soos ’n mafiabaas wat vasgetrek is, dwelmbendes wat gearresteer is en drie opspraakwekkende moordsake.
En toe die moord op Elmien Malan. Om ’n meisie teenoor wie sy dikwels in ’n onderhoudsituasie gesit het so oopgekerf te sien, het die einde van haar hardenuus-loopbaan beteken. Soos so baie ander joernaliste het sy vir terapie gegaan, maar selfs dit kon haar nie help nie.
En nou doen sy sagte stories vir Gavin Greeff by Montage. Iemand moet die rekeninge betaal. En nou nog die verdomde e-tol-dreigemente ook wat sy gereeld per SMS ontvang omdat sy nie geregistreer het nie.
Gavin Greeff kyk sy joernaliste selde in die oë. En wanneer hy praat, wend hy gedurig lipsalf aan en sluk-sluk sodat sy adamsappel grimmig op- en afspring.
“Vandag is dit appelkoos-lipsalf, gister het mens verstik aan die aarbei!” Mysi se kommentaar toe hy nou die dag in ’n vergadering gedurig aan sy lippe geraak het.
Van sy joernaliste wat witvoetjie soek, gee dikwels vir hom aksiefigure present – die mees onlangse is Iron Man. “Ironies. Want grillerige Gavin het vla in sy pype, nie yster nie,” het die nuusredakteur onderlangs gemompel toe hy dit sien.
“Ek wens Agata wil ’n bietjie in gruwelike Gavin se kantoor kom uithang. Sy sal weke lank woordorgasmes hê,” het Mysi nou die dag gelag toe Agata weer ’n wysheid kwytgeraak het: Liefde is as jy sy oggendasem kan gedoog.
Gavin oefen twee keer per dag fanaties in die gimnasium in die Montage-gebou – soggens vir ’n uur voordat hy begin werk en smiddae selfs langer nadat hy sy werk afgehandel het. Soms gaan draf hy daarna. “Hy werk baie duiwels in hom dood, en as hulle nog steeds kriewel na al daai bench-presses, draf hy hulle onder sy tekkies flenters.” Dit was Mysi se kommentaar nadat hy haar nou die dag amper onderstebo gehardloop het.
Na sy draf- of gewigtesessies bring Gavin minstens tien minute in die stort deur, asof hy ou sondes probeer afskrop tot sy vel rooi is daarvan.
Joernaliste beskryf sy gimnasiumroetine as “masochistiese sessies wat die Marquis de Sade sou ontstem”. Hy draf verbete op die trapmeul tot die sweet hom aftap, seker om te sorg dat daar nie ’n ons vet aan sy liggaam is nie, maar net spiere. (Vir wie om te bewonder? Hyself?) Sy ruie borshare blink daarna van die sweet as hy uit die gimnasium kom. Hy dra altyd los, oop hemde juis om dit te beklemtoon.
“Ek sweer hy dra ’n borshaar-pruik,” giggel Mysi.
“Is daar so iets?” het Carina gewonder.
“Jong, as hulle boskasies op pankoppe kan inplant, kan hulle Gavin se borshare voed.”
Carina het eendag per ongeluk in Montage se gimnasium beland en gesien hoe Gavin gewigte wat duidelik te swaar is vir hom verbete bo sy kop uitstoot, sy hemp papnat van die sweet en met are wat op sy arms wou ontplof. En elke keer as hy gim, dra hy een van twee T-hemde met I am away from my computer! en Jou ma se stasie! daarop. Sy het altyd gedink hy sal kaalbolyf gim, maar hy stel nie sy spiere ten toon nie. In elk geval nie sover sy kon sien nie.
Vir Carina is Gavin ’n homp harige vleis met ’n wrede gesig en ’n prominente kakebeen wat sy gesig na ’n doodskop laat lyk. Daar is permanente blou kringe onder sy oë wat haar laat wonder of hy ooit slaap. En die kringe in sy doodskop kan beslis nie van ’n oordadige sekslewe wees nie, want die gerugte loop rond dat sy vrou eintlik lesbies is en hy met haar getrou het vir haar geld. Haar miljardêr-oom besit Montage en Gavin het destyds hier as ’n onervare joernalis begin werk. Toe skryf hy die een sensasionele storie na die ander. Hy het hulle soos wors in ’n worsmasjien uitgeryg en Montage se verkope laat verdubbel.
Vyf jaar later was hy redakteur, danksy Mariaan, sy vrou, en haar skatryk pa. Nou wonder Carina wat gaan gebeur indien die huwelik finaal inmekaartuimel. Sou die familie-uitgewers die indringer uitskop?
