Die engele staar. Marie Reyneke

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Die engele staar - Marie Reyneke страница 5

Die engele staar - Marie Reyneke

Скачать книгу

agternasit, besluit jy jy kan nie sonder hom lewe nie en drop jy my net so!”

      “Meneer Becker!” Sy gee nie eens om dat hy die irritasie in haar stem hoor nie. “Ten eerste was dit nie ’n impulsiewe besluit om die werk te aanvaar nie. Ten tweede weet hy nie waar ek is nie, en ten derde kan u met my ’n kontrak opstel wat my vir ’n sekere periode bind – as dit u sal gerusstel.”

      Sy weet nie of sy haar verbeel dat die geamuseerde laggie weer agter die blonde baard wegkruip nie.

      “Goed dan,” gee hy toe. “Ek som mense gewoonlik gou op. Ons kan mekaar vir ’n maand deurkyk en daarna ’n kontrak vir ’n jaar opstel. Tevrede?”

      Sy knik. “Heeltemal redelik, dink ek.”

      As haar taak afgehandel is, sal ’n kontrak tog nie meer van belang wees nie.

      Gunther kom regop uit sy stoel. “Kom ek gaan wys jou die geboue en stel jou aan die personeel voor.”

      Hy staan opsy sodat sy voor hom by die deur kan uitstap.

      “Jy praat foutloos Afrikaans?” merk sy oor haar skouer na hom op terwyl hulle aanstap. “Jy’s tog van Duitse afkoms, nie waar nie?” Philip het haar oor en oor daaraan herinner om voor te gee dat sy verbaas is oor sy Afrikaans.

      “My ouers was Duits. Ek het jare in Namibië gebly,” antwoord hy kortaf.

      Die oomblik toe hulle die hoofgebou binnegaan, laat gly die een man wat Nina netnou by die kroeg sien sit het sy rietskraal figuur van sy stoel af. Hy kom met ’n uitgestrekte hand op hulle afgestap.

      “Stel jy ’n man dan nie ook voor aan dié skoonheid nie, ou Gunther? Of wil jy haar heeltemal vir jouself hou?”

      Met sy amper seunsagtige stem, veelkleurige oorhanghemp en lang vaal hare wat in ’n poniestert agter sy rug hang, sou mens hom byna vir ’n vrou kon aansien, dink Nina. Maar dan sien sy sy kaal voete. Niks vrouliks daaraan nie – nie met albei die tweede tone wat heeltemal bo-op die middeltoon klim nie.

      “Vir Jack Miller moet jy maar ligloop,” glimlag die ander man vriendelik. Hy kom ook nader en steek sy hand uit. “Kan nie ’n rok weerstaan nie. Ontmoet liewers vir my: Douw Jonck.”

      Sy glimlag is wyd en vrolik. En hy het die interessantste oë wat Nina nog ooit gesien het: mahoniebruin, met goudgeel spikkels deurspek.

      Gunther gee ’n geforseerde laggie. “Dis juffrou Joubert. Sy kom werk by Nyati. Die res van die werkie het Livingstone se jack-of-all-trades reeds namens my gedoen.”

      “Livingstone se jack-of-all-trades?” wil Nina laggend weet. Verbeel sy haar of was daar ’n sweempie sarkasme in Gunther se stem?

      “Ereveldwagter, toeristegids, karweier, privaat speurder – enigiets wat jy nodig het,” spot Douw gemaklik met homself.

      Privaat speurder en wildbewaarder? dink Nina verras. Dit kan die moeite werd wees om dié man beter te leer ken.

      Net toe lui die telefoon. Terwyl Gunther dit by die ontvangstoonbank antwoord, is Nina genoodsaak om vir hom te wag. Douw Jonck is steeds nie op sy mond geval nie. Hy knik oordrewe en die geel vlekke in sy oë lag met haar.

      “Laat ek jou sommer ook betyds teen hierdie Duitsertjie waarsku, juffrou Joubert,” beduie hy skertsend met oordrewe handgebare. “Jy weet, hulle ouens wat aan ’n vrou gewoond was…”

      “Aan ’n vrou gewoond wás? Hoe bedoel jy?”

