“Moet hom net nie seermaak nie!”
“Só moet ’n bek praat.” TJ trek haar aan die arm uit die bed op. “Kom, antie, wys my waar’s die kluis.”
“Pop, Pop, moenie …” skree die ou man, maar Snake se arm trek stywer om sy strot. Hy hoes en proes, swaai sy arms wild rond, ’n spartelende naaldekoker wat deur ’n spinnekop gevang is.
By die deur kyk TJ terug na Snake. “Hou hom kalm tot ons terug is.”
Hy en die tannie loop af met die trappe, sy voor. Haar knobbelrige skouers ruk kort-kort van skok. Dis haar ou hardegat man se skuld, dink TJ. Hulle kon die ding sonder trauma gedoen het.
In die studeerkamer sit sy die lig aan, stap na ’n houtpaneel teen die muur wat sy maklik met haar handpalm wegskuif. Haar vingers bewe terwyl sy die kombinasieslot van die ingeboude kluis draai. Sy maak die swaar deur steunend oop.
TJ fluit saggies deur sy tande. Die binnekant van die kluis skitter. V se navorsing was reg. Stinkrykgatte wat so graag die antie se juwele afgeshow het by grand paarties. Hy het die koerantfoto’s gesien, die antie wat altyd geblink het van die klippies.
Hy haal die plastieksakke uit sy broeksak. Wonderlike goed wat so klein opvou soos koeverte, maar wanneer jy dit oopvou, kan jy ’n maand se groceries inlaai. Hy beveel haar om die een sak oop te hou en werk vinnig. Toe die eerste een halfvol is, gee hy die tweede sak vir haar aan. Dié maak hy ook amper halfvol.
“Wat’s dié?” Hy wys na die klomp plat kartonhouers onder in die kluis.
“My man se seëlversameling,” sê sy met ’n snik in haar stem.
“Ons los dit maar vir die oom,” sê hy, maar hy maak eers seker die tannie lieg nie. Hy maak een houer oop. Wel seëls.
Hy skrik toe hy voetstappe agter hom hoor. Dis Snake.
“Waar’s die outop?” vra TJ.
“Bo in die k-k-kamer, v-v-veilig vasgemaak.”
TJ wonder vlugtig hoe Snake dit reggekry het om die spartelende man op sy eie vas te maak. “Nou kom, laat ons die antie ook daar gaan vasmaak.”
“Ons doen dit s-s-sommer hier.”
Snake het ’n klomp dasse saamgebring. Hulle werk vinnig, maak seker sy is stewig vas aan die stoel. Snake druk ’n sakdoek in haar mond en gebruik ’n das om haar mond toe te bind.
“Sorry vir die inconvenience, antie,” sê TJ, “maar ons groet nou.”
’n Grys kat kom agter die lessenaar uit en spring op haar skoot. “Darem bietjie geselskap vir antie,” sê TJ toe hulle uitloop.
“Ek het die telefoondraad k-k-klaar geknip,” sê Snake. “Kom ons fo-fokof.”
TJ kyk vinnig na hom. Daar’s ’n dringendheid in Snake se stem wat hy nie ken nie. Die ou is normaalweg die cool cat van hulle twee.
Buite op die patio bel hy vir Daisy op sy selfoon. “Jy kan maar kom. Ons kry jou by die hek.”
Snake slinger die oom se selfoon tot in ’n bedding krismisrose. Hulle hardloop hek toe, elkeen met ’n sak in die hand. Daisy wag reeds in die luierende BMW.
Toe hulle in is, haal hulle die balaklawas af en trek hul handskoene uit. Daisy trek rustig weg. Nie vannag nodig vir skreeuende tyres nie.
“Hoe lyk die juwele?” vra sy dadelik.
TJ lag. “Die jackpot homself.”
“Shit!” sê Snake skielik agter in die kar. “Shit, shit, shit!”
“Wat krap aan jou gat?” wil TJ weet. “Jou sigrets verloor?”
“Die oukêrel is d-d-dood … morsfokken-d-d-dood.”
“Jissis, Snake! Wat meen jy?” TJ kyk om, sien Snake is doodernstig. Sy hande bewe terwyl hy ’n sigaret aansteek.
“Ek’t sy n-n-nek gebreek. Ek’t nie bedoel nie, m-m-maar …”
“Sy nek gebreek!” skree TJ. V gaan ’n gasket blaas!
“Hy’t my beetgekry aan die b-b-balls. Sy hande was s-s-soos nutcrackers. Toe pluk ek te h-h-hard aan sy ken. Ek’t net ’n s-s-snapgeluid gehoor. Nek moer toe. Af.”
“Bliksem …” sug TJ.
Daisy ry uit op die ou Brandfortpad. Hou altyd op die agterpaaie – een van V se nuwe gebooie vandat hulle amper hul gatte in Sandton gesien het.
Eers toe hulle ’n hele ent weg is, bel TJ. Hy sit die foon se luidspreker aan sodat die ander ook kan hoor. Sy hart klop in sy keel. Hoe gaan V reageer?
“Ja?” sê die manstem aan die ander kant.
“Ons is op pad. Die spoils is veilig in die kar.”
“En? Hoe lyk dit?”
“Jackpot. Het net vinnig gekyk toe ek gepak het. Drie necklaces met ’n shitload diamante, ’n moerse lot diamantringe, diamant-oorbelle, gerookte topaasringe, robynringe, borsspelde, bracelets, granaatstene wat in silwer geset is, tieroë … name it, dis daar. Tot ’n dosyn of wat Krugerrande.”
“Dit klink nie of jy juis opgewonde is nie?”
“Klein fokkoppie gehad. Die man is dood. Snake het sy nek per ongeluk gebreek. Die oom het hom aan sy knaters gegryp. Hy’t nie aspris …”
“Wat? Die man dood!”
“Ja.”
“Fokkit! Ons wil juis nie nou ’n gefladder in die cops se duiwehok hê nie. Nie so kort voor die Kaapse jobs nie. Niemand julle gesien ry nie?”
“Nee.”
Toe TJ aflui, ry hulle in stilte voort.
“Toemaar, V het julle nodig,” troos Daisy. “Op die heel ergste sal Snake beboet word.”
Haar hand gly oor TJ se been, stop tussen sy bene. Sy vroetel aan sy gulp se knoop. Hy glimlag. Sy weet ook net hoe om hom te laat ontspan.
5
Die oggendsonnetjie bak warm op Kassie se blaaie. Hy sit en lees koerant in Nuweland-polisiestasie se sementgeplaveide vierkantjie. Hy leun terug op die houtbank en steek sy eerste Lucky Strike van die oggend aan, trek behaaglik aan die soet rook. Vandat hy net vyftien op ’n dag rook, hou hy soggens uit tot sy longe nie meer kan nie.
Hy sug. Sal die verdomde goed een of ander tyd moet los. Vyftig is nie ’n goeie ouderdom om nog te wil rook nie.
Sy oë gly oor die berigte: korrupsie … stakings … hofsake … moord. Hy wil ’n berig op die binneblad oorslaan van ’n Bloemfonteinse moord, maar sy oog vang ’n naam.
Alwyn Calitz.
Hy skiet orent. Nee bliksem, dit kan nie wees nie!
