vir die volle duur van jou besoek aan Suid-Afrika in die skaduwees op die agtergrond sal huiwer en geen rimpels in die dam sal veroorsaak nie.”
Quinn draai glimlaggend om en sit sy viool op die vleuelklavier agter hom neer. “Die burgemeester het my verseker dat jy vir die volle duur van my besoek aan Suid-Afrika tot my beskikking is.” Hy kyk oor sy skouer na haar. “En ek is nie bang vir rimpels nie.” Hy gee haar ’n skitterwit glimlag. “Ek hou van opwinding.”
Nina se skouers sak moedeloos. In die afgelope week het sy agtergekom dat Quinn Chauncey ’n absolute perfeksionis is, dat hy baie gesteld is op stiptelikheid en dat hy laksheid nie kan verdra nie. Haar hoop dat hy vanoggend so kwaad gaan wees omdat sy so laat is dat hy haar summier gaan ontslaan, verdamp vinniger as wat dit ontvlam het.
Nina gee ’n tree vorentoe en maak die deur agter haar toe. “Luister, meneer Chauncey –”
“Quinn.”
“Ekskuus?” Sy frons.
“Ek het reeds voorheen vir jou gesê my naam is Quinn, gebruik dit asseblief.”
Nina lig ’n wenkbrou toe sy na die geïrriteerdheid op sy gesig kyk en sy trek haar skouers op. “Nou goed, Quinn. Ek is ’n moeilikheidmaker. Vir my was reëls nog altyd goed wat gebreek moet word. Ek weet niks van protokol en supersterre, fanatiese bewonderaars en konserte af nie. Ek sal jou waarskynlik eerder in ’n verleentheid stel as wat ek jou enigsins sal help. Jy kan met my bevelvoerder praat as jy nog hoegenaamd daaroor twyfel. Ek is vir jou van nul en gener waarde. Jy is baie beter af sonder my.”
Nina trek haar vlegsel oor haar skouer vorentoe en draai die punt daarvan ingedagte om haar vinger. “ As jy nou vir die burgemeester gaan sê dat jy my glad nie meer nodig het nie, dat ek net onnodig onder jou voete is en dat jy my nie sinvol kan gebruik tydens jou konserte nie, is ek uit jou hare en kan jy rustig op jou finale voorbereidings konsentreer.”
Quinn kyk ernstig na haar. “Hoekom wil jy so graag uit hierdie ooreenkoms kom wat die burgemeester op jou afgedwing het? Is dit werklik vir jou so belangrik om skurke en kriminele vas te trek?”
“Een krimineel. Ek is besig om ’n belangrike saak te ondersoek en nou is dit alles op die agtergrond geskuif omdat –”
’n Swart wenkbrou lig sardonies. “Omdat jy iemand wat konsert hou vir ’n lewe moet oppas?”
“Presies, ’n moordenaar is op vrye voet en –”
“Wie is vermoor wat so belangrik vir jou was?”
“My tweelingbroer. En sal jy ophou om my elke keer in die rede te –”
“Ek sien.” Hy vou sy arms voor sy bors en kyk ernstig na haar. “Ek is jammer oor jou broer se dood. Waar het jy dan die pad byster geraak dat jy so gedemoveer is om my te moet oppas?”
Vir ’n breukdeel van ’n sekonde is Nina sprakeloos oor sy simpatie. Dit klink werklik asof hy dit opreg bedoel. “Jy is vlug van begrip” – sy glimlag liefies vir hom – “vir een wat konsert hou vir ’n lewe.”
Quinn skud sy kop. “Om my te beledig gaan jou niks in die sak bring nie. Praat jy van alle beroepe en mense waarvan jy niks weet nie so neerhalend?”
Nina kyk af na die weelderige dik mat onder haar voete om haar verleentheid weg te steek. “Ek is jammer, dit was ’n simpel grappie.”
Hy lig ’n wenkbrou. “En dit het óók nie daarin geslaag om my aandag af te lei nie. Wat het jy gedoen?”
Sy sug effens. “Jy is erger as ’n bloedhond. Ek het ’n glas bier in ’n vooraanstaande, gesiene skurk se gesig gegooi.”
Hy sit sy hande op sy heupe en sy lippe plooi agterdogwekkend. “Werklik? En het hy dit verdien?”
Nina se oë vernou. “Hy verdien dit om agter tralies te sit, maar die bier in sy gesig was die naaste wat ek aan hom kon kom sonder om hom fisiek aan te rand en elke been in sy nuttelose liggaam te breek.”
Quinn kyk ’n oomblik in stilte na haar en skud dan sy kop. “Jy het iemand nodig om jou teen jouself te beskerm, Nina O’Neill.”
Nina gooi haar hande in die lug. “Jy klink nou net soos my broers. Jy het my tog nie werklik nodig nie, sal jy my laat gaan?”
“Nee.”
“Nee?”
“Dis buite die kwessie.” Hy vou weer sy arms voor sy breë bors.
“Watter sinnelose, totaal onverklaarbare rede kan jy hê om van my in my professionele hoedanigheid gebruik te maak?” Nina gooi vererg haar vlegsel terug oor haar skouer.
Quinn trek sy skouers op. “’n Fanatiese bewonderaar in Amerika het voor die einde van ’n konsert op die verhoog gespring, my baadjie geskeur en my Stradivarius onherstelbaar beskadig.” Hy sug. “Dit het Jack eintlik meer ontstel as vir my. Hy voel om die een of ander raaiselagtige rede dat dit sy skuld is, dat hy iets kon gedoen het om dit te keer, dat hy beter sekuriteit moes gereël het.”
Nina strek haar hande langs haar uit. “I rest my case! Jy het duidelik die dienste van ’n baie professionele lyfwag nodig.”
Quinn skud sy kop beslis. “Nee, ek het jóú nodig.”
Dit voel vir Nina asof sy gerus haar hare uit haar kop kan trek van frustrasie. “Hoekom? Hoekom juis vir my?”
“Omdat ek jou hoor sing het.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