      “O, sorry! Daar trap ek al weer waar ek nie moet nie. Ek dog jy weet.”

      “Duidelik nie,” probeer sy korswil. “Dalk kan jy my inlig.”

      Die man huiwer. Hy neem ’n sluk bier en loer bo-oor sy glas na waar Gunther met die telefoon besig is.

      “Liewers nie,” beduie hy met sy hande en maak ’n snybeweging oor sy keel. “Ek is nog te lief vir die lewe.”

      “Ja,” knik Jack Miller met ’n skewe glimlaggie. “En miskien sal ou Gunther nie daarvan hou dat jy haar teen almal behalwe jouself waarsku nie. Ek meen…”

      Hy knip sy storie kort toe Gunther die telefoon neersit.

      Waarvan praat hulle? wonder Nina. Volgens Philip het Gunther saam met sy vrou uit Namibië hierheen gekom. Sou hulle intussen…? Maar sy kry nie kans vir verder tob nie.

      “Ek moet ’n groepie toeriste in Livingstone gaan oplaai vir ’n wildbesigtigingsrit deur Mosi-o-Tunya,” praat Gunther langs haar. “Jy kan saamkom as jy wil. Ons neem dikwels toeriste op wildbesigtigingstoere. Dit kan net wees dat jy dit ook nog eendag sal moet behartig.”

      “Mosi-o-Tunya?” vra Nina verras. Dis die einste naam wat telkens onder bespreking was in haar en Philip se beplanning.

      “Mosi-o-Tunya Wildpark,” verduidelik hy. “Die plaaslike benaming vir ‘die rook wat donder’, soos hulle die valle noem.”

      “Ja,” knik sy. “Ja, ek sal graag wil. Ek het van die wildpark gelees.”

      “Nou gaan kry vir jou ’n hoed. Ek gaan haal vir Falcon Eye.”

      Hy is al byna by die deur uit toe hy oor sy skouer sê: “Vra vir Derrick om vir ons ’n koelhouer met drinkgoed te pak.”

      Sommer net so. Sonder dat sy ’n idee het wie of wat Falcon Eye is, en nog minder waar sy veronderstel is om vir Derrick in die hande te kry.

      Sy sien hoe Douw agter sy glas bier grinnik.

      “Derrick,” praat hy met die kroegman wat uit die klein vertrekkie agter die toonbank kom, “Herr Gunther het gesê jy moet ’n koelhouer pak vir ’n uitstappie na Mosi-o-Tunya. Jy weet seker wat daarin moet kom.”

      Die lang Zambiër agter die toonbank, met sy wit hemp en strikdassie by ’n blinkgestrykte swart pak, kyk hulle al twee vraend aan. Hy vryf onseker agter sy oor. Besef toe blykbaar wie sy is, en verseker haar met ’n handbeweging soos ’n saluut dat hy die koelhouer sal pak en sorg dat dit gelaai word.

      “Dankie,” erken Nina sy gebaar met ’n kopknik. Toe aan Douw: “Jy red my lewe. Ek het sowaar nie geweet wie Derrick is nie. Maar ek sal seker nou moet spring.”

      “Ag, wat ’n waste! Ek sê julle mos ou Gunther wil haar vir homself hou,” weeklaag Jack Miller oordrewe.

      Nina kan nie help om te glimlag nie. Hierdie is beslis twee karakters van wie sy meer te wete sal wil kom. Sy wuif haastig ’n groet en draai om.

      Buite drafstap sy vinnig na haar chalet. Al wat op die oomblik belangrik is, is dat sy op pad is na Mosi-o-Tunya. Dié Mosi-o-Tunya Wildpark! En dit nogal saam met Gunther Becker.

      Die ratte begin draai. Sy sal haar oë moet oophou.

      3

      Gunther wag reeds in die parkeerarea in ’n oop voertuig met bankies en ’n seildak toe Nina aangedraf kom. Falcon Eye, lees sy op die deur die naam langs ’n yslike tekening van ’n valk.

      Sy glimlag onderlangs. As jy dan veronderstel dat ek inligting soos wie

Скачать книгу