na die vrou se gesig. Is dit pyn wat sy in daardie dowwe oë lees? Is dit haar man se verraad wat die diep vore om haar mond gekeep het?
“En nou, Juan? Wat gaan jy daaraan doen? Wat kán jy doen? Haar gesig vir haar stryk? Haar magie vir haar platter kry? En dan? Is dit dan die oplossing vir al haar probleme?”
“Nee, natuurlik nie. Die kanse dat haar eksman weer na haar toe sal terugkom, is skraal. Om die waarheid te sê, ek voorspel hy gaan die verbeteringe aan haar nie eens raaksien nie. Sy gaan haar vreeslik uitvat en die een of ander verskoning soek om hom weer te sien met die hoop dat hy sy fout sal agterkom. Maar ek kan jou amper waarborg dat sy teleurgesteld gaan wees. As ’n man eers aan die dwaal gegaan het en ’n jong vrou aan sy sy het om sy ego te streel, sal dit meer as ’n kosmetiese operasie verg om hom te laat omdraai.”
“Hoekom doen jy dit dan?” Sy hoor hoe haar stem ’n oktaaf styg, hoe skril dit weer eens raak.
“Ek gaan dit doen omdat sy dit nodig het, Anastasia. Omdat haar selfbeeld aan skerwe is en niks of niemand haar daarvan sal oortuig dat sy goed genoeg is net soos wat sy is nie.”
“Maar dan het sy nie plastiese chirurgie nodig nie, Juan. Sy het eerder sielkundige behandeling nodig.”
Hy glimlag wrang. “Dis wat ’n mens sou dink, nè?” Hy vergroot die foto van die jonger vrou en skuif die rekenaarskerm sodat sy dit kan sien. “Wat van haar dogter?” wil hy weet. “Hoe lyk sy vir jou?”
Anastasia leun nader aan hom om beter te sien.
’n Oomblik kry sy sy manlike geur en sy skuif so ongemerk moontlik weg. “Wel, Mavis Anderson is nie juis ’n skoonheid nie,” erken sy.
“Nee. Maar sy glo sy sal een wees as ek haar neus kleiner gemaak het.” Hy draai sy kop skuins en hul koppe raak aan mekaar. “As ek in haar skoene was, sou ek nooit aan my neus laat werk nie. Dit verleen ’n eiesoortige karakter aan haar gesig wat sy gaan verloor as ek met haar klaar is.”
Anastasia kan haar ore nie glo nie. Hy erken dit! Die ellendige mansmens erken in soveel woorde dat hy operasies doen wat nie nodig is nie, maar hy vra nie om verskoning daarvoor nie. Hy probeer dit nie eens regverdig nie! Wat ’n koue, kille uitkyk op die lewe moet hy nie hê nie!
“En intussen kan daar soveel dinge skeefloop,” verwyt sy hom tog teen haar sin, “met die narkose, met die operasie self. Daar is altyd ’n risiko aan verbonde. Maar jy gaan dit doen. Jy gaan jou hande in onskuld was en dit toe-oë doen.”
Blykbaar vind hy haar verontwaardiging vermaaklik, want ’n glimlag huiwer om sy mond. “Darem nie toe-oë nie, Anastasia, en ek belowe jou, ek was my hande deeglik voor elke operasie en nie net in onskuld nie.”
Toe gee Anastasia op – hierdie man sal hom nie laat hiet en gebied nie, veral nie deur haar nie, besef sy.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
