jy is in Stockholm. Kan ons asseblief vanaand iewers ontmoet? Nerine.
Goeie fok! So much vir sy vermomming en al die moeite om die toeristiese dele in die stad te vermy. Hoe weet die ambassadeur hy is hier? Hy gaan sit by ’n tafeltjie om tot verhaal te kom. Hy ruik vars koffie en gebak en wink vir ’n kelnerin. Nadat hy nog ’n ruk sit en wonder het oor hoe die ambassadeur weet hy is in Stockholm, tik hy ’n boodskap terug.
Dag Nerine. Ek stel voor dat ons om agtuur by die Bistro Ruby in die ou stad, die Gamla Stan, ontmoet. Ek het toevallig die restaurantjie gesien en ons sal ongesiens daar kan gesels. Jy het seker nie gedink om by die ambassade in Fleminggatan te ontmoet nie?
Miskien het sy nuwe inligting oor die vermiste Pillay. Miskien het die bliksem intussen in Parys opgedaag terwyl hulle nie daar is nie. Johan glimlag vriendelik vir die kelnerin wat vir hom koffie bring. Weet die mense hoe mooi hulle is?
Na hy aan ’n vars cinnamon bun weggelê en twee koppies koffie gedrink het, besluit Johan om eers terug te gaan hotel toe. Hy wil stort en homself bietjie meer skaflik aantrek voor hy die ambassadeur ontmoet. Hy stap die bult terug hotel toe met ’n wip in die stap. Terwyl hy die ontspanne atmosfeer in die stad en die opvallende welvarendheid van sy inwoners waarneem, wonder hy hoekom hy so opgewek voel.
By die hotel is daar geen boodskappe by ontvangs nie en hy gaan reguit kamer toe.
Deur sy kamervenster merk Johan die laaste sonstrale bo die daktoppe. In die meeste vensters oorkant die straat is daar afgesien van normale beligting ook lampies op die vensterbanke. Dit is nou eers herfs, maar die Swede probeer die winter besweer met so veel lig as moontlik. Hy skakel die televisie aan. Dit lyk vir hom soos ’n Sweedse weergawe van Idols wat uitgesaai word en hy laat dit aan terwyl hy in die stort stap.
Terwyl hy hom was, dink hy weer hoe lank gelede hy goeie seks gehad het. Johan sug diep. Hy droog hom af en stap deur na sy kamer. Daar is nou nuus op die TV en hy sien ’n insetsel oor Suid-Afrika. Hy herken Johannesburg se geboue en die bekende polisievoertuie. Hy verstaan nie die nuusleser nie, maar dan word ’n foto van Ivor Hubert, die bekende joernalis van die Mail & Guardian, op die skerm getoon. Dit word langsaam duidelik dat hy vermoor is.
Johan vermoed die dood van die joernalis hou direk verband met sy beriggewing oor die aankoop van wapens. Die verslaggewer was bekend vir sy ondersoeke na regeringstenders en beriggewing oor bedrogondersoeke. Dis duidelik Ivor Hubert het te veel geweet, of gekrap waar hy nie moes nie, en nou het hy met sy lewe daarvoor geboet.
Johan skeer vinnig en trek ’n ligte katoenpak aan. Hy wil ’n goeie indruk op die jong ambassadeur maak, alhoewel dit hom vreeslik pla dat sy uitgevind het dat hy in Swede is. Hy gaan haar pertinent vra hoe sy weet. Miskien het Janet of ’n ander agent haar omtrent sy taak ingelig. Dalk wil sy hom daaroor konfronteer. Johan is onmiddellik ontsteld by dié gedagte. Hy voel hy word misbruik vir politieke doeleindes. Spy vs spy, but who hangs the hangman? Hulle moet die moord op Ivor Hubert dringend bespreek. Die joernalis en Nerine Cloete het mekaar waarskynlik geken.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
