buitengewoon soos dit.
En toe … maak U dinge reg.
U gee weer rigting aan my lewe.
Ek sukkel steeds om dit te glo:
vanuit die taaiste modder tot op die stewigste gelykpad –
met één hou! Net U kan dít regkry.
Here, as ek nou terugdink aan hoe diepverlore
ek regtig was, hoe uitsigloos, hoe absoluut onredbaar …
Maar toe gryp U in
en gryp my vas.
Ek was so oorstelp dat ek, toe die ergste moegheid oor was,
na maniere gesoek het om vir U dankie te sê.
Al waaraan ek kon dink, was om vir U iets te sing,
en ek het ál die “Prys die Heer”-liedere wat ek ken, deurgesing.
Maar, het ek ook gedink, miskien vra hiérdie dankbaarheid
’n nuwe lied, wat iets van die hele storie sal vasvang en vertel.
Ek het toe nuwe woorde gesoek,
selfs ’n wysie probeer uittokkel.
Later moed opgegee.
En toe leer Ú my die lied wat pas –
’n wysie sonder weerga, woorde sonder einde:
’n lewenslied vol dankbaarheid.
Lees Psalm 40:7-9 | 8 Maart
Hoe sê ek dankie?
Here, as daar nou een ding is wat my onbekwaam
laat voel wanneer ek voor U staan, heeltemal dom,
is dit my onvermoë om behoorlik dankie te sê.
Die mense wat dooie gode aanhang, het vermoedelik
minder probleme hiermee. Hulle dóén dinge: slag ’n bok,
maak ’n vuur, bou ’n tempel, kasty hulleself, maak dissipels …
Maar ek weet nie regtig of my “liewe Vader, ek sê dankie”-liedjies
die paal haal nie. Dit is so … gewoon, so sonder seggingskrag.
En dawerende instrumente en funky lirieke en swaaiende arms
maak dit vir sommige (dalk) lekkerder, maar helaas nie juis beter nie.
Boonop het die geld wat ek afknyp
om aan u saak te gee, my in die war.
Ek bedoel: Hoe bereken ’n mens dit? Die ding
van sogenaamde “tiendes” is sekerlik uitgedien, of hoe, Here?
(En is dit voor of ná aftrekkings?)
Wat ís daar te doen aan dankbaarheid, Here?
(Nou klink ek net soos die heidene – let op die “doen”.)
Maar U verstaan mos wat ek bedoel: Ek wil graag dankie sê
op ’n ander manier as met goedkoop, maklike woorde
of ’n afkoopbedrag(gie). Ek wil hê dat U sonder twyfel
weet dat ek my dankie-sê met my hele hart bedoel.
Hoe sê U? Hoor ek reg?
Gehoorsaamheid.
Is dit al? Om te doen wat U vra?
U vra nie dankoffers nie.
U vra nié my onoortuigende,
selfgesentreerde, dikwels lawwe liedjies nie.
Haai, Here!
U vra dat ek sal luister as U praat.
Dat ek sal gaan as U my stuur.
Dat ek na húlle sal gaan na wie U my stuur.
Gehoorsaamheid is my dankie?
Hére!
Lees Psalm 40:10-11 | 9 Maart
My storie
Here, U weet mos ek is nie juis ’n prater nie.
Ek klap sommer toe as iemand my skielik ’n vraag vra.
En geeneen moet tog my onmiddellike mening soek
én ’n sinvolle reaksie verwag nie. Ek kon nog nooit
’n behoorlike toespraak maak nie.
Ek kan nie eens ’n grap vertel nie, omdat ek dikwels
die trefreël vergeet – pure senuwees. Verhoogvrees.
As hiérdie mens-met-min-woorde dus in die gemeente
opstaan en vrymoedig vertel: “Die Here het my verlos!”
dan moet U weet hoe diep die dankbaarheid lê.
Ek hét hulle vertel, ja. En ek het geen vrome doekies
omgedraai nie – almal ken in elk geval reeds die storie.
Van die diep put waarin ek was, en hoe ek deur die genade
daar uitgekom het. Ek het hulle ingelig oor presies hoe diep
daardie gat was. En hoe ek daar uitgehaal is, en deur wié.
Daar was mense wat trane weggevee het
– ek was self nie juis dapper nie –
en daar was diegene wat my uitdrukkingloos aangehoor het.
Daar was dalk dié wat effens verleë was
oor my openlikheid – hulle ken my immers nie só nie.
Ek ken myself ook nie so nie, Here.
Ek praat mos nie.
My storie is nét myne.
Só was dit …
Maar U het my ’n nuwe lewe gegee
dié dag toe U my daar uitgetrek het.
Soos by ’n nuwe geboorte –
noudat