Wanneer hulle vergaderings hou, teken Mysi graag ’n onderstebo smiley-face omdat Gavin se mondhoeke dikwels ’n ontstemde trek het asof iemand pas vir hom gesê het daardie pyn waarvan hy nou bewus word, is aambeie. En Mysi beklemtoon die ruie wenkbroue wat soos ’n reguit pad deur die Karoo oor sy oë strek. Frankenstein, thou hast met thy creature again! skryf sy as sy regtig vies is vir Gavin.
Gavin praat in kort, saaklike sinne met die joernaliste. Geen “Hoe gaan dit?” of “Lekker storie, goeie terugvoer” of “Ek moes jou artikel net drie keer herskryf” nie. Altyd net opdragte in ’n nukkerige stemtoon asof hy nie genoeg asem het om volsinne te praat nie, en altyd daardie skelm oë wat selde direk na ’n mens kyk. Hierdie afknouerigheid het die nuusredakteur, Ben, laat gis dat hy ’n opperste boelie op skool moes gewees het.
Nog gerugte wil dit hê dat sy oog lekker ronddwaal en dat hy elke jong vroulike joernalis wat by Montage wil werk, eers probeer “inwy”, maar selde slaag. Ook dat hy daarvan hou om met leer geraps te word – daarom dat hy altyd sulke groot lyfbande dra. En dat die fisieke geseling beslis nie deur sy vrou toegepas word nie. Dit doen sy met haar tong. En daar word baie gepraat oor haar en haar familie se geldelike houvas op hom en Montage.
Terwyl hulle op Gavin wag om die Maandagoggend-nuusvergadering te open, kyk Carina na haar notas oor Alicia. Sy het daarna nog navorsing op die internet gedoen en redelik baie oor die sosiale vlinder en uitgewer te wete gekom.
Toe doen sy navraag oor hoe ander mense die werkverhouding tussen Alicia as uitgewer en Jacques as skrywer ervaar het.
Carina het gister twee teksredigeerders opgespoor wat vir die Francke-Uitgewery werk en hulle gebel, en hulle kommentaar was dat Alicia “nog altyd in Jacques se broek wou inkom, maar dit nooit kon regkry nie”. Haar onderhoud met Alicia gisteroggend het dit bevestig. Want al het Alicia hoe hard probeer, Carina se instink het bevestig dat Jacques nooit ontrou aan Lena was met Alicia nie. Indien dit sou gebeur het, sou daardie inligting lankal uitgelek het. Daarvoor sou die bedryf en Alicia gesorg het.
Nou, hier waar sy saam met die ander joernaliste om die tafel sit, kry Carina Jacques steeds nie uit haar gedagtes nie. En vandag is dit ekstra moeilik omdat sy foto in feitlik elke koerant pryk. “ ’n Reklamefoefie,” het een van die twee redigeerders met wie Carina gister gepraat het dit genoem.
En iemand anders: “Ek dink hy vlug van Alicia. Ek sweer sy’s by die mafia betrokke! Hy is dalk iewers in sement toegemessel. Of in ’n mynskag afgegooi.”
Mysi loer oor haar skouer na Stefan Loots, ’n nuwe joernalis wat onlangs begin het en wat nou ingestap kom. “Die liewe Heer seën sy voorsate wat die Groot Trek oorleef het.”
“Hy’t jou gehoor!” waarsku Carina.
Stefan is een van Gavin se nuwe aanstellings – ’n ondersoekende nuusjoernalis wat tot by die fondament van ’n storie sal delf, veral vir die brokkies inligting wat dikwels deur ander joernaliste se vingers glip. Feite wat aanvanklik nutteloos skyn te wees, maar uiteindelik die deurslaggewende faktor is wat die waarheid agter die verdigsels en ontkennings ontbloot. Maar omdat hy Gavin se nuwe ster-aanstelling is, is hy tans besig met drie groot stories “waarvan een die ANC-regering se korrupsie na ’n landsdienskamp sal laat lyk” (Stefan se woorde). En hy is glo op die punt om ’n deurbraak te maak.
Dit is die soort stories wat Carina eintlik moet doen. Maar nie nadat sy by Blitsnuus bedank het juis oor die aard daarvan nie.
Carina kan die spanning aanvoel, soos by ’n klas wanneer die onderwyser laat is en hulle sy haastige voetstappe hoor nader kom. Albert en Katy, twee van Montage se voorste joernaliste, wag gespanne op Gavin. Albert is op sy selfoon doenig en Katy blaai deur ’n oggendkoerant en veins gemaklikheid, maar haar hand bewe.
Teen
