Hulle is pas klaar toe Barry met ’n breë glimlag daar aankom. “Raai wat het ek vir jou gebring?” groet hy hande agter die rug.
Sy kyk op in sy sonbruin gesig met die laggende oë en breë snor en kry lus om saam te speel. Barry was altyd ’n vrolike pretmaker; so onthou sy hom mos.
“Wel,” sê sy skewekop, “dis óf ’n sak vol goud óf ’n uitnodiging na die koning se bal!”
“Amper,” antwoord hy skalks. “Want ’n foto soos dié kan rêrig na die een of die ander lei. As jy nie ’n skoonheidswedstryd wen nie, sal jy wel vir seker raakgesien word, meisiekind!” Hy haal ’n koerant agter sy rug uit en vou dit teatraal voor haar oop. Haar foto is boaan die sosiale bladsy met ’n kort byskriffie wat sê dat sy gisteraand ’n geslaagde uitstalling van haar werke by haar huis gehou het. Dis ’n baie mooi foto van haar én van drie van haar groter potte. Sy lyk stralend en vol selfvertroue.
“Hm …” sê sy effens verleë en loer na Barry. “Dié man het ’n slag met ’n kamera. Ons hoop nou maar net die verslaggewer is ook so genadig in die kunsrubriek!”
Nog voordat sy mooi wis wat hy gaan doen, steek hy ’n hand uit en vou dit om haar ken, trek haar sag nader en soen haar vol op die mond.
“So ja, nou het ons mos behoorlik gegroet ná al die jare. En Clara, ek is seker dit sal maklik wees om genadig te wees, want die kunstenares is só mooi!”
In sy oë lees sy die ou gawe vriendskap en ’n nuwe bewondering wat haar warm om die hart vat.
“Kom ons gaan drink koffie daar onder die populiere waar my pa altyd gesit en skilder het. Ek het ’n paar tuinstoele gekoop spesiaal vir die plek. Ek wil nog ’n patio ook uitlê met plat klippe …” Sy roep na Mamoesa om koffie te bring en stap vooruit na die sitplek onder die vergelende bome, die koerant liggies tussen haar vingers. Sy kyk laggend na Barry toe hulle gaan sit.
“Clara,” sê hy sag, “jy moet my nie te ernstig opneem nie. Ek is maar net ’n man wat met ’n skok ontdek het dat ’n ou skoolvriendinnetjie wat kon skree dat die berge antwoord gee as ’n mens haar terg, ontpop het in ’n skoonheid wat jou asem wegslaan.”
“Dis baie lekker om julle almal weer te sien, Barry.”
“Almal?”vra hy skerp.
“O, vir jou en Janus, natuurlik. En ek sal seker nog van ons ander ou skoolvriende ook raakloop.”
“Hm … Seker ja.”
Mamoesa bring die koffie en dis of die gesprek nog lekkerder vlot. Hulle gesels oor die ou dae, oor Barry wat al ’n hele rukkie lank saam met sy pa op Kruin boer. En oor eerskomende Saterdagaand …
“Dis nou nie die koning se bal nie, maar wat, die Riemlandse jagvereniging kan net so ’n lekker opskop reël,” sê hy. “Kom saam met my, toe!”
“Goed,” knik Clara. “Van jag gepraat,” sê sy sober, “ek was gister laat teen die hang uit en het drie skote gehoor. As jy aan die jagvereniging behoort, is jy seker die entoesias?”
’n Klein laggie lig sy een mondhoek, en hy skud sy kop skaars merkbaar. “Byna almal hier rond behoort aan die jagvereniging. Ek het ook die skote gehoor. Ek vermoed dit was seker ou Janus. Hy trek van tyd tot tyd los op die rooikatte wat sy vee so vreet.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
