meubels opvee.
Van die oomblik dat die uitnodigings uitgedeel is, begin Ma intens belang stel in die daaglikse weervoorspelling. Daar is altyd die skrale hoop dat die son op die dag van die partytjie darem ’n halfuur agter die wolke sal uitloer, dat die wind nie orkaansterkte sal waai nie, dat die temperatuur nie té ver onder vriespunt sal daal nie, kortom, dat die kinders ’n bietjie buite kan speel om die tyd gouer om te kry.
Want jy sal nie glo hoe s-t-a-d-i-g elke minuut kan kruip wanneer jy drie uur lank ’n dosyn gillende kinders in jou huis moet vermaak nie. Teen die tyd dat hulle ma’s hulle weer kom haal, is jy so doof dat jy moet liplees. En dan lê die Groot Opruim nog voor.
Boonop moet jy die verjaardagkoek minstens ’n dag voor die tyd bak, want ’n dramatiese donderstorm kan moontlik op die laaste oomblik al die elektrisiteit in jou huis afsny. (Dit gebeur gereeld in ons huis.) Ek kan seker my sorge beperk deur ’n koek te kóóp – maar ek sal dit steeds self moet versier, want my kinders en al hulle maats glo mos ek het ’n graad in koekversiering verwerf.
Dis omtrent my enigste aanspraak op roem, hier in Frankryk waar niemand eintlik weet ek skryf boeke nie, dat ek koeke in die vorm van dinosourusse of seerower-skatkisse of sprokieskastele kan vervaardig. (Al die ander ma’s, almal klaarblyklik slimmer as ek, het sommer van die kinders se geboorte af plat koeke in ’n enkele kleur by diepatisseriegaan koop.)
My enigste troos is dat die koekbouery darem makliker word met die jare, want soos die kinders ouer word, word die versoeke minder verbeeldingryk. Tot hulle hier rondom dertien besluit hulle is nou klaar met die dinge van ’n kind (soos in dinosouruskoeke) en een van my doodgewone skewe sjokoladekoeke versoek.
My jongste het byvoorbeeld haar vorige verjaardag met ’n Amerikaanse tema gevier en vir ’n koek in die vorm van die Amerikaanse vlag gevra. Nou kyk, vir ’n ma wat op haar dag Doringrosie se kasteel uit blokke koek en roomyshorinkies (vir die kasteel se torinkies) moes optower, is ’n vlagkoek amper ’n belediging. Soos om vir Gaudi te vra om ’n eenvoudige tuinmuur te bou! Al wat jy nodig het, is ’n reghoekige koekpan en rooi en blou versiersuiker. Vir die koek, nie vir die tuinmuur nie.
Die gekleurde versiersuiker sou voorheen miskien ’n probleem gewees het, maar ná ek in Die hart van ons huis verkondig het dat ek nie voedselkleursel op die Franse platteland kan opspoor nie, het verskeie goedhartige siele hulle oor my ontferm. Teen hierdie tyd het ek soveel botteltjies voedselkleursel ontvang dat ek elke aand my dogter se badwater pers of pienk of oranje kleur, net om badtyd interessanter te maak.
Die goeie nuus is ek het die Amerikaanse partytjie oorleef, soos die Mexikaanse tema twee jaar gelede en die Hannah Montana-pajamapartytjie nog langer terug. Ek sal seker volgende jaar se partytjie ook oorleef, wat die tema ook al sou wees. En oor ’n jaar of drie sal my jongste besluit sy’s nou ook klaar met die dinge van ’n kind en ’n gewone skewe sjokoladekoek pleks van ’n kasteelkoek of ’n vlagkoek aanvra.
Dan sal ek eindelik ook klaar wees met die binnehuise kinderpartytjies wat ek so verpes.
Ja, ek weet, dit klink soos goeie nuus.
Ek kan glad nie verstaan waarom die gedagte my skielik so half hartseer laat voel nie.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
