lag lelik, “is the operative word!”
Net die gaping waarop Gustaf gewag het.
“Nou hoekom stuur julle mý nie iewers heen om ‘met die roman te spook’ nie, Lothar? Ek gaan bly alleen, skryf, e-pos dan draft een na jou toe en ons kyk wat word. Ek neem aan jou rekenaar akkommodeer Final Draft.”
“Akkommodeer Final Draft!” Lothar bulder van die lag. “Ek hou van jou grappies, Gus. Bring bietjie daarvan in die draaiboek in. Sit ’n steek in die whiskey, if you follow my meaning,” en hy knipoog.
“Donker humor is onlosmaaklik deel van goeie rillers.” ’n Sin wat Elisma hom reeds daardie eerste aand in Philadelphia laat neerskryf het.
Hel, hoe verlang hy nie na daardie eerste aand nie.
Lothar se oë flikker en hy sit sy bril op. Hy draai na sy rekenaar wat links van sy lessenaar staan – ’n groot, blink Apple-affêre. Hy druk ’n paar sleutels en kyk dan na Gustaf.
“Luister, boet. Ek het my contacts. Ons boek jou iewers in ’n lekker plek in of gee iemand se huis vir jou en jy skryf. Beste ding wat met jou kan gebeur én met ons, want …” Weer die pofferige hande wat beduie, die rooi whiskey-aartjies op sy gesig wat wil oopbars. “Ons soek jou storie omdat Afrikaanse film nog nooit ’n ordentlike riller gehad het nie. ’n Riller met daardie,” hy boots tromslae op sy lessenaar na, “Afrika-gevoel! Shaka Zulu! Bom-bom-bom-bom-bom! Bom-bom, bom-bom!” Lothar krul sy hande in wat seker veronderstel is om leeukloue te wees. “Bring die tokkelossie in. Afrika-geeste, toordokters! Bygelowe! Die Funduzi-meer, want iewers kyk iemand in jou storie na die Funduzi-meer met sy kaalbors-poppies wat die tokkelossie probeer besweer! Flippen hel, pel! Dan verkoop ons dit aan die buiteland. Ons gaan geld soos uitgepikte oë maak wat in rioolvore afspoel!”
“Daar is nie ’n tokkelossie in Adrenalien nie.”
Lothar klap sy woorde weg soos ’n lastige vlieg wat op brood kom sit het. “Detail, detail. Onthou net, tokkelossie is die een woord wat die Amerikaners ken. Toordokter! Bygelowe! Tiete om die Funduzi-meer! Dit sal hulle dadelik van die draaiboek laat hou!”
Gustaf stap deur toe. “So, wil jy bietjie daaroor dink, Lothar? Ek probeer draft een iewers in die Bosveld – dalk juis op die plek waar die roman afspeel, maar totaal op my eie, en ons praat daarna verder? En terloops. Dit speel nie by die Funduzi-meer af nie. Iemand verwys net daarna in die roman.”
“To be discussed later.”
Lothar steek sy hand uit, maar hy is net te hartlik, te vriendelik, asof ’n plan vinniger as ’n verkeersknoop hier in Sandton vorm aanneem.
“Tot siens, Lothar.”
“Tot weersiens, Gus. En baie geluk met …” Hy beduie na die koerant waarin die Adrenalien-berig verskyn het. “As ons met hierdie storie klaar is, gaan die bedryf nie weet wat hom getref het nie!”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
