aan Suid-Afrika vir hom so gemaklik moontlik te maak terwyl hy konsert hou.” Nina rol haar oë en trek skewebek. En met Tshepiso se vrolike lag in haar ore, kyk sy vas in die blouste paar oë wat sy nog ooit gesien het.
Skok ruk deur haar liggaam en sy verstar, magteloos onder die blou blik vasgevang. Maar dan draai die man sonder ’n woord om en verdwyn deur die groot glasdeur voor hulle wat geruisloos agter hom toeskuif.
“Kom, Skoonlief, ons gaan laat wees as jy helder oordag hier staan en droom.”
Tshepiso se stem dring van ver af tot Nina deur en sy skud haar kop effens om van die gevoel van onwerklikheid ontslae te raak. Wie was die man, en hoekom voel haar bene skielik bewerig ná haar onverwagse ontmoeting met daardie blou blik?
In die hotel se imposante voorportaal kyk Nina op na die reuse-dakvenster. “Wow!” Sy kyk om na Tshepiso. “Was jy al ooit in so ’n ghrênd plek?”
Dit lyk asof die hotel rondom die portaal gebou is. ’n Fontein wat oor ’n reuse-klipbal kabbel en groen plante en palms in groot potte skep ’n koel, rustige atmosfeer. Aan die een kant van die ingangsportaal skuif twee hysbakke van glas geruisloos op en af.
’n Blondine in ’n vlootblou broekpak glimlag vriendelik vir Nina toe sy voor die toonbank tot stilstand kom. “Ons is hier om –”
“Vir die vergadering saam met Quinn Chauncey. Ek weet, inspekteur O’Neill, julle kan maar deurstap. Die laaste deur aan die linkerkant van die gang.”
Nina maak haar oë groot vir Tshepiso, wat net haar skouers optrek. “Wel, wat ’n ontvangs! Selfs die ontvangsdame noem my op my naam. Dalk moet ek meer kere drank in vooraanstaande mense se gesigte gooi, dan is ek en die hele stad kort voor lank op voornaamterme.” Sy pluk die grys baadjie wat sy aanhet se pante bymekaar. “My reputasie het my blykbaar reeds vooruit geloop.”
Nina klop aan die deur waarnatoe die ontvangsdame hulle beduie het en word hartlik binnegenooi deur ’n joviale vreemdeling. “Miss O’Neill, welcome, we’ve been expecting you.” Hy hou sy hand na haar uit. “I’m Jack Chauncey. Can I offer you some refreshments?”
Daar is ’n stuk of ses mense in die vertrek en Nina verstyf toe haar blik op die burgemeester en sy sekretaris val. Die burgemeester staar streng oor sy bril na Nina. Nog ’n vreemdeling staan met sy rug na hulle voor die venster, wat op ’n binnehof met welige plantegroei en strategies geplaaste klipbankies uitkyk.
“Nee, dankie, ons is reg,” antwoord Nina namens haar en Tshepiso in Engels, en sy kan voel hoe Tshepiso se oë verwytend op haar rug brand. Nina sug onwillekeurig. Tshepiso het natuurlik lankal reeds die tafel in die hoek gesien wat kreun onder allerhande lekkernye. Sy frons en skud haar kop ongemerk vir Tshepiso toe sy omdraai. Sy wil hierdie vergadering so gou as moontlik agter die rug kry, sy wil dit nie nog verder uitrek deur vir koek en tee te bly nie!
Die burgemeester se groet is heelwat koeler as Jack Chauncey s’n. “Inspekteur O’Neill. Ek het meneer Chauncey verseker dat jy en jou span van die beste is wat ons kan bied.” Sy stem waarsku haar dat sy hom nie verkeerd moet bewys nie.
Nina knik styf. “Ek sal dit waardeer as ons kan begin met die vergadering. Ons het ’n besige skedule.”
“En ek verstaan daardie skedule is van vandag af aan my toegeken?” Die man voor die venster draai om terwyl hy praat, en Nina trek haar asem skerp in. Dieselfde blou oë wat haar netnou voor die deur so ontsenu het, vang hare vas en hou dit moeiteloos gevange. ’n Glimlag huiwer om sensuele lippe, en vir die eerste keer sien Nina die kuiltjie in sy sterk, hoekige ken. Sy hare blink blouswart in die lig wat daarop val. Hy stap stadig nader en Nina moet na hom opkyk toe hy reg voor haar tot stilstand kom. Hy hou sy hand na haar uit. “Quinn Chauncey.”
Nina lê haar hand in syne en ruk dit
