seun lewe nog!” roep hy uit.
“Dis heidense dinge,” sê sy ferm. “Jy sal gestraf word!”
Nou praat hy, kort en kragtig: “Dit lewe nog hier binne. Hoekom moet ek al twee verloor?”
Pieter sny Magriet se nagrok oor haar maag oop.
“Pieter, dink mooi voor jy dit doen,” waarsku tant Lenie weer.
“Magriet is weg.” Hy weier om ag te slaan op haar vermaning. “Die kind lewe. Ek gaan hom nie saam met haar verloor nie. Staan weg!”
Pieter se hand bewe met die mes. Hy plaas die punt daarvan teen Magriet se swanger maag.
Tant Lenie draai weg. Sy het al baie diere afgeslag, maar ’n mens is nie ’n dier nie, veral nie ’n mens teenaan wie se lyf sy die vorige aand aan die slaap geraak het nie. Sy kan nie kyk nie.
Eerste staan langs Pieter. Sy praat sag, stadig, gerusstellend terwyl die mes sy koers vind: “Stadig … stadig …”
Die mes gly deur Magriet se vel.
“Nie te diep nie,” vermaan Eerste.
Tant Lenie hou nou met albei hande haar mond toe.
Pieter gee die bebloede mes vir Eerste om vas te hou en druk dan sy hande in Magriet se maag. “Kom …” prewel hy, “kom, seun.”
Pieter lig die baba op; hou die bebloede seuntjie in sy twee hande voor sy gesig in die lug. Die naelstring hang pers en bloederig tussen hulle.
“Jakob,” fluister hy.
“Jakob,” beaam Eerste.
Die volgende dag begrawe Pieter de Witt sy vrou soos dit ’n Christen betaam, met skriflesing, gebed en gesang, onder ’n wilgerboom op Donkerland. Die wilgerboom staan op ’n stil plekkie langs die Tugela.
In die maande wat kom, maak hy Magriet se kudde beeste behoorlik syne. Mettertyd sal die beeste aanteel. Die grond hier is vrugbaar, en alles wat Pieter saai sal op die duur vrugte dra.
’n Ruk lank sal daar geen Engelse of Zoeloewinde oor Donkerland waai nie. Pieter de Witt sal weer trou. Sy sal drie keer vir hom kinders baar, van wie net een, Schalk, sal oorleef.
En Jakob?
Hy word met groot sorg versorg deur haar wie se lewe Pieter aan die ander kant van die Umzimkulu gered het. Jakob wat soos ’n kalf uit ’n moeras gepluk is nadat Eerste sy pa se hand in die verlossing gelei het, sal ’n groot man word. In die eerste anderhalf jaar ná sy geboorte sal sy soos ’n moeder vir hom wees, sy tandvleisies masseer wanneer sy eerste tande wil deurbreek, sy handjies vashou wanneer hy op sy eie wil begin stap. Hy sal ’n man word, en vir die eerste deel van sy lewe het hy sy wit hofie teen haar swart bors laat rus, sy wat haar lewe verskuldig is aan die eienaar van Donkerland. Nou sal jy begin verstaan wat ek bedoel het toe ek gesê het die De Witts se geskiedenis is onlosmaaklik vervleg met dié van Mafungwashe.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
